บทที่ 8 เขาไม่อ่อนโยน NC25+
1814 Words
“อย่ามาสั่ง!”
ร่างสูงที่คร่อมร่างเล็กไว้เอ่ยเสียงเข้มเขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิดมือหนาเลื่อนมารวบข้อมือเล็กไว้เหนือหัวทั้งสองข้างก่อนจะกดลงกับที่นอน
“ก็มันเจ็บอ๊ะ”
เสียงหวานเอ่ยอู้อี้ก่อนจะเงียบไปและเปลี่ยนเป็นครางกระเส่าแทนเมื่อมือหนาเลื่อนลงต่ำผ่านหน้าท้องแบนราบจนไปถึงกลางกายร่างบางหุบขาเข้าหากันแต่เขาเอาเข่าดันไว้
“เจ็บก็อดทนเพราะเธอเลือกเอง!”
นัยน์สีเหล็กกล้าแสนเย็นชาจ้องมองร่างบางด้วยแววตาเรียบนิ่งไร้ระลอกคลื่นแห่งความรู้สึกเขาปล่อยมือบางเป็นอิสระก่อนจะเอื้อมไปกระชากชุดชั้นในที่เหลือออกอย่างแรงจนบาดผิวบอบบาง
“อื้อ..”
“สะดุ้งทำไม?เคยไม่เคยฉันจะพิสูจน์เอง”
“อ๊ะมัน”
เมื่อปลายนิ้วแกร่งสอดเข้าไปภายในดอกไม้งามของเธอทำให้ร่างบางสะดุ้งเผลอกระถดกายหนีแต่มืออีกข้างของเขาจับยึดเอวไว้แน่น
เขาชำแหรกตามรอยแยกเข้าไปยังร่องสวาทที่มีน้ำหวานเยิ้มเล็กน้อยก่อนจะบดคลึงนิ้วลงบนติ่งเสียวจนเธอครางไม่เป็นศัพท์
“ทำไม..ฮือตรงนั้นมัน”
เมื่อเห็นว่าเธอสะบัดหน้าไปมาพลางขยับเอวเขาเลยกระแทกนิ้วเข้าไปภายในร่องสวาทอย่างรวดเร็วเพราะขี้เกียจรออยากรีบทำให้จบไป
“อ่าแน่นมาก”
เพียงยัดเข้าไปนิ้วแรกก็รู้สึกได้ถึงความคับแน่นมากจนเผลอคิดไปว่าถ้าเปลี่ยนจากนิ้วเป็นท่อนลำที่กำลังขยายภายใต้กางเกงจะเป็นยังไง
“กรี๊ด…”
ร่างบางดิ้นพล่านเมื่อนิ้วแกร่งถูกยัดเข้ามาในช่องทางคับแคบจากหนึ่งเป็นสามเขาไม่พูดพร่ำทำเพลงนอกจากกระแทกนิ้วเข้าออกร่องสวาทของเธอรัวเร็วจนภายในขมิบถี่ปลายเท้าจิกเกร็งตัวรวมถึงมือบางที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียวและไม่นานเธอก็กระตุกปลดปล่อยน้ำหวานออกมา
“อือเหนื่อย”
เมื่อสายตาชินกับความมืดแล้วเธอจึ้งเพ่งมองผู้ชายใจร้ายคนนี้อีกครั้งก่อนนัยน์ตาหวานจะเบิกกว้างขึ้นมาแม้จะเมาแต่เธอจำเขาได้
“พี่..พี่โซ่”
“หึ จำได้ด้วยเหรอ?แสดงว่าคงรู้สินะว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่บอกเลยนะว่าแม้เพื่อนฉันจะเล็งเธออยู่แต่ฉันไม่สนเพราะของที่เสียไปมันมีมูลค่ามากกว่าเธอ”
โซ่เอ่ยพลางขยับตัวออกมาเล็กน้อยเพื่อจัดการเสื้อผ้าของตัวเองเมื่อถอดปราการชิ้นสุดท้ายออกไปความใหญ่โตก็ดีดผึงออกมาทักทายคนตัวเล็กที่กำลังปรือตามอง
“หนู..ไม่เข้าใจ”
เธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากก่อนจะพยายามเปล่งเสียงบอกคนใจร้ายตอนนี้สถานการณ์แสนวาบหวามตรงหน้าพอเข้าใจแต่เรื่องที่เข้าพูดเธอไม่เข้าใจ
“เลิกทำหน้าโง่สักทีถ้าไม่ใช่จะอยู่ในนี้ทำไมรู้ไหมว่าฉันเกลียดคนที่เสแสร้งที่สุด!”ท่าทางบอบบางของเธอมันทำให้เขาไม่สบอารมณ์นัยน์ตาแสนเย็นชาจ้องมองเธอราวกับจะแช่แข็งมือหนาเอื้อมมากระชากปลายคางเล็กและบีบไว้แน่น
“อ๊ะเจ็บนะคะ…หนู”
“เจ็บก็เก็บปากไว้ครางไม่ต้องพูดมาก!”
