ตอนที่ 2 เรื่องระหว่างเรา
594 Words
“รบคะ พรุ่งนี้จะไปประชุมแล้วอยากได้อะไรเพิ่มมั้ยคะเดี๋ยวลินไปเตรียมให้”
ลินดาเจ้าของใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มราวกับเด็กมหาลัย ทั้งที่อายุยี่สิบหกปีแล้ว เอ่ยถามนักรบชายหนุ่มคนรักที่คบหากันมาราว ๆ สองปีที่นอนอยู่บนเตียงกว้าง
“ไม่ครับ เพราะผมอยากได้ลินมากกว่า”
ร่างสูงขยับตัวเข้าไปกอดเอวบางพร้อมกับเริ่มระดมจูบ ไปทั่วลาดไหล่เนียน นักรบ คฤหบดินทร์ ลูกชายเจ้าของบริษัท ยักษ์ใหญ่กำลังเริ่มลูบไล้ไปตามตัวของหญิงสาวที่เขาคบหามานานที่สุด นั่นอาจจะเป็นเพราะหล่อนว่าง่ายอ่อนหวานและไม่เคยที่จะขัดใจเขาเลยสักครั้ง มีแต่ตามใจเขาอยากได้อะไร ไม่ชอบอะไร นลินดานั้นรู้ดีทั้งหมด
“อุ้ย รบคะลินต้องจัดกระเป๋านะคะ แกล้งแบบนี้ก็ไม่เสร็จกันพอดี”
หญิงสาวย่นคอหนีคนเอาแต่ใจที่พยายามกอดรัดร่าง ของหล่อนเอาไว้ อ้อมกอดที่อบอุ่นนี้นลินดาแทบไม่อยากจะให้เวลาผ่านไปเลย อยากหยุดทุกอย่างเอาไว้แค่ตรงนี้ที่มีหล่อนกับเขา
“เดี๋ยวค่อยจัดก็ได้ สนใจผมหน่อยสิครับ”
เสียงทุ้มกระซิบข้างหูหญิงสาวที่ตอนนี้แก้มแดงระเรื่อ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาแกล้งหล่อน แม้เขากับนลินดาจะคบหากันผ่านมาถึงสองปีแล้วแต่หล่อนก็ยังเขินอายแบบนี้เสมอมา
“พรุ่งนี้รบต้องไปทำงานแทนคุณพ่อที่ภูเก็ตไม่ใช่เหรอคะ ลินว่ารบนอนพักผ่อนน่าจะดีกว่านะคะ”
หล่อนเอี้ยวตัวมาหอมแก้มชายหนุ่มที่รักเบา ๆ เมื่อเห็นหน้าของนักรบเริ่มบึ้งตึง
“ผมงอนลินแล้วนะครับ”
คนขี้งอนลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้นลินดานั่งอมยิ้มมองตามหลังคนรักไปอย่างอ่อนใจ เขามักจะขี้งอนแบบนี้เสมอเวลาไม่ได้ดั่งใจ จนสุดท้ายหล่อนก็ยอมอ่อนลงให้อยู่ดี
ติ๊ด ๆ ๆ ๆ
‘มัสยา’
นลินดากดรับเมื่อมีคนโทรเข้ามาในมือถือของคนรักก่อนจะแนบมันที่หู
“คุณรบทำอะไรอยู่คะ”
เสียงหวานตามสายทำเอาใจดวงน้อยเริ่มสั่นไหวที่มีผู้หญิงโทรหาคนรักตอนนี้
“รบเข้าห้องน้ำอยู่ มีธุระอะไรกับแฟนดิฉันคะ”
เสียงนลินดาเริ่มแข็งขึ้นแต่ก่อนที่จะได้ยินเสียงตอบรับโทรศัพท์ก็ถูกกระชากออกไปจากมือของหล่อนเสียก่อน
“ทำอะไร!!!! ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับของส่วนตัว ของผม”
เสียงห้วนถามอย่างไม่พอใจเขาก้มหน้ามองสายที่โทร เข้ามา แล้วเสยผมด้วยความหงุดหงิด
“ที่โกรธเพราะลินยุ่งของส่วนตัวหรือเพราะคนในสายรู้ว่ารบมีแฟนกันแน่คะ”
หญิงสาวตอกกลับชายหนุ่มที่ทำท่าเหมือนจะเป็นจะตาย ที่หล่อนนั้นรับสายแทน และนี่เป็นอีกข้อหนึ่งที่เจอมาตลอดคือ เขาไม่ชอบให้หล่อนยุ่งของส่วนตัว ทั้งที่เป็นแฟนกัน
“ลินอย่าเอาเรื่องงี่เง่ามาชวนทะเลาะได้มั้ย คุณมัสเขาเป็นลูกสาวเพื่อนคุณพ่อต้องทำงานด้วยกันอีกนานและถ้าคุณยังพูด ไม่รู้เรื่องแบบนี้ผมคงต้องกลับแล้ว”
ร่างสูงลุกขึ้นหยิบกระเป๋าที่จัดเรียบร้อยติดมือมา พร้อมสาวเท้าออกจากห้องนอนทันที
- Writer
