ภรรยาที่ลับ

ตอนที่ 3 ของเล่นชั่วคราว

“ลินอย่าเอาเรื่องงี่เง่ามาชวนทะเลาะได้มั้ย คุณมัสเขาเป็นลูกสาวเพื่อนคุณพ่อต้องทำงานด้วยกันอีกนานและถ้าคุณยังพูด ไม่รู้เรื่องแบบนี้ผมคงต้องกลับแล้ว”

ร่างสูงลุกขึ้นหยิบกระเป๋าที่จัดเรียบร้อยติดมือมา พร้อมสาวเท้าออกจากห้องนอนทันที

“ขอโทษ อย่าไปเลยนะคะรบ ลินหวงรบมากเกินไป ไม่ชอบเลยที่มีคนโทรหารบแบบนี้”

ร่างเล็กสวมกอดนักรบจากด้านหลังและพยายามเข้าใจว่าทุกอย่างนั้นเพราะเขาต้องทำงาน

“อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ ถ้ายังอยากจะคบกันอยู่ เพราะผมไม่ชอบ”

นลินดาฟังน้ำเสียงห้วนที่เหมือนฉีกร่างหล่อนให้แหลกสลายออกจากกัน เขาพูดเหมือนกับว่าหล่อนจะอยู่จะไปก็ไม่แคร์อะไรแล้วทั้งนั้น ทำไมนะ ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่เคยแคร์แต่ก็รักไปแล้ว จนหมดหัวใจ

“ลินรักรบมากนะคะ ทำไมรบพูดเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของลินเลย เราคบกันแบบไหนกันแน่คะ”

น้ำตาหยดน้อยค่อย ๆ ไหลพร้อมกับเสียงตัดพ้อสั่นเครือ ที่ไม่บ่อยนักจะได้เห็น ทำให้นักรบตกใจไม่น้อยแต่มันก็ ไม่เพียงพอที่จะรั้งเขาอยู่ดี

“ผมว่าคุยกันวันนี้ยังไงก็คงไม่รู้เรื่องหรอก เอาไว้ให้คุณ ใจเย็นกว่านี้เราค่อยคุยกัน กลับจากภูเก็ตผมจะแวะมาหา แล้วกันนะ”

มือใหญ่แกะแขนที่กอดเขาออกก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ร่างเล็กทรุดลงนั่งกับพื้นห้อง

“ฮึก ๆ ทำไมมันถึงได้ยากแบบนี้นะ การมีคนรักที่อยู่ และแต่งงานกันไปจนแก่เฒ่ามันยากขนาดไหนนะ ฮึก ๆ เพราะ แบบนี้ใช่ไหม ฮึก ๆ พ่อกับแม่ถึงทิ้งลินไป ฮึก ๆ ลินจะมีครอบครัวแบบคนอื่นบ้างมั้ย”

คำถามปนเสียงสะอื้นน่าสงสารดังถามตนเองซ้ำ ๆ

ความทรงจำในอดีตผุดขึ้นมาแสนเลือนรางจนจำหน้าใครไม่ได้ มีแค่ความรู้สึกของเด็กหญิงตัวเล็กน่ารักถูกทิ้งไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนเดียว ทิ้งให้เจอกับความว้าเหว่เคว้งคว้างคนเดียวตามลำพัง และเด็กคนนั้นก็คือนลินดาคนนี้ หล่อนเป็นเพียงเด็กที่ถูกเอาไปทิ้งไว้ในบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่จำความได้ ขนาดหน้าพ่อแม่ ที่เอาหล่อนมาทิ้งยังนึกไม่ออกเลยด้วยซ้ำ นลินดาเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวไม่ชอบสุงสิงกับใครนัก ในชีวิตมีแค่เรียนและอยู่บ้าน เด็กกำพร้าบวกกับเป็นคนเก่งขยันเรียนจนมีงานทำดี ๆ นลินดาเป็นสไตล์ลิสท์สาวสวยคนเก่งที่คอยดูแลเสื้อผ้าให้กับเหล่านางแบบ ชั้นนำมานักต่อนักจนกลายเป็นที่ยอมรับในวงการแฟชั่น จนเมื่อสองปีก่อนได้พบกับนักรบเพื่อนฐากรหรือคุณคริสเจ้าของบริษัท ที่หล่อนนั้นทำงานอยู่ นักรบเป็นผู้ชายมีเสน่ห์อบอุ่นทำให้หล่อน ตกหลุมรักได้ไม่ยากจนมันกลายเป็นจุดเริ่มต้นความรักคลุมเครือ มาจนทุกวันนี้

“เรื่องของเราเปิดเผยตอนนี้ไม่ได้นะครับ ผมต้องรับช่วงต่อกิจการของพ่ออยากให้ทุกอย่างมันลงตัวก่อน รออีกหน่อยนะครับ”

และนั่นเปรียบเสมือนคำสัญญาที่ทำให้นลินดายอมอยู่ กับเขามาจนถึงทุกวันนี้ เพราะคิดว่าสักวันนึงเราจะได้แต่งงาน มีครอบครัวด้วยกัน แบบที่หล่อนนั้นใฝ่ฝันมาตลอด