บทที่ 5 ปาร์ตี้แสนน่าเบื่อ
1559 Words
โซ่ Talk
สนามแข่งรถ TC
ตอนนี้ผมอยู่สนามแข่งรถของไอ้เสือพวกเพื่อนในกลุ่มมากันครบเพราะมีแมทช์สำคัญของรุ่นพี่ที่รู้จักกับอริเก่าแต่ตัวเจ้าของสนามไม่รู้อยู่ที่ไหน
“หวัดดีครับเฮียโซ่”
“เออ”
“แล้วน้องเขยเฮียไปไหน”
“น้องเขยเหี้ยไรไอ้ห่า”
ไอ้มีนรุ่นน้องปีสามที่คณะผมพวกนี้ชอบมาแข่งรถที่สนามไอ้เสือประจำเลยได้รู้จักกันมันเลยเล่นหัวผมแบบนี้ไงน้องขงน้องเขยอะไรน้องสาวผมไม่เอามันหรอก!!
“หัวร้อนง่ายจังแซวไม่ได้เลยเรื่องน้องสาวเนี่ย”
“น้องกูพวกมึงเล่นได้หรอวะ”
“ไม่เล่นแล้วเฮียวันนี้พวกเฮียเทมแข่งเหรอ”
“เออ!”
เฮียเทมคือรุ่นพี่ในคณะที่สนิทกันถึงจะจบไปแล้วก็ยังได้เจอกันบ้างแต่พวกเฮียเขาทำงานก็จะยุ่งหน่อยส่วนพวกผมก็ยุ่งเรื่องโปรเจ็กต์กันอยู่เทอมหน้าก็จบแล้วห่วงก็แต่น้องสาวสองคนที่พึ่งเข้ามาในรั้วมหาลัยไซซีไม่ห่วงมากเพราะใช้ชีวิตเก่งตอนเด็กอยู่ฮ่องกงจะกลับมาไทยแค่ปิดเทอม
แต่ที่ห่วงมากคือซินเซียเพราะอยู่ด้วยกันตลอดไปไหนก็ไม่ค่อยไปเพื่อนก็ไม่ค่อยมีตอนแรกผมยังกังวลว่าเข้ามหาลัยจะทำยังไงแต่พอมีไซซีมาเรียนด้วยก็วางใจไปเปราะหนึ่ง
“เฮ้ย!ไอ้โซ่มาดูนี่” ไอ้เพทายเดินเข้ามาหาพร้อมยื่นโทรศัพท์มาให้ดู
“ดูไรวะ”
“จำน้องคนนี้ได้ป่ะ”
ผมจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ปรากฏรูปผู้หญิงสวยน่ารักที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ไทยแท้เธอคือสาวน้อยที่ผมเจอในช็อปแต่วันนี้ทั้งการแต่งตัวแต่งหน้ากลับดูแปลกตาไปถึงจะจำได้ตั้งแต่แรกแต่ปากกลับตอบอีกแบบ
“ไม่ได้..ทำไม?”
“ไอ้สัดมึงพลาดของดีแล้วนี่น้องมิกิตัวเต็งตอนประกวดดาวคณะเลยนะเว้ยแต่ส่วนสูงไม่ได้”
“แล้วไง..มึงสนใจ?”
“ก็น้องเขาสเปกมึงไม่ใช่เหรอกูเลยมาถามก่อนไงเดี๋ยวทับไลน์กันอีกจะยุ่ง”
“ใครบอกมึงว่าสเปกกูเป็นแบบเด็กนี่”
“เอ้าไม่ใช่เหรอ…น้องตัวเล็กน่ารักนะเว้ย!!”
“กูไม่ชอบเด็ก..ถ้ามึงจะจีบก็จีบไป”
ผมเอ่ยอย่างหงุดหงิดกับแค่ผู้หญิงคนเดียวเพื่อนชอบก็เอาไปสำหรับผมจะคนไหนก็ไม่ต่างกันหรอกแค่ใช้เงินฟาดก็จบ!!
อีกอย่างผม ไม่-ชอบ-เด็ก
มิกิ Talk
Sky Pub
ฉันมาทำอะไรที่นี่
เพลงเหมาะกับฉันในตอนนี้มากมองไปทางไหนก็เจอแต่เหล่าผีเสื้อราตรีออกมาหาแสงสีทุกคนในโต๊ะกำลังสนุกสนานเพราะเคยชินกับรรยากาศแตกต่างจากฉันที่ไม่เคยมาเที่ยวสถานบันเทิงเลยสักครั้งถึงเพื่อนจะชวนมาก็ตามเพราะชีวิตฉันยุ่งตลอดเช้าสายบ่ายเย็นมีแต่ต้องทำงานและทำงาน
เฮ้อ!
