ครั้นภายในเหลือเพียงสตรีสาวสามนาง ตู้หรูอี้ปลายตาไปทางสาวใช้นามว่ากุ้ยเหลียนให้นำเก้าอี้ที่วางตั้งอยู่มุมห้องนำมาให้นางได้นั่ง และสาวใช้ผู้นั้นก็สามารถเดาสายตาของคนเป็นนายได้ออกเช่นกัน นางจึงรีบเดินไปที่มุมห้องนำเก้าอี้มาวางไว้ตามสายตาของเจ้านาย ซึ่งให้วางตั้งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับลี่มี่มี่ ก่อนจะถูกประคองให้ลงนั่งอย่างช้าๆ ด้วยมาดนางพญา
“เฮ้อ! เห็นแล้วเหนื่อยแทน”ลี่มี่มี่ตั้งใจพูดออกมาให้อีกฝ่ายได้ยินพลางสายหน้าไปมา ท่ามกลางความงุนงงของอีกฝ่าย
“ตายจริง! นี่เจ้าหักโหมในการแสดงงิ้วมากเลยใช่ไหมจนถึงกับกล่าวปรับทุกข์กับข้าเช่นนี้ แต่จะว่าไปหอเลี่ยงเฟิ่งก็ใช้งานเจ้ามากเกินไปเสียจริงๆ นี่ข้าก็ได้ยินมาว่าในแต่ละวันเจ้าต้องขึ้นแสดงไม่รู้กี่รอบไม่ใช่เหรอ แล้วได้ค่าแรงคุ้มค่าเหนื่อยหรือเปล่า”
คำกล่าวของตู้หรูอี้ที่กล่าวออกมาเช่นนั้น ทำให้ลี่มี่มี่คาดเดาออกมาได้ทันทีว่าการที่นางมาหาถึงในห้องแต่งตั