จบคำนั้นเขากระแทกปากลงมาประกบปากของเธอเพราะไม่ต้องการได้ยินเสียงอะไรอีกนอกจากเสียงคราง!
“อื้ออ”
ปากหนาขบกัดริมฝีปากบางอย่างแรงจนคนใต้ร่างเผยอปากด้วยความเจ็บทำให้เขามีจังหวะให้สอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพลงปากของเธอลิ้นร้อนกวาดต้อนพลิกลิ้นเล็กไปมาอย่างช่ำชองมือที่เป็นอิสระเลื่อนลงมาบีบขยำความอวบอิ่มพลางบีบเคล้นอย่างแรง
เขาผละตัวออกมาจ้องมองความอวบอิ่มขาวผ่องตรงหน้าไวเท่าความคิดเขาก้มหน้าลงริมฝีปากร้อนอ้างับเข้าที่ยอดชูชันสีชมพูล่อตาล่อใจ
“บอกว่าเจ็บ!!แรงไปแล้ว”
ร่างบางร้องประท้วงด้วยความเจ็บแต่สักพักก็ต้องนิ่วหน้าขมวดคิ้วกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ใจกลางกายเมื่อลิ้นร้อนเลียวนรอบฐานยอดอกไปมามืออีกข้างที่ว่างบีบขยำอกอวบสลับทั้งสองข้างจนเธอเผลอครางออกมา
“ปากบอกเจ็บแต่ครางไม่หยุด”
เมื่อคิดได้ว่ากำลังส่งเสียงหน้าอายออกไป เธอแทบอยากกัดลิ้นตายเมื่อเห็นนัยน์ตาแสนเย็นของคนข้างบนที่ผละออกจากยอดอกขึ้นมาจ้องมองดูเธอด้วยแววตาเย้ยหยัน
“เสียวมากก็ครางดังๆ”
“ไม่ค่ะ..อ๊ะ!”
ร่างบางตอบตะกุกตะกักพร้อมสะบัดหัวปฏิเสธไปมาจนผมสีน้ำตาลสยายเต็มที่นอน
เขาหยุดมองภาพงดงามตรงหน้าร่างบอบบางตัวเล็กแต่ซ่อนรูปใบหน้าเรียวเล็กดางตากลมโตใสซื่อที่ไม่ว่าใครได้จ้องมองเป็นต้องตกอยู่ในบ่วงเสน่ห์จนยากจะถอนตัวแต่ยกเว้นตัวเขาไว้คนหนึ่งเพราะสำหรับเขาดวงตาใสซื่อมันทำให้เขารู้สึกอยากบดขยี้เธอให้จมเตียง!
“อยากรู้จริงว่าเธอจะปากแข็งไปได้กี่น้ำ!”เขาคำรามเสียงดังก่อนจะทำในสิ่งที่ไม่อยากทำมากที่สุดคือเริ่มเล้าโลมใหม่ไม่คิดว่าเธอจะพยศขนาดนี้ทั้งที่ร่างกายเธอยินยอมแต่ความปากดีของเธอมันกำลัทำให้เขารำคาญใจ!!!
0.0
เขาจับขาเรียวแยกออกจากกันเปิดเปลือยดอกไม้แดงฉ่ำที่มีน้ำเยิ้มออกมามือหนาสอดเข้าไปเขี่ยติ่งเสียวจนร่างบางที่พยายามขืนตัวจากมือหนาดิ้นเร้าไปมาเพราะความซาบซ่านที่จุดกลางกายสาวยิ่งเขาบดขยี้ติ่งเสียวมากเท่าไหร่ร่างกายไม่รักดีของเธอยิ่งแอ่นรับสัมผัสจากเขามากเท่านั้น!!
ดวงตากลมโตเหม่อมองเพดานด้วยแววตาสั่นระริกริมฝีปากเม้มแน่นขนตามร่างกายลุกซู่เมื่อนิ้วแกร่งของคนที่คร่อมอยู่สะกิดร่องรักระรัวจนเผลอเปล่งเสียงหน้าอายออกมา
“พยศได้แค่นี้เหรอ?นึกว่าจะเก่งกว่านี้ซะอีก”
เขาแสยะยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของร่างบางที่พยายามต่อต้านเขาทั้งที่ร่างกายกลับตอบสนองทุกสัมผัสที่เขามอบให้ขนาดนี้
ร่องสวาทฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำสีใสจนเขาอดใจไม่ไหวปล่อยมือออกจากข้อมือเล็กเลื่อนลงมาจับสะโพกคนตัวเล็กกดไว้แน่นมืออีกข้างสอดเข้ามาช่วยแหวกกลีบดอกไม้ก่อนเขากดหน้าลงกับจุดอ่อนไหวลิ้นสากกวาดเลียน้ำหวานสีใสที่ล่อตาล่อใจจนหมดก่อนจะห่อลิ้นแยงเข้าออกที่ร่องสวาทจนคนตัวเล็กสั่นสะท้านหดเกร็งที่ท้องน้อยริมฝีปากบางเล็กจิ้มลิ้มขบเม้มแน่น
“อ๊า….”
ร่างบางปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อทนต่อความเร้าร้อนวูบวาบช่วงล่างไม่ได้อีกต่อไปหัวสมองมึนเบลอไปหมดแยกไม่ออกแล้วว่ามึนเพราะแอลกอฮอล์ในร่างกายหรือเขาที่ล่อลวงร่างกายของเธอคนที่กำลังก้มหน้าซุกไซ้ลิ้นร้อนกับร่องสวาทเผลอแสยะยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงครางหวานของร่างบาง
เสียงครางผะแผ่วงุ้งงิ้งเหมือนแมวน้อยทำให้เขารัวลิ้นร้อนใส่ร่องสวาทจนคนตัวเล็กร้องครางไม่เป็นศัพท์ก่อนที่เธอจะกระตุกสองสามทีและเสร็จด้วยลิ้นของเขาน้ำหวานไหลออกมามากมายจนเขาต้องกวาดเลียอีกครั้ง
“อ๊ะ..กรี๊ดดดดดดด”
โซ่ใช้จังหวะที่คนใต้ร่างนอนหอบเหนื่อยตัวอ่อนระทวยลุกนั่งคุกเข่าขยับชักท่อนเอ็นขนาดใหญ่สองสามทีพลางยื่นมือไปหยิบซองถุงยางอนามัยมาฉีกและสวมใส่อย่างชำนาญทุกอย่างดำเนินไปโดยนัยน์ตาแสนเย็นชาจ้องมองคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลาเหมือนราชสีห์จ้องมองเหยื่อเมื่อถึงเวลาที่เหยื่อเผลอมันก็กระโจนเข้าไปตะปบทันที
มือหนาจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่จ่อที่ช่องทางรักก่อนจะดันพรวดเข้ามาทีเดียวแต่เข้าได้แค่ครึ่งจนร่างบางกรีดร้องสุดเสียงร่างกายหดเกร็งเมื่อมีสิ่งที่แข็งร้อนชำแหรกเข้ามากลางกายจนนัยน์ตากลมโตสั่นระริก
“ฮือจะเจ็บ”
คิ้วหนาขมวดแน่นเมื่อความอ่อนนุ่มที่พึ่งใช้ลิ้นร้อนสัมผัสไปคับแน่นกว่าที่คิดเหมือนไม่เคย?