“เป็นอะไรไม่สนุกเหรอ?”
“เปล่าค่ะแค่ไม่ชิน”
คนตรงหน้าที่เอ่ยชวนฉันคุยคือพี่ภีมเป็นช่างภาพที่มาถ่ายงานให้พวกเจ้แบมเห็นเจ้บอกเป็นรุ่นน้องเจ้อยู่ปีสามยัยแองจี้เจอครั้งแรกกรี๊ดมากนางบอกพี่เขาเป็นหนุ่มหล่อของนิเทศคิดดูว่าเพื่อนกว้างขวางขนาดรู้จักหนุ่มหล่อทั่วทุกมุมของมหาลัย
ตอนแรกพี่เขานั่งฝั่งตรงข้ามแต่ไม่รู้ว่าเขามานั่งข้างฉันตั้งแต่ตอนไหนสงสัยมัวแต่คิดอะไรเพลินเลยไม่ได้สนใจมองเขา
“งั้นพี่ขอนั่งด้วยคนนะ”
“อ่า…เชิญค่ะ”
ก็เดินมานั่งขนาดนี้แล้วยังจะขออะไรอีก?
ฉันขยับตัวออกห่างจากเขาจนชิดขอบโซฟาเมื่ออีกคนนั่งลงใกล้มากทั้งที่มีพื้นที่เหลือบนโซฟาอีกตั้งเยอะอยากเรียกยัยแองจี้มาดูเทพบุตรของมันจริงๆท่าทางจะออกลายแล้ว
“น้องมิกิ เรียนวิศวะเหรอครับ?”
“ใช่ค่ะ”
“ว้าว พี่ไม่คิดว่าคณะนี้จะมีผู้หญิงน่ารักเรียนด้วย”พอเขาพูดจบฉันก็ขมวดคิ้วทันทีหมายความว่าไง
“คงไม่เท่านิเทศหรอกค่ะ”
“จริงเหรอพี่มองหาไม่มีเลยนะที่น่ารักแบบนี้น่ะ”
“พี่ช่วยขยับออกไปได้ไหมคะ?คือนั่งใกล้กันคนมองมาอาจจะดูไม่ดีค่ะ”นี่เขาแทบจะสิ่งกันอยู่แล้ว
“ไม่มีใครมาสนใจหรอก”
ท่าทางไม่สนใจของเขาทำให้ฉันถอนหายใจเฮือกอย่างเบื่อหน่ายก็พอจะรู้ว่าตัวเองหน้าตาน่ารักแต่พี่เขาควรมีมารยาทนิดหนึ่งเราสองคนพึ่งรู้จักกันอีกอย่างคนอื่นจะมองฉันยังไงหัวสมองกำลังครุ่นคิดวิธีที่จะออกไปจากตรงไหนจนกระทั่งมีใครบางคนเดินเข้ามาในระยะสายตา
“น้องมิกิใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ”
“พี่ชื่อเพทายเป็นพี่สาขาเรานะ”
“สวัสดีค่ะหนูขอโทษนะคะลืมไหว้เลย แฮร่”
ฉันหัวเราะแห้งเมื่อหนุ่มหล่อสุดฮอตของมหาลัยเข้ามาทักทายพี่เขาพ่วงด้วยพี่สาขาอีกโดยปกติเด็กวิศวะเขาจะถูกสอนมาให้เคารพรุ่นพี่ไม่ว่าจะเจอที่ไหนก็ต้องยกมือไหว้
แต่ในกรณีนี้ฉันไม่รู้จักพี่เขาไงเพราะจำได้แค่ว่าเป็นคนดังและตอนที่พี่เขามาทักแค่คุ้นหน้าแต่ไม่รู้ว่าเจอที่ไหนที่แท้ฉันเจอเขาที่ช็อปโยธานี่เอง
“ไม่เป็นไร แล้วมากับใครเหรอ?”พี่เพทายยิ้มอย่างน่ารักก่อนจะเหลือบตามองพี่ภีมที่นั่งอยู่ข้างฉัน
“พี่ที่ทำงานด้วยกันค่ะ”
“อ๋อ..แค่เพื่อนร่วมงาน!”หนุ่มหล่อสุดฮอตเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะยกยิ้มเผยแววตาร้ายกาจให้กับหนุ่มนิเทศ
ร่างบางรีบเอ่ยแทรกก่อนเลยว่ากับภีมไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแค่คนที่ทำงานร่วมกันเท่านั้นอย่างน้อยเพทายก็เป็นพี่สาขาเธอคงดีกว่าภีมที่พึ่งรู้จักกันแต่ทำตัวไม่มีมารยาทแบบนี้แล้ว
“งั้นน้องมิกิไปนั่งโต๊ะกับพี่ไหม?”
หืมมม
“มีพี่สาขาเราเยอะเลยจะได้รู้จักกันไว้ไงตามประสารุ่นพี่และรุ่นน้อง”
เมื่อเธอทำหน้าแปลกใจเพทายเลยต้องรีบเอ่ยก่อนเธอจะคิดอะไรไปไกลแค่อยากให้รุ่นน้องได้รู้จักเพื่อนเขาก็แค่นั้นเองไม่มีอะไรเลยจริงๆ
“แต่ถ้าน้องมิกิไปพี่จะนั่งกับใครละครับ”
ภีมทำเสียงน้อยอกน้อยใจเมื่อได้ยินว่าเพทายกำลังจะชวนคนที่เขาหมายตาไปที่โต๊ะแล้วทิ้งเขาไว้คนเดียวซึ่งเขายอมไม่ได้เขาเล็งเธอก่อนรุกเข้าหาก่อนมันก็แค่หนุ่มฮอตอันดับสี่มีสิทธิ์อะไรมาแย่งของที่คนอื่นจอง
“เอ่อพี่ภีมขอโทษด้วยนะคะหนูขอไปทักทายพวกพี่ๆ ที่สาขาก่อนนะคะเดี๋ยวกลับมาค่ะ..ไปเลยไหมคะ?”
มิกิรีบเอ่ยกับภีมก่อนจะหันไปมองเพทายที่ยืนรออยู่เขาพยักหน้าและเดินนำออกไปยังโซนวีไอพีที่เธอรู้เพราะรุ่นพี่อย่างแบมบอกไว้
แผ่นหลังกว้างของเพทายเดินนำอยู่ไม่ไกลจากเธอมากเหมือนเขาเดินรอตลอดทางรับรู้ได้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมาก่อนจะหันกลับไปสนใจสิ่งที่กำลังทำค้างไว้เหมือนการที่เพทายมีผู้หญิงเดินตามเป็นเรื่องปกติไปแล้วซึ่งเธอก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรมันคงไม่แปลกก็เขาคือหนุ่มฮอตจะมีสาวตามก็ปกติ
เบื้องหน้าคงเป็นโต๊ะของพี่เขาเพราะมีหลายคนที่ฉันรู้สึกคุ้นหน้าอยู่ในนั้นฉันรีบก้มหน้าหลุบตาลงด้วยความประหม่าเพราะรู้สึกเกร็งขึ้นมาเมื่อคิดได้ว่าทุกคนในโต๊ะคือหนุ่มฮอตคนดังของมหาลัยที่คนธรรมดาอย่างฉันจะไม่มีทางได้เจอง่ายๆ
เพราะยัยแองจี้เลยกรอกหูทุกวันทำให้ฉันรู้ตื่นเต้นเมื่อเจอคนดัง
“ไอ้ทายมันพาสาวมาอีกแล้ววะคนนี้น่ารักซะด้วย” ฉันไม่รู้ว่าใครพูดเพราะไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามอง
“เชี้ยไรไอ้ไฟคนนี้น้องสาขาเว้ย!!”พี่เพทายรีบเอ่ยปฏิเสธ
“น้องสาขาหรอวะแบบนี้เข้าทางไอ้โซ่เลยรายนี้ชอบนักเด็กในสาขาตัวเองเนี่ย”ต่อด้วยใครอีกคนที่ไม่ใช่คนชื่อไฟเอ่ยขึ้นมาพลางหัวเราะ
ผลัวะ!!
“หุบปากเลยไอ้เหี้ย”
เพราะได้ยินเสียงเหมือนคนฟาดกันทำให้ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเจอคนที่เกลียดขี้หน้าที่สุดในตอนนี้เขาคือ
พี่โซ่ คนนิสัยเสียนี่เอง!!
มือหนาของเขาตบลงบนหัวของพี่ต้าร์อย่างแรงจนเจ้าตัวตั้งตัวไม่ทันนอกจากจะนิสัยเสียแล้ว ยังชอบความรุนแรงอีก
- Writer
