“ เรื่องอะไรที่คนอย่างข้าถึงต้องหน้าแตกด้วยว่ะ ? พวกเอ็งและปลัดต่างหากที่จะเดือดร้อน ไป! ไอ้เป้เอ็งกับพรรคพวกไปโรงพักกับข้า ” แอ๊ดกวักไม้กวักมือเรียกเด็กฝ่ายตน แต่เป้ถึงกับสะดุ้งเมื่อเรื่องจะถึงโรงพัก
“ พ่อจะไปทำอะไรที่โรงพัก ? ” เป้กระซิบถามบิดาเสียงอ่อยๆ เพราะเรื่องมันชักจะบานปลายกันใหญ่ ใครจะมาคิดว่าจะเจอตอเข้าอย่างจัง
“ ถามได้.. ก็ไปแจ้งความนะสิไอ้ลูกโง่ หรือเอ็งจะยอมเจ็บตัวฟรีๆ ” แอ๊ดหันไปตะคอกใส่ลูกชาย หัวเสียกับความไม่เอาไหนของเป้
“ ไม่ต้องก็ได้มั้ง แค่เจ็บตัวคนละนิดคนละหน่อยเอง จริงไหมพวกเอ็ง ” เป้หันไปถามศักดิ์กับแดงพร้อมพวกที่ยืนเงียบอยู่อีกด้าน เพราะถ้าเรื่องไปถึงโรงพักคนผิดคงไม่พ้นตัวเองแน่
“ จริงจ๊ะลุงแอ๊ด แค่นี้เรื่องเล็กน้อย พวกฉันไม่เจ็บเท่าไรหรอกจ้ะ ” ศักดิ์รีบออกตัวแต่แอ๊ดยังไม่เฉลียวใจ
“ ทำไมว่ะ ? พวกเอ็งจะกลัวอะไร..หรือกลัวอิทธิพลของอีกฝ่าย ยังไงกฎหมายก็ไม่ได้มีไว้
