Ay adamın takıldığı nokta bu mu gerçekten? Yüzüne kapanması. Sinirlerim yeniden daha da yükseklere zıplarken bu defa bağırmaya başladım.
"Ne o kapanamaz mı? Kötü mü hissettiniz beyefendi? Çok özür dilerim ya baştan aramamam gerekiyordu. Hata bende. Rahatsız ettim. Çok yiyerek fazla hesap gelmesine neden olmayayım. Şimdi izinizle telefonu kapatıyorum. Hani yüzünüze kapandığını düşünmeyin diye söylüyorum."
"Birazcık sakin olur musun? Bir de beni konuştur yahu."
"Olur mu hiç. Kıymetli zamanınızı almayayım. Bana laf anlatmakla yormayın kendinizi. Malum imalar diken gibi maşallah her yerinizden pırtlıyor."
"Ne yapıyor ne?"
"Ne diyorum ben ya? Kapatıyorum."
"Hüma dur kapat- "
Devam etmesine izin vermedim. Sabah sabah zaten iç dünyam dış dünyamdan daha çorbayken neden sinir olmamı sağlıyor
