บทที่ 4 ชีวิตสู้กลับ
1550 Words
แชะ!!
“สวยมาก…หันซ้ายหน่อยโอเคครับ”
วันนี้ฉันมาถ่ายแบบให้โปรเจ็กต์ของเจ้แบมไม่คิดว่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้หลังจากคุยกันก็ผ่านมา หนึ่งสัปดาห์แล้วของฉันจะเป็นสไตล์สาวหวานน่ารักระหว่างทำงานก็มีพี่มีนเพื่อนในทีมเจ้แบมเอากล้องมาถ่ายวิดีโอตลอด
ส่วนแองจี้ก็มาเป็นเพื่อนค่อยดูแลตลอดการถ่ายทำจนจบเซ็ตนี้ก็รีบพาฉันไปเปลี่ยนอีกชุดไม่คิดว่าแค่การมาถ่ายแบบจะเหนื่อยขนาดนี้แต่ชอบนะเป็นงานที่สนุกมากท้าทายตัวเองดี
“เหนื่อยไหมแก?”แองจี้ถามพลางซับตามกรอบหน้าให้ไปด้วยทำราวกับเป็นผู้จัดการดาราสาวท่านหนึ่ง
“ถ้าบอกไม่เหนื่อยก็จะตอแหลไปเหนื่อยนะแต่สนุก”
“แกทำดีมากต่อไปฉันหางานแบบนี้ให้แกทำดีกว่าได้เงินเยอะด้วย”
ฉันตาเป็นประกายด้วยความยินดีต่อไปถ้ามีรายได้มากก็จะช่วยแบ่งเบาภาระและมีเวลาให้เพื่อนมากขึ้นด้วย
“ไหนว่านางแบบสี่คนแล้วอีกคนล่ะ”ระหว่างนั้นก็เห็นนางแบบสองคนกำลังถ่ายอยู่ด้วยความสงสัยเลยถามแองจี้ผู้รู้ลึก
“ไซซีเหรอ?”
“อือ”คนที่เจ้แบมบอกว่าเป็นดาวมหาลัย
“ถ่ายไปแล้วที่สตูดิโอของมหาลัย”
“อ๋อ”
“ตอนแรกจะไม่ได้มาถ่ายแล้ว”
“ทำไมเหรอมีอะไรหรือเปล่า”
“โอ๊ย ก็จะอะไรอีกล่ะพี่ชายหวงไง”
“อยากเห็นหน้าพี่ชายเลย” อะไรจะหวงขนาดนั้นปีหนึ่งก็ไม่ใช่ว่าโตแล้วเหรอทำอย่างกับน้องเป็นเด็ก
“เดี๋ยวเปิดให้ดู..แกเนี่ยฉันชวนส่องหนุ่มฮอตก็ไม่เคยมาดูเห็นไหมตกข่าวเลย”
แองจี้เลื่อนหน้าจอมาตรงหน้าฉันก่อนจะกดเข้าไปที่เพจเม้าท์มอยเซเลบที่หน้าเพจมีปักหมุดโพสต์สำคัญไว้ฉันก้มหน้าลงไปอ่านดูโดยเนื้อหาในนี้จะเป็นการแนะนำอันดับหนุ่มฮอตแต่ละคน
“ไหนแกรู้จักคนไหนบ้าง?”
แองจี้เลื่อนรูปให้ดูแต่ละคนอันดับหนึ่งอันดับสองฉันไม่เคยเจอแต่อันดับสามฉันเคยเจอ
“คนนี้!!”
“กรี๊ด!!นี่มันพี่เสือเครื่องกลแกไปรู้จักได้ยังไง”แองจี้ดี๊ด๊าขึ้นมาทันทีเมื่อเอ่ยถึงหนุ่มฮอตอันดับสาม
“ไม่รู้จักหรอกแต่เคยเจอตัวจริงที่ช็อปโยธา”
“อร๊ายคนนี้ของแรร์มากไม่เจอตัวง่ายๆนะแกมันดวงดีมากที่ได้เจอพี่เขา”
“พี่เขามากับซินเซีย”ฉันตอบไปตามความจริงทำให้แองจี้ตาโตหูผึ่งมากกว่าเดิม
“จริงหรอแต่เห็นในเพจเขียนข่าวถึงอยู่หลายครั้งว่ากิ๊กกันฉันนึกว่าไม่จริง”
“เขาเหมือนแฟนกันผู้ชายดูขี้หึง”
“อยากเห็น!อยากเจอพี่เสือหึง!แล้วมีใครที่แกเคยเห็นอีกป่ะหนุ่มฮอตที่เหลือพี่สาขาเราทั้งนั้น”
ไล่มองหนุ่มฮอตที่เหลือสามสี่คนเหมือนเคยเจอที่ช็อปล่าสุดก่อนสายตาจะเลื่อนมาเจอไอ้คนนิสัยไม่ดี
“เจอทั้งหมดแล้ว”
“อร๊ายแกทำบุญด้วยอะไรยะ!”
