ดอกรักในมือมาร
บทที่ 19.(แขกไม่ได้รับเชิญ)
Perm Talk.
"พวกมึง!"
"เซอร์ไพรส์!" ผมอ้าปากค้างเมื่อเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญชัด ๆ ถนัดชัดเต็มสองตา และด้วยความที่ผมตกใจ (เหมือนมึงเป็นคนขวัญอ่อนเลยนะไอ้เปรม) ผมก็เลยเผลอปล่อยดอกรักหลุดมือลงไปนอนแอ้งแม้งก้นกระแทกกับพื้น
"โอ๊ยเสี่ย!" ดอกรักส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ ใบหน้าจิ้มลิ้มแหงนมองผมตาเขียว (เอ่อ...อย่ามองกูแบบนั้นดอกรัก กูไม่ตั้งใจจริง ๆ)
"เสี่ยเปรม" เสียงสุดท้ายที่ดังขึ้นทำให้ผมช็อคหนักกว่าเก่า ผมค่อย ๆ หันกลับไปมองยังทิศทางของเสียงพร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างยากลำบาก นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ยินเสียงนี้
"ก้อย" ผมเรียกชื่อหญิงสาวร่างอวบอัดที่เดินแหวกไอ้พวกเพื่อนตัวดีของผมเข้ามาช้า ๆ ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีแดงสดแย้มยิ้มออกมาหวานหยดย้อย แต่ในความคิดของผม ไม่ว่าจะมองมุมไหน รอยยิ้มของก้อยมันไม่ต่างอะไรกับฝันร้ายดี ๆ นี่เอง บรร
