รักวุ่นวายของนายบอดี้การ์ด

เกือบไปแล้วนะ

ตอนที่ 6

วันนี้แฟรงค์ มีนัดไปเปิดโรงแรมใหม่ที่แอลเอ แต่ว่าเขาติดภารกิจ จึงอยากให้ลูกสาวไปแทนและอีกอย่างเขาอย่างให้ราชาวดีมาเรียนรู้งานของเขาบ้าง ไม่ใช่ทำตัวความฝันเหมือนตอนนี้ซึ่งเธอก็ได้ทำไปแล้ว เพราะแฟรงค์อนุญาตให้เธอทำตามฝันเปิดร้านเสื้อผ้าให้เธอ ราชาวดีจบดีไซเนอร์ และรับเดินแบบเป็นอาชีพเสริม

ราชาวดีเดินทางไปร่วมงานเปิดตัวโรงแรมแห่งใหม่ที่แอลเอ และมีแพทริคขับรถไปให้พร้อมเป็นบอดี้การ์ดเต็มตัวของเธอ อีกอย่างแพทริคเพิ่งพาหญิงสาวไปทานอาหารไทยที่เธอโปรดปรานมาก

เธออยู่ในชุดที่ใช้สำหรับออกงานในตอนกลางคืน ใบหน้างามแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเข้มจัดดูแปลกตา เธอสวมชุดสีแดงเพลิงปล่อยช่วงตัวให้พลิ้วไหวไม่ได้รัดรูปและเน้นให้เห็นถึงสัดส่วนก็จริง แต่การตัดเย็บที่แค่นำผ้าไปพันไว้ตรงคอแล้วเปิดช่วงไหล่ให้เห็นผิวเนียน ราวกับจงใจให้ผู้ที่สวมใส่ดูมีเสน่ห์เย้ายวนไม่น้อย ชายกระโปรงสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขางามดึงดูดใจ เนื้อผ้าชั้นดีที่ใช้ตัดเย็บ ดูระยิบระยับ น้อย ๆ เวลาโดนแสง ช่วยสร้างรัศมีและขับผิวของเธออย่างประหลาด ก็ฝีมือระดับดีไซเนอร์ของเธอนั้นเองที่ทำทุกชุดออกมาได้สวยงามขนาดนี้

แพทริคแอบมองด้วยหัวใจที่หวั่นไหวอย่างประหลาด แต่เห็นเธอแต่งตัวแบบนี้แล้วคิดว่าคนอื่นก็คงจะมองเธอด้วย มันทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจพิกล ‘แต่งโป๊ซะขนาดนี้จะอ่อยใครไม่ทราบ’

“รอฉันอยู่แถวนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันก็ออกมา” ราชาวดีสั่งเมื่อเดินทางมาถึงยังที่หมาย

“แล้วมองหน้าฉันแบบนี้มีปัญหาอะไรรึไงนายแพทริค”

“เปล่า ผมแค่กำลังคิดว่า ถ้าคุณราเชลจะแต่งตัวแบบนี้มา ทำไมไม่ใส่ชุดว่ายน้ำ หรือแก้ผ้ามาซะเลย”

“นายแพทริค!!!!” ราชาวดีตวาดใส่แพทริคเสียงดัง แล้วสาวเท้าเข้าไปกัดฟันพูดกับเขาให้ได้ยินกันแค่สองคน

“อยากจะลองดีใช่มั้ย ให้มันรู้จักที่ต่ำที่สูงซะบ้างนะ” พูดแล้วก็นึกขึ้นได้ ราชาวดีก้าวถอยหลังออกมายืนหรี่ตามองแพทริคอย่างครุ่นคิด ก่อนจะหันไปมองรอบตัว

“คิดจะกวนประสาทให้ฉันโมโหแล้วทำขายหน้าต่อหน้าคนอื่นใช่มั้ย ฝันไปเถอะ” ก่อนจะกำชับเสียงเขียว

“แล้วรออยู่แถวนี้แหละ ห้ามเข้าไปกวนใจฉันในงานเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันจะหักแขนหักขานายฉีกออกเป็นชิ้น ๆ แล้วโปรยทิ้งไว้แถวนี้แน่ ๆ” พูดจบร่างบางก็หันหลังเดินเข้าไปยังห้องจัดงานทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่ตรงล๊อบบี้ ตัดสินใจไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเซ็งหรือจะขำกับความคิดของเธอดี

ราชาวดีไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงไร หลังจากที่พิธีเปิดตัวโรงแรมอย่างเป็นทางการได้ดำเนินขึ้น เธอตั้งใจจะอยู่แสดงความยินดีและเลี่ยงออกมาอย่างเงียบ ๆ ไม่ให้เป็นที่สังเกต เพราะจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากจะออกงานสักเท่าไหร่นัก แต่ทว่าบิดาขอให้เธอมาเป็นตัวแทน เมื่อพิธีการจบไป งานเลี้ยงกลายมาเป็นปาร์ตี้ขนาดย่อม ๆ เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์ถูกส่งเข้ามือมาแก้วแล้วแก้วเล่า เสียงเชียร์และแรงยุรอบกายให้ดื่มจนหมดแก้วดังอยู่ตลอดเวลา ในหัวของเธอเริ่มมึนจนคิดอะไรไม่ค่อยออก รู้แต่ว่ารอบกายในตอนนี้เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ วูบหนึ่งในความรู้สึกราชาวดีคิดถึงชายหนุ่มตัวโตที่มาด้วยกัน เขาจะยังรอเธออยู่ที่ล็อบบี้อย่างที่เธอสั่งมั้ยนะ และทันใดนั้นเอง เธอรู้สึกเหมือนมีใครสักคนเข้ามายุ่มย่ามกับเธออย่างจาบจ้วง

