หลงรักผู้ชายร้ายๆ

บทที่1. แดเนียล เฉิงเจ้าพ่อใหญ่แห่งเกาะฮ่องกง เขาเป็นทายาทรุ่นที่13 ของตระกูลเฉิงเป็นผู้ชายหน้าหวานหยด แต่ความโหดน้องๆ พยัคฆ์ เป็นที่มาของสมญานาม ‘พยัคฆ์นัยน์ตาหวาน’ เขาสามารถลั่นไกปืนทั้งๆ ที่ยังยิ้มเต็มหน้า โหดเถื่อนแค่ไหนคงไม่ต้องบรรยาย!! เพราะหากได้ยินชื่อชายหนุ่ม นักเลงปลายแถวจะวิ่งหนีหางจุกตูด เพราะไม่อยากแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้แม้แต่เงา... เมื่อชายหนุ่มพิสูจน์ฝีมือให้ทุกคนประจักษ์ด้วยการเป็นข่าวดังคึกโครมขึ้นหน้า1 เมื่อหลายปีก่อน โดยการกวาดล้างศัตรูคู่อาฆาตที่มีเรื่องมีราวกันมานานมากกว่า10ปี เป็นการแสดงฝีมือให้ทุกคนเห็น สร้างตำนานให้กับตระกูลเฉิง จนไม่มีใครหาญกล้า มันเป็นเรื่องที่ติดอยู่ในความทรงจำของทุกคน แม้เจ้าตัวจะไม่ได้ตั้งใจเลย มันเป็นความเข้าใจผิดแท้ๆ แต่มันก็ต้องเลยตามเลย เพราะอีกฝ่าพยายามที่จะประหัตประหารเขาก่อน!! นัยน์ตายาวรีแต่กลับหวานฉ่ำ เป็นเอกลักษณ์สิ่งเดียวของแดเนียลที่ใครๆ ก็รู้ เขาตาหวานติดมารดาที่มีเชื้อสายแขกโรมัน จึงมีรูปร่างกำยำสูงใหญ่ แถมอาหารการกินยังช่วยทำให้แดเนียลสมบูรณ์ไร้ที่ติ!! “เฮียครับ...” “มีอะไรวะ อึกๆ อักๆ อยู่ได้จะพูดก็พูด” ชายหนุ่มผละออกห่างผู้หญิงในอ้อมกอด เขาดันเรือนกายนุ่มนิ่มออกห่างๆ ก่อนจะหันมาให้ความสนใจลูกน้องคนสนิท “ว่ามากำลังรอฟัง” ข่าวรั่วมาถึงหูว่าตระกูลฉาง...ฝ่ายตรงข้ามเรา เริ่มมีการเคลื่อนไหวหลังจากหายเงียบไปเกือบ3 ปีตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้น “สายของเราตามสืบถึงที่ส่องสุ่มของพวกมัน แต่ดูเหมือนว่ามันจะรู้ตัวก่อนครับ เพราะเมื่อไปถึงที่ กลับไม่เจออะไรเลย” “สรุปคือ?” “คว้าน้ำเหลวครับ...ไม่มีคน ไม่มีใคร? ไม่มีแม้แต่เงา” “เป็นไปได้ไง!! หรือคนของเราเป็นหนอน เริ่มต้นใหม่ มันต้องมีมูล ไม่อย่างนั้นกลิ่นมันจะโชยมาหาเราไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มสั่งการเสียงกระหึ่ม เขาต้องระวังให้หนักขึ้น เพราะแรงแค้นของคนพ่ายแพ้ มันน่ายังเหลืออยู่เมื่อเขาลูบคมตระกูล ฉางเสียจนไม่มีที่ยืน ทายาทตระกูลฉางจบชีวิตลงในวันนั้น ทำให้เฟยหลง ฉางผู้เฒ่าหันหลังให้วงการค้าแบบสิ้นเชิง เขาหายเงียบไปเหมือนไร้ตัวตน แต่แดเนียลรู้คนอย่างเฟยหลงหรือจะยอมแพ้ ไอ้แก่เจ้าเล่ห์นั่นต้องกำลังวางแผนเอาคืน ถึงเขาจะไม่ได้เป็นคนฆ่าเฉิงอู่ แต่ก็เป็นต้นเหตุให้ลูกชายเฟยหลงตาย ในช่วงชุลมุนเฉิงอู่ถูกกระสุนปืนลึกลับสิ้นชีพ มันก็น่าจะทำให้จอมเจ้าเล่ห์อย่างเฟยหลงคั่งแค้นไม่น้อย แต่ตาแก่นั่นเลือกที่จะหายตัวไปเงียบๆ มันต้องมีแผนการบางอย่างไว้แน่ๆ และเขาไม่มีทางประมาทเด็ดขาด...เพราะตอนนี้เขาขึ้นเป็นผู้นำของ ‘เฉิง’ อย่างเต็มตัว “ครับ...เอ่อ” “ออกไปก่อนลิลลี่ ฉันมีธุระเรื่องงาน” ชายหนุ่มออกปากไล่หญิงสาวสุดสวย เบอร์หนึ่งของสถานบันเทิงชื่อดังและเป็นคู่ขาคนปัจจุบันของเขา นอกเหนือจากวิว่าลูกสาวเจ้าพ่อใหญ่...เธอคนนี้กำลังขึ้นหม้อ เพราะลีลาเจ้าหล่อนไม่ใช่ย่อย ทั้งรุกทั้งรับ หล่อนทำได้ดีไม่มีที่ติ สูบพลังงานของเขาแทบหมดหากมีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เจ้าหล่อนขยับตัวเสื้อให้เข้าที่ ก่อนที่จะสะบัดตัวลุกหนีไป เธอโน้มตัวจุมพิตปลายคางของชายหนุ่ม ทิ้งแววตาฉ่ำวาวให้กับเขายั่วเย้าให้เขาหลงใหลเพิ่มขึ้น “มีข่าวแว่วๆ ว่าเฮียเฟลหลงมีลูกสาวครับ!!” “ไอ้แว่วนะแว่วขนาดไหน ชัวร์หรือมั่ว” “ชัวร์ครับ แต่ยังไม่มีใครเคยเห็นหน้าหล่อน เรากำลังพยายามสืบอยู่ครับ” “อืม...แค่นี้เหรอที่อยากให้ฉันรู้?” ชายหนุ่มยกปลายนิ้วขึ้นคลึงปลายคางและครุ่นคิดหาทางช่วยลูกน้องให้ทำงานได้เร็วขึ้น “มีภาพเลือนๆ ครับ เราพยายามโฟกัสให้ชัดขึ้นแต่มันเป็นกล้องที่คุณภาพไม่ค่อยดี เลยได้เต็มที่แค่นี้เองครับเฮีย” “เอามาดูสิ!!” ดวงตายาวรีพยายามเพ่งมองภาพที่เบลอสุดขีด รู้แค่ว่าลูกสาวเฟยหลงอย่างที่ลูกน้องวิเคราะห์หุ่นดีเป็นบ้า!! ขนาดมองเห็นไกลๆ เจ้าหล่อนยังสวยสะดุดตา ผมยาวสลวยแผ่เต็มกลางหลังผมสีดำขลับแม้จะเห็นไกลแสนไกล ใบหน้าสวยคมถูกซ่อนไว้เกือบครึ่งด้วยแว่นตาดำทึบอันใหญ่ แต่ก็ยังมองเห็นว่าเธอสวยไม่ใช่เล่น!! “ที่มาที่ไปล่ะมีไหม? เฟยหลงคิดจะส่งผู้หญิงมาทำอะไรล่ะ สิ้นลายถึงขนาดนี้เชียวรึ!!” ลูกน้องคู่ใจอยากจะแย้งเจ้านายด้วยซ้ำ มีมานักต่อนักที่ผู้ยิ่งใหญ่พ่ายแพ้ให้กับความอ่อนหวานยั่วเย้า ที่มาในรูปแบบ ‘ผู้หญิง’ ซูสีไทเฮา ยังสามารถครองบัลลังก์มังกรได้ ผู้หญิงน่ากลัวกว่าที่เราๆ คิดเพราะเธอมีเสน่ห์ของเรือนกายเป็นคุณสมบัติเด่น และผู้ชายร้อยทั้งร้อย อ่อนปวกเปียกหากหลงใหลเข้าไปเต็มๆ ใจ “รู้แค่ว่าเธอเป็นลูกเมียเก็บคนไทย ที่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน จู่ๆ ก็โผล่มาพบเฮียเฟยหลง มันต้องมีมากกว่าที่เราเห็นครับ” “อืม...น่าคิด ตามสืบมา หากเป็นไปได้ฉันอยากเจอหล่อนเป็นๆ สักครั้ง อยากรู้เหมือนกันว่าเหลี่ยมลายจะสู้คนเป็นพ่อได้ไหม? คิดจะมาแก้แค้นงั้นหรือ? ไม่ตลกนะที่เอาผู้หญิงมาเล่นเกม...เพราะเธอจะไม่เหลืออะไรกลับไปเลย...” ชายหนุ่มพูดเสียงนิ่งๆ มุมปากบางเฉียบกดโค้ง ทั้งหมิ่นและดูแคลนฝ่ายตรงข้าม ที่หมดสิ้นหนทางจนต้องงั้นวิธีอ่อนด้อยขึ้นมาสู้ ‘ผู้หญิง’ “ครับ” ฉางอี้รับคำเสียงหนัก เขาถอยหลังกลับไปปล่อยให้เจ้านายหนุ่มคิดอะไรเงียบๆ ในห้องทำงาน “ลิลลี่เข้าไปได้หรือยังเอ่ย...หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ” เสียงหวานแหลมของสาวสะคราญโฉม เธอโผล่หน้าเข้าไปถามและส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับแดเนียล ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม รีบสลัดเรื่องราวกวนใจทิ้งไป มีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าอยู่ตรงหน้า แล้วจะไปใส่ใจเรื่องหยุมหยิมไปทำไม “เข้ามาได้เลยคนสวย จวนได้เวลากลับแล้วนี่นา ฉันยังไม่ได้ชื่นใจเธอสักหน่อย อย่าเสียเวลาเปล่าเลยลิลลี่” ชายหนุ่มพูดเสียงแตกพร่า ร่างสูงใหญ่หยัดกายลุกขึ้นยืนพอดีกับที่หญิงสาวถลาเข้ามาซบอก มือเรียวบางลูบไล้แผงอกแน่นตึงและช้อนสายตาหวานฉ่ำขึ้นสบนัยน์ตาด้วย พญามังกรที่ขึ้นชื่อในฮ่องกง ทั้งงานบุ๋นงานบู้ เวลานี้ไม่มีใครเกิน แดเนียล เฉิง รูปงามประหนึ่งพระถังซันจั๋งบวกกับวิน ดีเซล เพราะใบหน้าคมคายกระเดียดไปทางฝรั่งมากกว่าสัญชาติเดิม รูปร่างกำยำบึกบึนแลเป็นถึงหัวหอกคนสำคัญก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของเฉิง ทันทีที่เรียนจบ!! ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น เขาดันเรือนกายอวบอุ่นให้เดินถอยหลังเพื่อหาที่เงียบสงบ ในการสำรวจความงดงามโดยไม่ไม่มีใครมองเห็น ห้องนอนเล็กๆ มุมห้องทำงาน ชายหนุ่มมักจะใช้เมื่อมีเวลาจำกัดในการเริงสวาทกับคู่ขาที่แวะเวียนมาให้เขามอบความสำราญให้ ลิลลี่เบี่ยงใบหน้าหลบ เธอแอ่นลำตัวแนบชิดและปล่อยให้ชายหนุ่มได้สำรวจเรือนกายตัวเองได้เต็มที่ เสียงครางกระเส่ารอดริมฝีปากอิ่ม เมื่ออารมณ์กระสันสุกงอมเต็มที่ เสียงครางระงมเมื่อพายุใหญ่พัดกระหน่ำ ร่างอวบอิ่มไหวโยกร่างกายสะเทือนเลือนลั่น เธอกางนิ้วขยุ้มแผ่นหลังแน่นตึงเพื่อลดทอนความเสียวซ่าน ยามเมื่อตัวตนของแดเนียลฝังรากลึกในร่างกาย เสียงสูดปากครางระงม มันเสียดเสียวซ่านสยิว แม้จะผ่านผู้ชายมาร้อยแปดพันเก้า แต่รสวาทหวานแหลมเช่นนี้ไม่มีใครเทียบมังกรหนุ่มนามแดเนียลได้สักคน เขาดุเด็ดเผ็ดร้อน แกร่งกล้า...บทรุกห้าวหาญดุดัน ยามรับก็หนักหน่วงลึกล้ำไม่แพ้กัน แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอหลงเสน่ห์เขาได้อย่างไร ทั้งๆ ที่รู้ว่าชายหนุ่มแค่ระบายความรุ่มร้อนในร่างกาย เขาไม่ได้จริงจังอะไรด้วย แค่ความเมตตาที่เขาหยิบยื่นให้เธอก็เปี่ยมสุขจนไม่หวังถึงอนาคต ขอแค่ไร้รับรสรักเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ถึงจะเป็นแค่นางบำเรอชั่วคราวก็ยอม...แบบเต็มใจ ชายหนุ่มกดมุมปากโค้งลง เขาเหยียดยิ้มหมิ่นๆ มองผู้หญิงสาวที่นอนทอดกายอ่อนระทวยกลางเตียงด้วยสายตาเฉยชา...