รักในรอยราคี

ตอนที่ 9

“คิดว่าฉันไม่เกลียดเธอหรือไง” ปัณณธรตะคอกเสียงดัง เขาถอดถอนตัวเองออกจากความอุ่นนุ่ม ไม่มีการปลอบประโลม ไม่มีสัมผัสออดอ้อนเอาใจ ชายหนุ่มผละจากร่างบอบช้ำ ลุกขึ้นไปยืนข้างเตียง อินนัดดาพลิกกายนอนตะแคงหันหลังให้เขาทันที หญิงสาวขดตัวกอดตัวเองไว้แน่น แผ่นหลังเนียนสะท้านไหวบอกให้รู้ว่าเจ้าของมันกำลังสะอื้นไห้ ดวงตาคมเหลือบเห็นร่องรอยความบริสุทธิ์ของเธอ เขาเมินหนีรอยด่างดวงสีแดงนั่น บอกตัวเองว่าอย่าไปสนใจอย่าสงสาร แต่หัวใจกลับกระตุกวูบไหว

ปัณณธรเสยผมแรงๆสองสามครั้ง แล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที ความหวานหอมของร่างแน่งน้อยบนเตียงทำให้เขาอยากกระโจนเข้าหาเธออีก หัวใจที่คิดว่าเคียดแค้นนักหนาทำไมถึงได้อ่อนยวบลงได้ ชายหนุ่มเลือกที่จะเดินหนีไป ก่อนที่กำแพงที่เขาสร้างขึ้นมากางกั้นระหว่างเขาและเธอจะสั่นคลอน

ประตูห้องน้ำที่ปิดเสียงดัง ทำให้อินนัดดาสะดุ้ง ทำนบน้ำตาพังทลายไหลบ่าเป็นสายอีกครั้ง บริษัทของพ่อกำลังจะตกเป็นของคนอื่น เธอไม่ได้เสียดายมูลค่าของมัน แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมอาแท้ๆถึงได้ปิดบังเธอ แล้วยังผลักไสให้เธอมาแต่งงานกับผู้ชายโหดร้ายคนนี้ ไหนใครๆก็บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกไงเล่า แล้วทำไมแค่คืนแต่งงานคืนแรกเธอกลับรู้สึกว่า เธอเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายและโง่ที่สุดในโลก

หลังจากค่ำคืนเข้าหอคืนแรกแล้ว อินนัดดาไม่ได้เจอสามีตัวเองอีกเลยตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา หญิงสาวถูกกักตัวให้อยู่แต่ในบริเวณบ้าน ถูกจำกัดสิทธิ์ไม่ให้ติดต่อกับใคร มีเพียงป้านิ่มที่คอยหาข้าวหาน้ำให้เธอกินครบสามมื้อ และเมื่อไรที่เธอก้าวเท้าออกจากตัวบ้าน คนของปัณณธรก็จะกรูกันเข้ามาประกบเธอไว้ทันที

“นายสั่งไว้ว่าให้คุณอินอยู่แต่ในบ้านนะครับ” นั่นคือสิ่งที่ชายร่างใหญ่ในสูทสีดำซึ่งเป็นคนของเขาบอกกับเธอ อินนัดดาอยากจะกรีดร้องให้ลั่นบ้าน เขามีสิทธิ์อะไรมากักขังหน่วงเหนี่ยวเธอไว้อย่างนี้ หากแต่หญิงสาวก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ในเมื่อโทรศัพท์มือถือก็ถูกยึด และไม่สามารถออกจากบ้านหลังใหญ่นี้ได้ อินนัดดาจึงจำต้องก้มหน้าใช้ชีวิตนกน้อยในกรงทองที่แสนจะน่าเบื่อ ดีอยู่อย่างเดียวตรงที่ปัณณธรไม่มายุ่งเกี่ยวกับเธอนั่นแหละ

