บทที่ 3 รูมเมท

1341 Words

minari cafe และแล้วก็มาถึงวันที่เจ้แบมรุ่นพี่แองจี้นัดไว้เพื่อนสาวลงทุนมารับฉันไปที่คอนโดนางก่อนจะจับแต่งหน้าทำผมและพามาที่คาเฟ่วันนี้เลยดูสวยสดใสเป็นพิเศษไหนจะชุดเดรสน่ารักที่ครีมขนจากบ้านมาให้ฉันอีก เพื่อนแต่ละคนสนับสนุนกันมากถ้าฉันมีเงินต้องหาทางตอบแทนและพาพวกนางไปเลี้ยงหมูทะหลังมอแน่นอน! “อ้าวแองจี้มากันแล้วเหรอนั่งก่อนเด็กๆ” “สวัสดีค่ะเจ๊” ฉันยกมือไหว้เจ้แบมที่มาในลุคสาวสวยเห็นแองจี้บอกเจ้แกเป็นสาวสองแต่ไม่คิดว่าเจ้จะสวยขนาดนี้ไหนจะหน้าผมคือเป๊ะปังมาก “มิกิ ใช่ไหมตัวจริงน่ารักมากเลย” “ขอบคุณค่ะเจ้” ฉันฉีกยิ้มด้วยความเขินรู้สึกได้ว่าแก้มของตัวเองร้อนขึ้น “หนูก็สวยนะเจ้”แองจี้ยกมือขึ้นทำท่าทัดผม “ยะ!!เห็นกันอยู่ทุกวัน” โต๊ะที่เจ้แบมจองไว้อยู่โซนที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวแต่สามารถมองบรรยากาศรอบนอกได้พวกเราสั่งอาหารทานกันเรียบร้อยถึงเริ่มคุยเรื่องรายละเอียดของงาน เจ้แบมบอกว่างานนี้เป็นโปรเจคใหญ่โดยที่จะมีการถ่ายหลายเซ็ตนางแบบหลายคนที่มีคาแรคเตอร์แตกต่างกันออกไปด้วยความสงสัยแองจี้เลยเอ่ยปากถาม “โห อย่างนี้เจ้หานางแบบอีกกี่คนเนี่ย” “ได้มาแล้วสองคนและมิกิคนที่สาม” “แล้วคนสุดท้ายละเจ้” “ให้เมษาน้องรหัสเจ้ไปคุยกับน้องดาวมหาลัยปีนี้ให้ไม่รู้จะได้ไหมพี่ชายหวงมากคนนี้” “หมายถึงไซซีเครื่องกลหรอเจ้”แองจี้ตาโตทันที “ใช่!สวยมากเลยเนี่ยเสียดายหนึ่งในสองที่เลือกมาที่จริงอีกคนที่อยากได้ก็คือน้องซินเซียแต่คนนี้เข้าถึงยากมาก”เจ้แบมเล่าไปก็ทำหน้าปลงไป แต่ฉันกลับคุ้นชื่อคนที่เจ้พูดมาซินเซียงั้นเหรอก่อนที่ในหัวจะนึกไปถึงใบหน้าสวยตราตรึงใจโดยเฉพาะผมสีบลอนด์โดดเด่น ช่วงเปิดเทอมใหม่มีเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับซินเซียด้วยแต่หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอกันเห็นแองจี้บอกเป็นคนดังฉันเลยไม่กล้าเข้าไปคุยหรือทำความรู้จักมาก “แต่ซินเซียออกจะนิสัยดีนะคะ”ฉันเอ่ยออกไปตามที่ได้เจอและได้พูดคุยด้วยแค่ไม่กี่ครั้งเธอดูอัธยาศัยดี “เมษาก็บอกว่านิสัยดีแต่บ้านนี้ติดที่พี่ชายหวงไงน้องไซซีน่ะเขาเป็นดาวมหาลัยมีงานกิจกรรมและคนรู้จักคนเยอะแต่กับอีกคนไม่ค่อยไปไหนคนจะเข้าหาก็ไม่กล้า” “อุ๊ยเจ้!แต่บ้านนี้ผู้หล่อมากนะ”แองจี้เสียงสูงพลางทำหน้าระริกระรี้จนฉันแอบสงสัยว่าจะหล่ออะไรขนาดนั้นจะเท่าพี่..พี่คนสันดานเสียนั่นไหม “แต่ละคนดีกรีหนุ่มฮอตเลยนะ” แล้วจากเรื่องงานก็กลายเป็นเรื่องผู้ชายไปแล้วไม่คิดว่ายัยแองจี้จะรู้จักคนดังเยอะขนาดนี้เอาจริงสาขาฉันก็ผู้ชายหล่อหน้าตาดีกันเยอะนะแต่ฉันไม่ค่อยได้รู้จักใครเลยคงเป็นเพราะไม่กล้าทำความรู้จักกับใครมากกว่ามั้ง คุยกันเสร็จเจ้แบมก็ขอตัวกลับก่อนส่วนฉันก็ออกตัวกับแองจี้ว่าจะกลับเองเพราะเกรงใจเพื่อนวันนี้รบกวนทั้งวันแล้ว แองจี้พยักหน้ารับทราบไม่วายเป็นห่วงอีกกว่าจะได้แยกย้ายกันก็บ่ายแก่ฉันเดินออกมาแถวถนนใหญ่เพื่อรอรถเมล์ ระหว่างนั้นก็เช็คช่องติ๊กต๊อกขายของไปด้วยและอัปโหลดคลิปวิดีโอเรียกยอดวิวเล็กน้อยช่วงนี้ฉันประหยัดเงินมากเพราะวางแผนว่าจะย้ายที่อยู่ จะได้มีเวลาทำช่องยูทูบมากขึ้นไหนจะคอนเทนต์ลงสินค้าในติ๊กต๊อกอีกถ้ายังอยู่กับเหมยมีหวังไม่ได้ทำอะไรกันพอดีรายนั้นพาแต่แฟนมาห้องไม่เกรงใจกันเลย เสียงคำรามดังกึกก้องจากเบื้องบนและหมู่เมฆสีดำทะมึนทำให้ร่างบางขมวดคิ้วเมื่อสายฝนโปรยปรายลงมาโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว เปาะ แปะ เปาะ แปะ! ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปหลบฝนใต้หลังคาที่รอรถโชคดีคนไม่เยอะทำให้พอมีที่ให้ตัวเธอแทรกเข้าไปได้รอสักพักฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สายฝนเทลงมาเรื่อยๆ พร้อมกับรถที่ขับผ่านไปมาผู้คนในละแวกนี้ก็เริ่มลดน้อยลงเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอปรากฏเวลาห้าโมงเย็นแล้วแต่รถยังไม่มาจะหาแท็กซี่เวลานี้คงไม่มีคนรับแน่ ปื๊น ปื๊น! รถซูเปอร์คาร์สีขาวเลี้ยวเข้ามาจอดข้างฟุตบาทกะทันหันทำให้น้ำเจิ่งนองตามพื้นถนนกระเด็นขึ้นมาบริเวณฟุตบาทกระจกด้านข้างคนขับถูกลดลงก่อนจะเผยโฉมหนุ่มหล่อหน้าตาคุ้นเคย พีท? “มิกิขึ้นมาเร็วเดี๋ยวไปส่ง” เสียงฝนที่เทกระหน่ำและเสียงการจราจรทำให้เราสื่อสารกันลำบากทำให้พีทต้องพูดช้าๆชัดๆอีกครั้ง “อะไรนะ” “จะ-ไป-ส่ง” เขาย้ำอีกครั้ง “ฮะ!ไม่เป็นไร” “มาเร็วไม่งั้นไม่ได้กลับแน่รถไม่มีแล้วนะ” ฉันลังเลอยู่สักพักเขาเป็นเพื่อนในห้องเรียนเคยคุยกันเรื่องงานอยู่บ้างแต่ไม่สนิทถึงเขาจะดูอัธยาศัยดีมากก็ตามแต่สถานการณ์ตอนนี้คงต้องพึ่งเขาแล้วแหละเมื่อตัดสินใจได้เลยรวบกระเป๋าผ้ามาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะวิ่งมาขึ้นรถของพีท “ขอบใจนายมาก..ว่าแต่รู้ได้ไงว่าเรารอรถ” “ก็เธอยืนรอที่ป้ายรถเมล์ไงฉันเลยรู้” “อ๋อ”เออฉันก็ไม่ได้ฉุกคิดเลย หลังจากนั้นพีทก็ชวนคุยไปเรื่อยโดยที่ฉันก็ให้ความร่วมมืออย่างดีเพราะไม่อยากให้บรรยากาศเงียบจนเกินไปพีทเป็นคนคุยสนุกทำให้ผ่อนคลายเผลอแป๊บเดียวก็มาถึงหอพักแล้วเลยเอ่ยขอบคุณและบอกลาเขา แกร๊ก!!! “ใครมาส่ง!” ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อเข้ามาในห้องแล้วเหมยเอ่ยทักเสียงแข็งและหน้าบึ้งตึงเป็นอย่างมาก อารมณ์เสียอะไรมาอีก “เพื่อนน่ะ” “คนอย่างเธอเนี่ยนะมีเพื่อนขับรถแบบนี้” ถามแบบนี้หมายความว่ายังไง “แล้วทำไมคนแบบฉันจะมีเพื่อนแบบนี้ไม่ได้” “ก็เธอจนไงคนรวยที่ไหนจะมาคบคนจน” ตรรกะอะไรของเธอคนรวยจะคบคนจนเป็นเพื่อนไม่ได้เลยเหรอเพื่อนฉันไม่ว่าจะแองจี้ ครีม อะตอม แต่ละคนก็มีฐานะกันทั้งนั้นแต่ทุกคนก็ปฏิบัติกับฉันดีมากรวมถึงพีทที่พึ่งมาส่งฉันอีก “เธอก็จนแต่เธอไม่มีเพื่อนแบบนี้ต้องพิจารณาตัวเองแล้วนะ”ด้วยความหงุดหงิดเลยเอ่ยย้อนเหมยไป “แรงไปแล้วมิกิ”แต่คนโดนว่ากลับทำท่ารับไม่ได้ “ก็เธอแรงก่อนไงเหมยอารมณ์เสียอะไรก็ไม่ควรมาลงที่เรานะไปจัดการอารมณ์ตัวเองให้ได้ก่อนเถอะอ๋อ…อีกอย่างอย่ามาดูถูกความเป็นเพื่อนของเพื่อนฉันจำไว้!!” พูดรัวเร็วตอกหน้าเหมยก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเข้าห้องน้ำไปวันนี้ที่กล้าทะเลาะกับเหมยเพราะเหลืออดมากแล้ว เหมยชอบพูดและทำตัวไม่ให้เกียรติฉันเสมอซึ่งปกติก็พยายามมองข้ามและอดทนแต่วันนี้ฉันหมดความอดทนจริงๆตอนนี้คงรอแค่เวลาได้ย้ายออกเท่านั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more