“เกิดมาจนไง! ไปทำงานที่ช็อปเลยเจอฮ่าฮ่า”
ฉันหัวเราะความเว่อร์ของแองจี้เพื่อนตั้งสติอยู่สักพักก่อนจะชี้นิ้วบอกว่าพี่คนหน้านิ่งเป็นพี่ชายของไซซีสาวสวยดาวมหาลัยส่วนพี่คนผมสีแดงเพลิงหน้าหล่อจัดเป็นลูกพี่ลูกน้องและสุดท้ายคนนิสัยเสียที่ฉันพึ่งรู้ว่าเขา ชื่อโซ่ และเป็นพี่ชายของซินเซีย
“เนี่ยเห็นไหมบ้านนี้เบ้าหน้าดีมาก”แองจี้เอ่ยชื่นชม
“พี่กับน้องต่างกันสุดขั้ว”เมื่อเห็นคนนิสัยเสียเลยเอ่ยออกมาเสียงแผ่วอย่างลืมตัว
“อะไรนะ”
“เปล่ารีบพาไปเปลี่ยนชุดก่อนแม่มัวแต่คุยเรื่องผู้ชายเดี๋ยวโดนเจ้แบมดุหรอก”
“เออจริง”
เหลือเซ็ตสุดท้ายที่ต้องถ่ายเป็นชุดเดรสสีชมพูน่ารักหลายคนเห็นก็ชมไม่หยุดว่ามันเข้ากับฉันมากพวกเราถ่ายเสร็จก็ปาไปสี่โมงเย็นแล้วฉันกับแองจี้ก็เข้าไปบอกลาเจ้แบมที่กำลังวุ่นวายกับทีมงานอยู่
“กลับก่อนนะเจ้”
“กลับก่อนนะคะสวัสดีค่ะ”
พวกเรายกมือไหว้เจ้แบมและพี่ทีมงานก่อนจะขอตัวออกมาก่อนเพราะแองจี้มีธุระส่วนฉันก็มีงานที่ต้องไปทำต่อเช่นกัน
ห้าง c
ฉันเดินทางมาถึงห้างสรรพสินค้าแถวหอพักเพื่อซื้อของเข้าห้องเมื่อทำธุระเสร็จก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อดอกสแตติสเพื่อไปไหว้แม่ที่สุสาน
เพราะวันนี้คือวันครบรอบการจากไปของคุณแม่ที่ฉันรักมากดอกไม้ที่เลือกมาก็เพื่อแสดงถึงความรู้สึกที่จะยังคงอยู่ตลอดไปเมื่อมาถึงก็ทำความสะอาดป้ายและวางดอกไม้ที่หน้าหลุมศพของท่านด้วยความเคยชิน
ถึงแม้จะไม่มีใครนึกถึงแต่ฉันจะนึกถึงท่านเวลาที่รู้สึกโดดเดี่ยวจะมาคุยกับท่านทุกครั้งเหมือนกับว่ามาระบายสิ่งต่างๆ ที่เผชิญมาให้ท่านฟังแม้ไม่รู้ว่าท่านจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม
สายลมพัดผ่านเอื่อยเฉื่อยบรรยากาศเงียบสงบและท้องฟ้าสีแดงส้มกำลังจะลาลับขอบฟ้าไปทำให้ก้นบึ้งในหัวใจรู้สึกเหงาขึ้นมา
“แม่ขาถึงแม้วันนี้เป็นวันครบรอบการจากไปแต่แม่รู้ไหมว่าแม่ยังอยู่กับหนูตลอดเวลานะ ฮึก ..”
