Bir an. Sadece küçücük bir an gözleri Hüma üzerinde fazlaca dolandı. Zihni yıllar öncesine giderken nefesi kesilir gibi oldu. Hemen yanında duran kadına ve iki adama baktı. Adamlardan birinin gözleri öyle tanıdıktı ki tahmin ettiği şeyin olup olmadığını merak ediyor bunu öğrenmeyi nasıl becermesi gerektiğini düşünüyordu. Sonunda içeri giren hemşire kan alma işlemini gerçekleştirirken konuşmaya başladı.
"Abiniz ve eşiniz galiba. Oldukça ilgililer çünkü."
Hüma koluna giren iğneden değil ama kocanız sözünden ötürü panikledi. Cevap veremedi. Alparslan kızın imdadına yetişmek için söze girdi.
"Ben abisi oluyorum. Alparslan Tuğra."
Doktor yutkunamadı. Yüreği sıkışmış gözleri anlık dolma gafletine düşmüştü. İnanamıyordu. Aklı almıyordu. Bu nasıl mümkün olabilirdi ki. Derin düşüncelerden ve va