“เป็นยังไงบ้างครับงานเลี้ยงเปิดตัวคืนนี้” คนพูดยื่นแก้วมาชนกับหญิงสาว แล้วระหว่างที่เธอเผลอเขาก็รีบหยดของเหลวบางอย่างลงไปในแก้วของเธอ

จากนั้นเขาก็เริ่มลวนลามเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยการโอบเอวของเธอ เพื่อดูการตอบสนองของยาที่เขาเพิ่งหยดลงไปได้สักพัก

“ปล่อย” ร่างบางสั่งอย่างฉุนเฉียว พร้อมกับกระชากตัวเองออกมาอย่างรังเกียจ เขารีบปล่อยเพราะคิดว่ายาคงยังไม่ถึงเวลาออกฤทธิ์ขืนทำอะไรไปตอนนี้เดี๋ยวไก่ตื่นกันพอดี

“ขอโทษครับคุณราเชล ผมเห็นคุณกำลังเซ”

“ขอโทษเช่นกันค่ะ พอดีฉันอยากดื่มคนเดียว”

“ถ้างั้นคุณชนแก้วนี้กับผม แล้วผมจะไปโอเคมั้ยครับ”

“ก็ได้..เอาสิ” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะดื่ม

“ไม่เอาน่าคุณราเชล เรามาสนุกกันนะครับคืนนี้ ทำไมต้องทำหัวเสียแบบนี้ด้วย ท่าทางคุณดูเมา ๆ นะ ให้ผมพาไปพักดีกว่า” ชายคนดังกล่าวยังไม่เลิกรา เพราะเขาเข้ามาโอบเอวเธอเอาไว้ แล้วทำท่าจะพาเธอเดินออกไป ราชาวดีตอบสนองกับสัมผัสอันน่ารังเกียจนั้นทันที แม้สมองจะออกคำสั่งกับร่างกายไม่ได้ดีเท่าที่ควร แต่เธอเบี่ยงตัวออกอีกครั้ง พร้อมกับใช้สองแขนผลักไปที่อกชายตรงหน้าอย่างหาเรื่อง

“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” ชายหนุ่มคว้าแขนบางของหญิงสาวตรงหน้าแล้วดึงเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นฝ่ามือบางก็ฟาดเข้ามาเต็มแรงที่ใบหน้าของเขา

“สกปรก” เธอสบถใส่อย่างไม่เกรงกลัว

“เอ๊ะ อีนี่!” ชายหนุ่มคนดังกล่าวง้างมือขึ้นด้วยความโมโห แต่จู่ ๆ ก็มีชายอีกคนคว้ามือที่กำลังจะฟาดลงมาเอาไว้ ในดวงตาคมสีดำสนิทคู่นั้นฉายแววดุดันน่ากลัว และแผ่รังสีอำมหิตออกมาจนรู้สึกได้

“ถ้าแกแตะต้องเธอรับรองว่าศพไม่สวยแน่” แพทริครีบเตือนคนตรงหน้าที่กำลังจะทำร้ายลูกสาวเจ้านายของเขาอยู่

“แกอีกแล้วเหรอ..วันนี้ฉันต้องเอาเลือดหัวแกออก”

เควินออกปากขู่เพื่อไม่ให้แพทริคพาหญิงสาวออกไป แพทริคโมโหก็เลยเหวี่ยงหมัดลุ่น ๆ ไม่มีรูกระแทกหน้าเควินหงายหลัง

ผัวะ!!!!

“ราเชล ไปกับผมเดี๋ยว” หญิงสาวถูกดึงออกจากโต๊ะ ตามแรงลากของบอดี้การ์ดหนุ่ม สติไม่สมประกอบในยามนี้ทำให้เธอได้แต่มองจ้องหน้าเขาเขม็ง แพทริคสังเกตว่าหน้าของราชาวดีแดงกว่าปกติทั้งที่เธอก็เคยดื่ม แถมยังนั่งรถเปิดประทุนตากลมมาคงไม่ได้เกิดจากความร้อนกระมัง

“นี่แก!!! พูดไม่รู้เรื่อง อยากให้ใช้กำลังใช่มั้ย” คนถูกต่อยยังเบ่งกล้าม กระชากคอเสื้อของแพทริคให้หันมาหา แต่บอดี้การ์ดหนุ่มผู้เจนเรื่องหมัดมวยมาอย่างช่ำชอง ฉะนั้นเรื่องการกำราบให้จดจำแบบผู้ชายจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา