สองชั่วยามผ่านไป
เสียงตบมือดังกึกก้องไปทั่วหอเลี่ยงเฟิ่งเมื่อการแสดงนางพญางูขาวจบลง ผู้คนต่างพากันตบมือด้วยความชื่นชมกับการแสดงที่เพิ่งผ่านพ้นไป บางคนยังยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตาให้กับตัวเองด้วยเพราะซาบซึ้งกับการสวมบทบาทดังกล่าวของลี่มี่มี่ที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างสวยงามและกินใจยิ่งนัก และไม่เว้นแม้กระทั่งฮูหยินฮัวที่กำลังยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตาอยู่ในขณะนั้น
ในขณะเดียวกันฉู่ฉิงเยี่ยนที่คอยดูแลอยู่ไม่ห่างรีบเดินออกมาจากหลังม่านตรงเข้าไปหาฮูหยินฮัวทันทีที่การแสดงงิ้วจบลง
“นางพญางูขาวเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะฮูหยิน พอใช้ได้ไหม”ฉู่ฉิงเยี่ยนถามกลับไปด้วยความอยากรู้
ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงใช้ผ้าซับน้ำตาอยู่เช่นนั้นมิคลาย
“ข้าไม่เคยดูงิ้วที่ไหนสนุกและซาบซึ้งกินใจเช่นนี้มาก่อนเลย นางร้องข้าก็ร้องตาม นางร่ำไห้ข้าก็ปวดใจตาม ช่างแสดงได้ดีจริงๆ ดีเหลือเกิน ต่อไปข้าจะมาดูงิ้วที่หอเลี่ยงเฟิ่งเท่านั้นปร