“ทุกครั้งที่หนูต้องสู้อย่างลำพังหนูคิดถึงแต่แม่ถ้าแม่อยู่หนูคงไม่ลำบากอย่างนี้”
น้ำสีใสหยดลงบนพื้นหน้าหลุมศพอย่างนี้ทุกครั้งเธอไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้จริงๆ การใช้ชีวิตคนเดียวนั้นไม่ง่ายเลยเธอต้องเข้มแข็งและอดทนทุกอย่างบางครั้งจนคิดอยากจะหนีไปจากที่นี่อยากไปอยู่กับแม่เพราะเหนื่อยที่ต้องต่อสู้และดิ้นรนเพียงลำพังแต่ถ้าทำแบบนั้นท่านคงเสียใจที่ใช้ชีวิตที่ท่านให้มาอย่างไร้ค่า
ตั้งแต่ที่ท่านเสียพ่อก็ทิ้งเธอไว้ที่นี่และเดินทางกลับญี่ปุ่นไปแต่งงานมีครอบครัวใหม่ตามคำสั่งคุณย่าเพราะทางครอบครัวพ่อไม่เห็นด้วยที่พ่อกับแม่แต่งงานกันเพียงเพราะแม่ไม่เหมาะสมกับพ่อ
แม่เป็นแค่นักศึกษาแลกเปลี่ยนไปเรียนที่ญี่ปุ่นและได้พบรักกับพ่อท่านไม่เคยรู้เลยว่าครอบครัวทางพ่อเป็นยังไงรู้เท่าที่แม่เล่าให้ฟังในเมื่อพ่อเลือกที่จะทิ้งเธอก็ไม่คิดที่จะรอคอยให้เขามาดูแลหรือช่วยเหลือถึงเขาจะส่งเงินน้อยนิดมาส่งเสียจนจบมอปลายก็ตาม
ตั้งแต่เริ่มดูแลตัวเองได้ก็ช่วยเหลือตัวเองมาตลอดพยายามหารายได้เสริมและเก็บให้ได้มากที่สุดเผื่อในวันหนึ่งพ่อไม่ได้ส่งเสียแล้วจะได้ไม่มีปัญหาเพราะสายสัมพันธ์ความเป็นพ่อลูกของเราเบาบางมากพ่อมาหาแค่ปีละครั้งโทรมานานๆ ทีแล้วก็วาง
เธอแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพ่อเลยนอกจากที่เขาบอกว่างานยุ่งและมีครอบครัวใหม่นึกถึงตอนเด็กที่เฝ้ารอพ่อเสมอแต่เมื่อเริ่มโตเริ่มคิดเป็นก็ไม่เคยจะรอพ่ออีกต่อไป!
หอพัก
เมื่อสบายใจแล้วฉันก็กลั้นใจเรียกใช้บริการแท็กซี่ถึงค่าส่งจะแพงมากแต่เพราะดูเวลาค่ำแล้วไม่อยากเสี่ยงรอรถเมล์เพราะเวลาแบบนี้คนไม่ค่อยผ่านกันฉันกลัวเหตุไม่คาดฝันน่ะ
มาถึงหอพักฉันก็จัดเก็บของที่ซื้อมาให้เข้าที่โดยปกติรูมเมทต่างคนต่างใช้อยู่แล้วแต่รูมเมทฉันไม่ใช่!!
อยู่ด้วยกันมาสองสามเดือนแต่เหมยแทบไม่เคยซื้อของใช้มาเองเลยไม่ว่าจะครีมอาบน้ำ แชมพู ยาสีฟัน แม้กระทั่งน้ำยาล้างจาน ฉันก็ไม่ใช่ประเภทให้คนมาเอาเปรียบนะแต่พอเดือนถัดมาลองไม่ซื้อมาไว้เหมยมันก็ไม่ซื้อเหมือนกัน
พอเปิดอกคุยกันก็ชอบบอกว่าเงินยังไม่เข้าเป็นมาสามเดือนแล้วฉันเลยจำเป็นต้องซื้อมาไว้ตอนนี้คงอดทนไปก่อนแหละเพราะถ้าได้ที่อยู่ใหม่แล้วคงไม่ทน!
เมื่อจัดการของเสร็จก็เอาขาตั้งกล้องออกมาไลฟ์สดช่วงนี้รายได้หลักมาจากการไลฟ์ขายของเลยส่วนยูทูปพักไว้ก่อนเมื่อเปิดไลฟ์มาก็ทักทาายลูกค้าและผู้ติดตามทั้งหลายตอนนี้คนติดตามหลักหมื่นแล้วเพราะขยันมาไลฟ์บ่อยถึงจะไม่ทุกวันก็ตามชีวิตก็แบบนี้ถ้าไม่หาก็คงไม่มี
ถึงหลายคนจะบอกว่าฉันหน้าตาดีหาแฟนรวยก็จบแต่อะไรมันก็ไม่แน่นอนเราไม่ควรเอาชีวิตของเราไปผูกติดไว้กับใคร
ถูกไหม?
หาด้วยตัวเองมันดีที่สุดแล้ว!!
- Writer
