จิมที่หลังจากเดินไปนู้นทีนี้ทีจนคิดว่าพ่อกับแม่เลี้ยงน่าจะไปพาตนเองไปที่อื่นหรือแนะนำกับใครแล้วเจ้าตัวก็อยู่แต่กับโต๊ะอาหารเพราะอาหารที่จัดในงานส่วนใหญ่จะมีแต่อาหารหรูๆที่ชิ้นเล็กเกินไป แต่สิ่งที่ละลานตาก็คงจะเป็นโต๊ะอาหารที่จัดทุกมุมของห้องเลยก็ว่าได้ เล่นเอาซะเจ้าของงานเดินทั่วปวดขาไปหมดแล้ว ไม่นานหลังจากที่จิมนั่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหนเพราะมั่วแต่สใจอยู่กับจานในมือที่มีอาหารกองรวมกันเป็นภูเขาจนไม่ทันสังเกตว่าลุงของเขาเดินเข้ามาใกล้
“นี้จิม เดี๋ยวหลังงานเลิกพรุ่งนี้เราไปขออนุญาตพ่อเจ้ากันนะ” ลุงจอร์นกระซิบใกล้ๆหู
“ฮะ” (*_*)
“งั้นลุงไปเดินเล่นในงานต่อดีกว่า”
“ง้ำๆ ฮะ” จิมตอบไปทั้งที่มีอาหารอยู่เต็มปาก เมื่อลุงเดินออกไปอีกคนก็เดินเข้ามาแทน
“เจ้าของงานอยู่นี้นี่เอง”
ผู้ชายที่ชื่อว่าฟอคอร์นเดินตรงมาทางจิมที่นั่งยัดของกินเข้าปากอยู่เมื่อเห็นมีคนเดินเข้ามาใกล้อีกทั้งยังเรียกตนจิมจึงค่อย
