“คือ” เขตต์หยุดพูด มองสบตากับครินต์ “ผมกับครินต์เป็นเพื่อนกันครับ” เขาตัดสินใจพูดความจริง เพราะหากกระเบนรู้ทีหลังเขาคงหาข้อแก้ตัวดีๆ เพื่อหักล้างคำโป้ปดของเขาไม่ได้
“เห็นมั้ย อะไรนะ!!” กระเบนขมวดคิ้วจ้องหน้าเขตต์ตาขวาง
“ครินต์กับผมเรียนที่เดียวกันครับ” เขตต์ตอบไม่หมด เขากับ ครินต์เติบโตมาในแวดวงเดียวกัน สนิทกันเกินเพื่อนด้วยซ้ำ
“เหอะ!!” กระเบนสะบัดหน้าใส่เขตต์ เดินถอยหลังไปหาพอใจ เตรียมจะรั้งเพื่อนหนีไปตั้งหลัง “บอกไว้ก่อนนะคะ งานที่ฉันเพิ่งรับมา ฉันไม่มีทางยกเลิกหรอก ต่อให้คุณไม่พอใจฉัน คุณก็ต้องทน ฉันไม่มีทางปล่อยมือจากชิ้นงานที่ฉันจับจองแล้วเด็ดขาด”
เขตต์พยักหน้ารับ กลั้นยิ้มไว้สุดความสามารถ
“ไปยัยพอ กลับก่อน ที่นี่อาณาจักรของพวกเขา เราไม่มีทางสู้”
“เดี๋ยวสิครับ?” ครินต์รั้งไว้
“อะไรอีกละ เพื่อนฉันต้องกลับไปพักแล้วค่ะ ออกมานอกบ้านนานๆ เดี๋ยวจะเหนื่อย”
“ท่าทางเพื่อนคุณไม่น่าอ่อนแ
