เจลาลัสที่ได้ยินก็ถึงกับแปลกใจเมื่อได้ฟังที่ต้นอสูรที่หลบหลังจิมอยู่พูดขึ้นมาเขาก็ทำตัวไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าใครไปพูดกับเจ้าพวกนี้ หลังจากที่ยังงงๆอยู่เจ้าตัวจึงถามออกไปด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่เข้าใจอะไรนัก
“เออ คือพอดีเจ้าพวกนี้ได้ยินคนอื่นพูดนะฮะเลยคิดว่าพ่อจะจับพวกเขาเผาทั้งเป็นนะ”
“ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก” เจลาลัสยิ้มส่งไปจนพวกต้นอสูรที่ขยับไปมาเบาใจขึ้นเยอะ
“จ จริง เหรอ”
“นายนะเชื่อพวกนั้นมากไปนะ” จิมหันไปบอก “แบบนี้แปลว่าพ่ออนุญาตแล้วใช้ไหมฮะ”
“ได้แต่อย่าให้พวกนี้ไปแกล้งใครหรือไปกอดใครเข้าล่ะ”
“ฮะ” (^_^)
หลังจากที่จัดการเรื่องพวกนั้นเสร็จเจ้าตัวก็ต้องไปซ่อมเต้นรำเพราะในวันงานเลี้ยงเขาต้องเปิดตัวด้วยการเต้นรำทำให้แม่เลี้ยงของจิมอย่างเบนน่าต้องจ้างครูสอนเต้นมาสอนจิมแต่สอนได้สองสามวันครูคนสอนก็ต้องเอามือกุมขมับกันเลย
“นายน้อยก้าวขาไปข้างหน้าสิ” เสียงผู้หญิงอายุประมาณ 30-40 ปี สวมแว่นตาก
