“เฮียยยย”
ก่อนที่จะสิ้นสติ เขาได้ยินเสียงตะโกนก้องของลูกน้องพร้อมกับเสียงปืนอีกชุดใหญ่ๆ
ลูกน้องแดเนียลเข้าชาร์จและเคลียพื้นที่ได้แบบฉับไว เพราะคนของเฟยหลงกำลังแตกตื่น เมื่อจู่ๆ หัวหอกก็ล้มฟุบลงไปหน้าตาเฉย
“ยอมแล้วครับ ยอมแล้วววว”
ลูกน้องเฟยหลง ล้มตัวลงนอนคว่ำบนพื้น เหวี่ยงอาวุธประจำกายไว้ห่างๆ และยอมให้จับกุมโดยดี
“เฮียๆ ...” คนสนิทเฟยหลงพยายามตบใบหน้าและเรียกเจ้านายเสียงดังๆ ดวงตาฝ้าฟางลอยคว้าง สติลางเลือนเหลือน้อยเต็มที
“อาเฉิงอู่ ลื้อมารับป๊าเหรอ...ป๊าเหนื่อย ป๊าอยากพัก ป๊าแก้แค้นให้ลื้อไม่ได้ ปล่อยให้ลื้อตายฟรี อีหย่ำฉ่านั่นป๊าส่งมันลงนรกไปแล้ว” เฟยหลงพึมพำเสียงแผ่วๆ มือสั่นเทายกชูขึ้นในอากาศเหมือนกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นยื่นมารับ แล้วร่างผอมบางก็ทรุดฮวบ
“เฮียยยย” สัญญาณชีพจรหยุดลง มือเหี่ยวย่นหล่นผล็อย และสิ้นสุดกันทีกับการล้างแค้น ที่หาได้มีความแค้นไม่ แค่ต้องการล้างอายให้ตัวเ
