บทที่ 7 ฝันประหลาดNCเล็กน้อย

1529 Words

โซ่ Talk ผมลงมานั่งดื่มที่บาร์หลังจากร้านปิดพวกเพื่อนแยกย้ายกันกลับมีแค่บางคนที่ค้างอยู่ชั้นบนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปทำอะไร ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดเยอะนอกจากเรียนก็ต้องเข้ามาช่วยงานป๊าไหนจะน้องสาวที่พึ่งเข้ามหาลัยอีกผมสังหรณ์ใจว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับซินเซียตั้งแต่เข้ามหาลัยมาก็เจอรุ่นพี่หาเรื่องอีกทั้งเรื่องของเพื่อนอย่างเสืออีกพูดตามตรงยังตั้งรับไม่ทันที่สองคนนี้คบกัน ปึก! ผมวางแก้วลงตรงเคาน์เตอร์เมื่อสมองนึกไปถึงเรื่องในอดีตที่ทำลงไปเรื่องที่ไม่อยากพูดถึงมันอีกสิ่งที่ติดค้างในใจมากอยู่ตลอดคือเรื่องของ สายน้ำ ที่ซินเซียต้องเจอเรื่องราวมันเป็นผลมาจากการกระทำของผมที่ทำลงไปเมื่อนานมาแล้วแต่ทำไมสายฟ้าไม่มาลงที่ผมกัน “อยู่นี่เองหาตั้งนาน”เสียงใครบางคนดังขึ้นมาจากข้างหลังทำให้เขาชะงัก “ไม่คิดจะทักทายเพื่อนหน่อยเหรอวะ?” ผมปรายตามองคนที่เข้ามาขัดจังหวะความคิดพลางกระดกน้ำสีอำพันลงคอโดยที่ไม่สนใจบุคคลที่เข้ามาใหม่เมื่อดื่มจนหมดก็วางแก้วลงบนโต๊ะให้บาร์เทนเดอร์จัดการชงต่อ “ทำหน้าแบบนี้ทำไมวะ” “มีอะไร” “อย่าทำตัวพูดน้อยแบบไอ้นักรบได้ไหมเพื่อนมาหาพูดให้มันดีๆอย่าพูดแย่เหมือนหน้าตา” “มีอะไรรีบพูดมาแล้วไสหัวไป!” “เออ…เอานี่มาให้” ไอ้เรียววางของบางอย่างลงตรงหน้าผมเมื่อมันเอามือออกก็ปรากฏเป็นกุญแจห้องพักที่ลวดลายคุ้นตาเพราะของผมก็มีเหมือนกัน กุญแจห้องพักสกายผับ ผมเลิกคิ้วให้มันอย่างไม่เข้าใจว่ามันเอากุญแจมาให้ทำไมปกติเรื่องผู้หญิงเราไม่ทับไลน์กันอยู่แล้ว “ของเดิมพันแข่งรถคราวก่อนไง..หรือมึงลืม” “จำไม่เห็นได้ว่ากูบอกจะเอาผู้หญิง”ผมวางแก้วลงก่อนจะเอ่ยเสียงเข้มปกติไม่รับจริงเพราะไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง “ของที่ตกลงให้ไม่ได้แล้วไง”เรียวยังดื้อด้านต่อ “....” “รถน้องกูเอาไปชนมาตอนนี้อยู่ที่อู่ถ้ามึงจะเอากูมีแต่ซากให้วะ” “มึงเลยจะเอาผู้หญิงมาแลกกับรถคันละเป็นล้าน?” “ช่วงนี้กูช็อตแม่กูเช็กตลอดถ้ากูเอาเงินให้มึงกูก็โดนแม่ตามแหกอกสิ..ถือว่าข้อร้อง” “มันไม่ใช่เรื่องกูปัญหามึงถ้าไม่มีปัญญาจัดการมึงก็เตรียมตัวโดนได้เลย!!” ผมหันกลับมาสนใจดื่มต่อเพราะผมขี้เกียจฟังมันแล้วคิดได้ยังไงว่าผมจะเอาผู้หญิงแทนรถมันแทนกันได้ที่ไหน “แต่กูจัดของพรีเมี่ยมให้มึงเลยนะเว้ยสดใหม่!!” “....” “ถ้าไม่เชื่อให้มึงไปพิสูจน์ก่อนถ้าไม่ชอบกูจะโอนเงินให้มึงแทนก็ได้นะโซ่เพื่อนรัก”เรียวรบเร้าแทบจะกอดขาอยู่แล้วอีกอย่างถ้าไม่มีของให้เขามีปัญหาแน่ “เพื่อนพ่อง!!”