EP 3 อับอาย
684 Words
ตรัสตรัยไม่ใช่ไม่เห็นว่าเธอเขิน ชายหนุ่มติดปลาสเตอร์กันน้ำให้หญิงสาวอย่างเบามือ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นค่อยๆ ติดกระดุมเสื้อเท่าที่ยังพอมีเหลือให้ แต่กระดุมส่วนใหญ่ก็หลุดไปหมดแล้ว เขามือหนักไปหน่อย
ก็คิดว่าฝันอยู่นี่หว่า!
ใครจะคิดล่ะว่าเขากำลังนัวเนาเธออยู่จริงๆ
เพราะครึ่งหลับครึ่งตื่น ตรัสตรัยเลยไม่รู้ว่านิดารู้สึกยังไงกันแน่กับสัมผัสที่เกินกว่าจูบระหว่างเขากับเธอครั้งนี้ เธออาจจะไม่กล้าปฏิเสธแต่กำลังกลัวอยู่ เธออาจจะพยายามดันตัวเขาออกแล้ว แต่สู้แรงเขาไม่ได้ แล้วเขาก็ยังไม่ตื่นดีด้วย ดูสิ... เขารุนแรงจนดึงกระดุมหลุดออกไปขนาดนี้ ตรงเนินอกเธอก็มีรอยฟันของเขา
การที่ร่างกายของเธอมีปฏิกิริยากับเซ็กส์นั่นไม่แปลก มันเป็นกลไกของธรรมชาติ แต่ใจเธอล่ะ...พร้อมให้เขาเข้าไปปลอบโยนเธออย่างถึงแก่นหรือยัง?
ก่อนจะมาเขินเพราะเขาทำแผลให้ เธอจะกลัวแค่ไหนที่ถูกเขากอด ตรัสตรัยเดาไม่ออกเลย ยิ่งนิดาเพิ่งผ่านเรื่องไม่ดีมา... เขาต้องระวังเรื่องนี้กับเธอให้มากๆ มากเป็นพิเศษ
ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนั้น เมื่อคืนเขาไม่ยอมนอนตาแข็งทั้งคืน แถมไม่ได้แข็งแค่ตาด้วย... เรียกได้ว่าตั้งแต่ได้นอนกอดหญิงสาวเนื้อนิ่มวัยห่างกับเขาสิบแปดปีเป็นครั้งแรกเมื่อคืนนี้ เขาแทบไม่ได้หลับสักงีบ มาหลับอีกทีตอนค่อนรุ่ง ถึงละเมอหื่นจนตื่นยากนี่ไง
“เจ็บมากมั้ยครับ” ชายหนุ่มแตะมือตรงใกล้แผล เงยหน้าขึ้นมองเธออย่างรู้สึกผิด “ขอโทษนะ คือผม...”
“มะ ไม่ค่ะ แผลแค่นี้เอง” นิดาดึงชายเสื้อขึ้นมาปกปิดเอวคอดอย่างทุลักทุเล แล้วเลื่อนตัวขึ้นจากกึ่งนั่งกึ่งนอนเป็นนั่งพิงหัวเตียง เธออึกอัก “คุณออกไปก่อนได้มั้ยคะ นิดอยากอาบน้ำ”
พอเขาไม่ ‘ต่อ’ แน่ๆ แล้ว เธอก็ยิ่งเขินสุดๆ ไปเลย ทั้งที่ทีแรกเธอลุ้นแทบตายว่าเขาทำแผลเสร็จแล้วจะทำยังไง จะเปลื้องผ้าเธอ ร่วมรักกับเธอบนเตียงนี่มั้ย แต่... โอ๊ย! ทำไมเขาเปลี่ยนใจล่ะเนี่ย
พอเขาไม่ทำแล้ว เธอก็เขินจนทำตัวไม่ถูกต่อหน้าเขาโดยเฉพาะบนเตียงแล้วน่ะสิ
“ครับ... เสื้อผ้าของคุณคงอบเสร็จแล้ว เดี๋ยวผมให้เด็กเอาขึ้นมาให้ แล้วเจอกันที่โต๊ะอาหารนะครับ วันนี้ผมจะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ แล้วก็ไปเก็บของที่คอนโดคุณด้วย”
เพราะการมานอนค้างที่นี่ไม่ได้ถูกเตรียมการมาก่อน นิดาเลยไม่มีอะไรติดตัวมาเลยนอกจากกระเป๋าถือใบเดียวกับชุดที่สวมมา เธอเลยต้องยืมชุดเขาใส่นอนโดยไม่สวมชุดชั้นใน ส่วนเสื้อผ้าของเธอ คนรับใช้ของตรัสตรัยมารับไปซักให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
นิดานั่งตัวเกร็งรอจนเขาออกไป ก่อนที่เธอจะกลั้นใจก้มลงมองเป้ากางเกงนอนที่สวมอยู่ แล้วก็นั่นไง... โธ่! น้ำหล่อลื่นของเธอ มันซึมออกมาจนถึงกางเกงตัวนอกเลย ยิ่งไม่มีแพนตี้คอยซับด้วย
“โอ๊ย!! แล้วอีนิดจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนคะ!!”
หญิงสาวล้มตัวลงนอนใช้หมอนปิดหน้าแล้วหวีดกับตัวเองด้วยความอับอาย ถึงแม้จะโตเป็นสาวสะพรั่งจนรู้ว่าตรงนั้นมันแฉะเพราะอะไร แต่พอคิดว่าเขานั่งอยู่ตรงหว่างขาของเธอ ทำแผลให้เธอ โดยเห็นเป้ากางเกงของเธอเปียกแบบนั้น...
โอ๊ย! อาย!!!
คุณตรัสนะคุณตรัส ถ้าจัดต่อก็ไม่อายแบบนี้แล้วเนี่ย คนบ้า!!
- Writer
