“ ผมว่าให้มันจบๆ ไปดีกว่า ถือว่าเป็นการเข้าใจผิด ต้องขอบใจเป้และพรรคพวกที่เป็นคู่ซ้อมให้ก็แล้วกัน ” ปลัดหนุ่มพระเอกของเรื่องมีบทพูดหลังจากที่ยืนฟังคนโน้นคนนี้อยู่นาน
“ โชคดี.. ที่ปลัดเขาไม่เอาเรื่องไม่เอาราวพวกเอ็ง ” แสนไล่สายตาไปที่นักเลงใหญ่สามคนก่อนเทศนาอีกประโยคจนแม้แต่แอ๊ดยังสะดุ้ง
“ หวังว่าคงไม่มีคราวหน้าคราวหลังแบบนี้อีก คนเขาจะหาว่าพวกเอ็งเป็นพวกพ่อแม่ไม่สั่งสอน ”
“ ไอ้แสน! มึงว่าแดกกูใช่ไหม ? ” แอ๊ดทำท่าฮึดฮัด แต่อรสินีกระตุกแขนบิดาไว้ เพราะรู้ว่าฝ่ายตนเป็นคนก่อเรื่องและไม่อยากต่อความยาวพร้อมกับกระซิบที่ข้างหู
“ ฉันว่าพ่อใจเย็นๆ ก่อนเถอะ ขืนต่อปากกลับไปก็ดันจะมีเรื่องเพิ่มขึ้นเสียเปล่าๆ ” เมื่อเห็นว่าบิดาสงบลงอรสินีก็หันมาขอบคุณปลัดหนุ่ม
“ ต้องขอบคุณคุณปลัดมากเลย ที่ไม่ถือสาหาความกับพวกนักเลงปลายแถว ฉันกับพ่อคงต้องขอตัวก่อน เรา