ร่างบอบบางในชุดนอนแสนเซ็กซี่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงกว้าง ดึกมากแล้วแต่คนที่นอนมาทั้งวันยังไม่ง่วง หลายวันมานี่เธอนอนค่อนข้างดึก เพราะคิดโน่นคิดนี่หลายอย่าง ทั้งอยากจะกลับบ้านไปถามเรื่องราวของบริษัทกับผู้เป็นอา อยากจะติดต่อกับก้องภพเพื่อขอคำปรึกษา หรือแม้แต่อยากจะติดต่อกับเพื่อนฝูงเพื่อระบายความเครียด แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ปัณณธรตัดขาดเธอจากทุกคน เขาจัดการทุกอย่างตามแต่ใจตัวเอง ดูอย่างเสื้อผ้าเธอนี่ปะไร เขาจัดการเตรียมไว้ให้ใหม่ทั้งหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งชุดชั้นใน ถึงแม้มันจะเป็นของดียี่ห้อดังราคาแพงก็เถอะ แต่อินนัดดาไม่ได้ปลื้มใจนักหรอก อย่างชุดนอนที่เธอใส่อยู่มันเป็นชุดกระโปรงที่สั้นปิดแค่สะโพกมนแล้วก็บางแสนบาง เห็นไปถึงไหนต่อไหน ช่วงบนเป็นเป็นแบบสายเดี่ยวเปิดเผยคว้านลึกมาถึงเต้าอวบ คืนแรกๆเธอกลัวที่จะใส่มันเพราะไม่อยากจะโชว์เนื้อหนังมังสาให้สามีใจร้ายได้เห็น แต่สามสี่คืนมานี่ที่เขาไม่กลับมาบ้านทำให้หญิงสาวกล้าที่จะหยิบมาใส่ เพราะคิดว่าเขาคงจะ

เกลียดเธออย่างที่บอก จนไม่คิดจะมาข้องเกี่ยวกันแล้ว

“มีใครไปทำอะไรให้คุณต้องโกรธนักหนานะคุณปัณ แล้วทำไมต้องเป็นหนูด้วยที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้” อินนัดดาพลิกร่างนอนหงายใช้หนังสือปิดหน้า หญิงสาวพยายามคิดทบทวนว่าในครอบครัวตัวเอง มีใครไปทำอะไรให้ปัณณธรไม่พอใจหรือเปล่า

ร่างอรชรที่นอนแผ่หลาบนเตียงกว้างทำให้คนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาลมหายใจติดขัด อินนัดดาไม่ได้ระวังตัวว่าจะมีคนมาร่วมใช้ห้องนอนด้วยในคืนนี้ หญิงสาวจึงไม่ได้ระวังตัว

“ป้านิ่มวางนมไว้ที่โต๊ะเลยค่ะ หนูสัญญาว่าจะดื่มให้หมด ไม่แอบเอาไปเททิ้งอีกแล้ว” อินนัดดาไม่ชอบดื่มนม ป้านิ่มสังเกตว่าหญิงสาวไม่ค่อยทานข้าว จึงนำนมอุ่นๆมาให้เธอดื่มก่อนนอนเพื่อบำรุงร่างกายทุกคืน แต่อินนัดดาก็แอบเอาไปเททิ้ง คนสูงวัยจับได้จึงงอนยกใหญ่ อินนัดดาสัมผัสได้ถึงความห่วงใยจากป้านิ่ม หญิงสาวจึงยอมดื่มนมก่อนนอนทุกคืน

“ว้าย!”

“ตกใจอะไร นอนอ่อยอยู่เห็นๆ” ปัณณธรโถมกายทาบทับไม่เบานัก

คนที่ถูกจู่โจมจึงตกใจอุทานเสียงดัง

“เอ่อ...คุณปัณลุกเถอะค่ะ หนูอึดอัด” สัมผัสแนบเนื้อกันกันอย่างนี้ทำให้อินนัดดาคิดถึงความรุนแรงที่เขาเคยฝากรอยไว้บนร่าง

“อย่ามาสำออยเลยน่าอินนัดดา ทำหน้าที่ตัวเองให้สมกับค่าตัวที่ฉันต้อง

จ่ายไปหน่อยสิ” เสียงทุ้มสั่นพร่า ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ตามลำคอหอมกรุ่น มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวหญิงสาวไม่เบานัก

“อื้อ...หนูเจ็บนะ” อินนัดดาดิ้นรนมือเล็กยกขึ้นยันบ่าบึกบึนทั้งสองข้างไว้ แต่แรงเพียงน้อยนิดหรือจะต้านทานแรงมหาศาลของอีกคนได้ ริมฝีปากบางถูกครอบครอง จุมพิตเร่าร้อนเอาแต่ใจของปัณณธรทำให้หญิงสาวแทบขาดใจ

“อย่านะ ปล่อยหนูเถอะ” เสียงห้ามสั่นพร่าแกมหวาดหวั่น ไม่สามารถ

ห้ามคนอารมณ์ร้อนได้ ชุดนอนบางเบาถูกระชากฉีกขาดรุนแรง ชั้นในสองชิ้นถูกจัดการตามติดไปอย่างง่ายได้ ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ต้องเคลียร์งาน ใช้ชีวิตกินนอนทำงานที่บริษัท ไม่มีสักคืนที่เขาจะไม่คิดถึงความหอมหวานจากร่างนี้ อินนัดดาทำให้เขาโหยหาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน