KEYİFLİ OKUMALAR...
Hep inanan bir insan oldum. Yaşadıklarıma gördüklerime aldığım nefese bile şükredip sınavım dedim. Elbet güzel günler gelecek ve ben asla isyan etmeden sınavlarımdan geçeceğim diye düşündüm. Çünkü annemden böyle öğrenmiştim. Yediğimiz onca dayağa çektiğimiz eziyete bile tahammül edip Yaradan'a havale ediyordu. Bazen "Hayır, dur" dediği zamanlar oluyordu elbet. Benim de olmuştu ama sesimizi öyle bir kesmişlerdi ki biz o günden sonra sustuk ama ahımız tüm duamız esas kurtarıcıyaydı.
Seneler sonra babam ki baba demeye dilim varmaz kanser olduğunda gün gün hasta yatağında ölüme yürürken annemin bir bakışını asla unutamam. "Ahımız seni ne hale getirdi" bakışıydı bu. Bir de sebebini bilmediğim bir öfkesi vardı ki asla benimle paylaşmaz ama babam ölse bile kaçıp hayatımızı
