"THANK YOU." Mahinang sabi ko habang kinakalas ang seatbelt sa katawan ko.
Si Dos ay deretso pa rin ang tingin at hindi inaalis ang kapit sa manibela.
Katulad ng sinabi nito ay inihatid nga ako nito pauwi, pagkatapos ng klase ko.
Fifteen minutes pa bago ang dismissal ay naroon na ito. Nakatayo sa labas ng classroom namin at naghihintay sa akin. Na para bang tatakasan ko ito kung mahuhuli siya ng ilang segundo.
Pati nga ang teacher namin ay paminsang napapatingin dito at napapa-iling.
Paano bang hindi, eh, halos lahat ng mga kaklase kong babae ay pasulyap-sulyap dito sa labas ng pintuan. Wala na halos nakikinig sa mga idini-discuss niya. Hindi naman nito mapaalis ang binata.
Walang hindi nakakakilala sa notoryus na anak ng may-ari ng paaralan.
Bulung-bulungan nga sa faculty, na baha
