“ อ้อ! ได้ค่ะคุณปลัดฝากบอกแค่นี้ใช่ไหม..วะ!..ว้าย คุณปลัดแน่ใจนะคะ ” พอตั้งสติได้เมี้ยนก็ยกมือทาบอก ‘ ถ้าไปบอกแบบนั้นจริงๆ แล้วป้าจะตายไหมเนี่ย ’
“ แน่ใจสิป้า ” ธนาตอบเสียงเรียบหน้าขรึมแต่แววตาระริกเพราะแน่ใจว่าหญิงสาวต้องได้ยินและคงกำลังเดือดปุด
“ คุณหนูขา..รอเมี้ยนด้วย เมี้ยนมีอะไรจะบอก ” คนส่งสารพยักหน้าแล้วรีบเดินไปหาหญิงสาว แล้วก็ต้องเบรกจนตัวโก่งเมื่อคุณหนูของเมี้ยนหันมาด้วยหน้าถมึงทึง
“ ไม่ต้องพูดอะไรนะป้า! ฉันได้ยินหมดแล้ว ไสหัวไปให้พ้นเลยนะอีตาปลัดบ้า! ” หญิงสาวตะโกนปาวๆ ฝากสายลมไปกระทบหูอีกฝ่าย ก่อนจะกระทืบเท้าสะบัดบ๊อบเชิดหน้าเดินจ้ำอ้าวออกไป เพราะไม่อยากจะฆ่าปลัดท้องที่ตายด้วยลุแก่โทสะ
หลังจากยกโขยงกลับมาบ้าน แอ๊ดก็นั่งทำหน้าเบื่อหน่ายเหลือบตามองลูกชายที่เอาแต่คร่ำครวญอย่างน่ารำคาญ