โซ่เอ่ยอย่างหงุดหงิด “มึงยิ่งกว่าพ่อกูอีกตอนนี้” “เออถ้าไม่สดอย่างที่บอกกูจะกลับมาเชือดมึง” “ครับผม” เรียวรับปากเสียงเข้มก่อนจะลอบถอนหายใจภาวนาให้คนที่เหมยส่งมาจะถูกใจเพื่อนทีเถอะไม่อย่างนั้นเขาคงได้เผ่น อึก อึก ผมกระดกแอลกอฮอล์ในแก้วจนหมดก่อนจะคว้ากุญแจบนโต๊ะที่ไอ้เรียววางไว้ออกมาด้วยเดินมารอลิฟต์สักพักและกดชั้นที่จะขึ้นไปวันนี้ดื่มกับเพื่อนไปตั้งแต่สองทุ่มจนตอนนี้ตีสองแล้วไม่ได้เมามากแค่มึนหัวนิดหน่อย สายตามองหาเลขห้องที่ตรงกันกับเลขกุญแจในมือเมื่อเดินไปตามทางที่เปิดไฟสว่างตลอดคืนด้วยความคุ้นชินเพราะที่นี่เป็นของพวกเฮียเทมเป็นรุ่นพี่สนิทกันเลยมาเที่ยวและใช้บริการห้องพักด้านบนบ่อยจนมาถึงห้องสุดท้ายของฝั่งขวาปรากฏเลขห้องที่ตรงกับกุญแจพอดี 609 ห้องที่ไอ้เรียวยกให้ถ้าเข้าไปแล้วไม่เป็นงานรับรองว่ามันได้รับผิดชอบแน่!! เมื่อเข้ามาในห้องนอนผมขมวดคิ้วสงสัยเพราะในห้องเปิดไฟสว่างมากแต่กลับเงียบสงบเหมือนไม่มีคนอยู่แต่เมื่อมาถึงห้องนอนกลับพบว่า มีคนนอนอยู่ในนี้ แม่งเอ้ย!! ไอ้ห่าเรียวเอาไรมาให้เนี่ย เขาสบถในใจอย่างหงุดหงิดใหม่สดอะไรก็ช่างเถอะแต่แม่งเล่นนอนแบบไม่สนอะไรก็ไม่ได้ไหมมือหนากระชากผ้าห่มออกก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นว่าใครนอนอยู่บนเตียงกว้าง เด็กไอ้ทาย แล้วมานอนที่นี่ได้ยังไง? ผมมองใบหน้าสวยหวานปนน่ารักที่สะดุดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจอยู่บนเตียงกลิ่นหอมอ่อนจากตัวผสานกับกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้ผมเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอดริมฝีปากบางเผยอขึ้นอย่างเชิญชวนจนผมอยากลองชิมกลีบปากตรงหน้าจะหวานละมุนขนาดไหน ร่างสูงผละออกมาจากสิ่งยั่วยวนตรงหน้าหยิบโทรศัพท์กดส่งข้อความหาเรียวว่าคนที่อยู่บนเตียงใช่คนที่มันเอามาแลกจริงหรือเปล่าเพราะวันนี้เธอมากับเพทาย ไม่นานมันก็ตอบกลับมาว่าเป็นสิ่งที่จะแลกจริงแต่ถึงเพทายจะดูสนใจเธอมากแล้วยังไงในเมื่อเธอเต็มใจมาเพื่อเป็นของแลกเปลี่ยนไม่อย่างนั้นจะมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงผมสลัดความคิดในหัวออกจนหมดก่อนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดอย่างใจเย็นจะรีบไปทำไมไม่ช้าก็จะได้กินแล้ว ของอร่อยเอาไว้กินตบท้าย!! โซ่ End ความรู้สึกกดทับและอึดอัดทำให้ร่างบางพลิกตัวอย่างยากลำบากภายในสมองขาวโพลนไปหมด ยิ่งดิ้นยิ่งโดนรัดแน่นจนหายใจไม่ออกเสียงพ่นลมหายใจใกล้เข้ามาเรื่อยๆทำให้เธอหันหน้าหนีแต่ไม่วายสิ่งนั้นก็ขยับตามมา ความรู้สึกเปียกชื้นตามกรอบหน้าลามไล้ถึงซอกคอแม้จะสะบัดหน้าหนีก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้นอกจากจะหนักขึ้นแล้วยังรัดแน่นอีก งูเหรอ? ลิ้นร้อนลากผ่านข้างแก้มก่อนจะย้ายมาถึงใบหูเล็กเขี้ยวคู่คมขบกัดติ่งหูจนเธอเจ็บไปหมดทั้งร่างกายดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่เป็นผลมันเลื่อนหน้ามาใกล้ก่อนจะฉกวูบมาที่ริมฝีปากบางของเธอ ร่างบางพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมาอย่างยากลำบากก่อนจะเผยอปากออกทำให้บางสิ่งสอดเข้ามาในโพรงปากเกี่ยวกระหวัดพัวพันจนทำให้เธอเกิดความรู้สึกวาบหวามบริเวณท้องน้อย ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปหมดและบรรยากาศภายนอกที่มืดมิดมีเพียงแสงไฟสลัวและความเย็นจากเครื่องปรับอากาศเท่านั้น “จะไม่ตื่นจริงเหรอ?” เสียงทุ้มแหบพร่าข้างหูพร้อมสัมผัสเปียกชื้นทำให้เธอสะดุ้งเบิกตากว้างพยายามเพ่งมองเงาร่างสีดำในที่สลัวยังไม่ทันให้สมองได้ประมวลผลพลันขนลุกซู่เมื่อผิวกายปะทะกับความเย็น “อืมม” ริมฝีปากที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์รสแรงประกบลงมาบนกลีบปากนุ่มละมุนสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากอย่างอ่อนโยนก่อนจะสลัดความอ่อนโยนทิ้งไปเมื่อสัมผัสความนุ่มละมุนไฟในกายเดือดพล่านราวกับถูกกระตุ้นสัญชาตญาณ ร่างบางครางในลำคอสมองเธอขาวโพลนมือขยุ้มผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความรู้สึกแปลกประหลาดโดยเฉพาะความร้อนรุ่มใจกลางกาย เธอไม่สามารถประคองสติเอาไว้ได้เลยนอกจากเผลอตอบรับสัมผัสแสนรัญจวนใจไม่ว่าจะถูกมือสากหนาแตะตรงไหนเธอก็ตัวอ่อนระทวยไปหมดโดยเฉพาะยอดอกอวบอิ่ม “ใจคอจะเอาทั้งแบบนี้เลยเหรอ..หึ” มือหนาบีบเคล้นทรวงอกอวบเต็มมือไม่คิดว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้ก่อนจะโน้มหน้าอ้าปากงับยอดอกที่ถูกปลายนิ้วแกร่งบีบจนแข็งเป็นไตก่อนลิ้นสากจะปาดเลียสลับกับดูดดึงทั้งสองข้างทำให้ร่างบางเงยหน้ากัดปากเมื่อโดนความเสียวซ่านจู่โจม “อ๊ะ…” กลีบปากบางเผลอครางเมื่อคมเขี้ยวแทะเล็มตามเนินอกอย่างแรงก่อนจะเลื่อนลงมาถึงความอวบอิ่มและกัดอีกครั้ง “เจ็บ…เบาๆ” สติที่มีอยู่น้อยนิดพยายามกัดฟันเอ่ยออกมาตอนนี้เธอโดนเพลิงราคะครอบงำจนยากจะถอนตัวปล่อยตัวปล่อยใจไปกับใครบางคนในเงามืดก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อความอึดอัดถูกกดทับลงมาอีกครั้ง “อย่ามาสั่ง!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more