หรือจะซิงอย่างที่ไอ้เรียวบอก
แต่เขาก็ต้องสะบัดหัวไล่ความคิดออกไปจะสดไม่สดซิงไม่ซิงเขาไม่สนแล้วตอนนี้เขาก็เจ็บจนต้องกัดฟันพลางยกมือขึ้นมาเสยผมอย่างหงุดหงิด
“จะร้องทำไมวะ!”
ภายในร่องสวาทรัดเขาจนปวดท่อนเอ็นไปหมดต้องแช่ตัวตนไว้สักพักเพราะไม่สามารถขยับได้เลยโซ่ขบกรามแน่นก้มลงไปบดจูบกลีบปากนุ่มอย่างแรงก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปภายในพยายามดึงดูดเธอจนภายในเลยเกร็งเขาจับเอวเล็กแน่นก่อนจะกระแทกสะโพกสอบอย่างแรงจนท่อนลำแทงเข้าไปจนสุดปลาย
“กรี๊ดดดดด”
เขาดันแก่นกายเข้าไปจนมิดลำรู้สึกได้ถึงการฉีกขาดของเยื่อบางๆ ทำให้ชะงักไปเพียงเล็กน้อยก่อนขยับสะโพกกระแทกตัวตนขนาดใหญ่เข้าไปอย่างแรงจนชนกับผนังมดลูก
ตับ!ตับ!ตับ!
ร่างบางโยกคลอนไปตามจังหวะกระแทกกระทั่นของร่างสูงทำได้เพียงร้องครางให้อีกฝ่ายเบาแรงแม้ว่าจะทั้งจุกและเสียวไปพร้อมกันก็ตาม
“จุก..บอกว่าจุกไง!”
“แล้วไง”
โซ่โน้มตัวลงมาบดจูบอย่างแรงฟับขบกัดกลีบปากนุ่มจนเธอเผลอเขาถึงได้สอดลิ้นเข้าไปควานหาน้ำหวานทั่วโพลงปากดูดดึงพลิกลิ้นไปมาจนได้ยินเสียงดังน่าอายมือหนาสองข้างไม่ปล่อยให้ว่างเว้นเขารวบอกอวบเข้าหากันบีบขยำจนเนื้อปลิ้นออกตามง่ามนิ้ว
ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเขาจู่โจมเธอทั้งบนและล่างจนเธอมึนเบลอสมองคิดประมวลผลอะไรไม่ได้นอกจากจิกเล็กลงบนท่อนแขนแกร่งจนเลือดซิบ
เขาไม่อ่อนโยนเลยสักนิด
ตับ!ตับ!ตับ!
“มะมัน..แปลกอื้อ”
“เสียวก็บอกว่าเสียว”
น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยออกมาจากปากของคนใจร้ายโดยไม่สะทกสะท้านสะโพกสอบกระแทกเข้ามารัวเร็วไม่หยุดส่วนบนก็ลูบไล้และขบกัดเรือนร่างบอบบางเนียนละเอียดทั่วทุกตารางนิ้วจนร่างบางนิ่วหน้า
“จะทำก็ทำ..แต่อย่ามาทำรอย!”
ร่างบางกัดฟันเอ่ยอย่างไม่พอใจเพราะแค่นี้เธอก็ช้ำไปทั้งร่างแล้วยังมาทำรอยทั่วทั้งร่างอีก
น่ารังเกียจ
- Writer
