EP.7 เจ้าสาวที่ถูกย่ำยี
1167 Words
EP.7 เจ้าสาวที่ถูกย่ำยี
ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็ยังคิดจะหนีแม้ร่างกายเธอจะมีเพียงแค่กางเกงชั้นในลูกไม้สีขาวตัวเดียวก็ตาม เธอวิ่งไปที่ประตูห้องแล้วเปิดมันออก
“ช่วยด้วยค่ะ”
เธอวิ่งลงบันไดในขณะที่เทวาสาวเท้าเร็วตามมาอย่างกระชั้นชิด เขาดูใจเย็นราวกับราชสีห์กำลังไล่จับแม่กวางสาว เมื่อร่างบางวิ่งลงบันไดมาถึงขั้นสุดท้าย เธอก็หวีดร้องสุดเสียงเมื่อถูกรวบตัวขึ้นพาดบ่า
“แทน! ช่วยวาดด้วย แทน!”
หญิงสาวส่งเสียงร้องทั้งน้ำตา ทุบตีแผ่นหลังชายหนุ่มเป็นพัลวันเมื่อเขาพาเธอกลับเข้าห้องหออีกครั้ง ร่างบางจุกจนพูดไม่ออกเมื่อเขาโยนเธอลงบนเตียง แล้วทาบทับร่างบางเอาไว้ด้วยเรือนกายกำยำ
“ยากำลังจะออกฤทธิ์”
จมูกคมเลื่อนลงมาจนแทบชิดแก้มอิ่ม เขาใช้หลังมือไล้ที่ต้นคอเพื่อสัมผัสดูว่าอุณหภูมิในร่างกายของเธอเริ่มร้อนระอุ หน้าอกคู่สวยกระเพื่อมขึ้นลงจากการหายใจเข้าออกเร็วกว่าปกติ
“คุณมันคนขี้ขลาด คุณกล้าใช้วิธีสกปรกแบบนี้ได้ยังไง คนชั่ว”
วาดฟ้าด่าเขา แต่ชายหนุ่มกลับก้มลงปิดเรียวปากหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ร่างบางอ่อนยวบ หัวใจสั่นรัวจนแทบกระโจนออกมานอกอก วาดฟ้าเหมารวมอาการเหล่านี้ว่าเกิดจากยาปลุกเซ็กส์ที่เขาให้เธอรับประทาน เพราะหากไม่มีย***าๆ นี่เธอแน่ใจว่าเธอจะไม่มีวันเคลิ้มไปกับรสจูบรัญจวนนี่เป็นอันขาด
“เจ้าสาวแสนสวยของแทนไท”
เขากระซิบแผ่วข้างหูแล้วใช้ริมฝีปากหนาหยักได้รูปพรมจูบลงบนต้นคอขาว ไล่เรื่อยลงไปยังไหล่บางนวลเนียน สำรวจเนิบช้าต่ำลงเรื่อยๆ จนมาหยุดที่เนินอกอิ่ม วาดฟ้าผวาเฮือก สมองสั่งให้เธอผลักไสทว่าร่างกายกลับกอดรัดเขาเอาไว้แน่น ยามนี้เธอแทบควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
“หึ...”
เสียงหัวเราะในลำคออย่างผู้กำชัยชนะทำให้วาดฟ้าน้ำตาร่วงรินออกจากหางตาหยาดหยดลงบนผ้าปูที่นอนสีขาวบริสุทธิ์ที่ทรรศนัยและนวลพรรณได้ทำพิธีส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ ทั้งยังให้พรเพื่อให้ทั้งคู่รักกันตราบชั่วนิจนิรันดร์...
“เธอสวยมากวาดฟ้า”
เสียงเหี้ยมที่ตวาดใส่เธอแปรเปลี่ยนเป็นทุ้มพร่าเมื่อเขาครอบครองทรวงอกอิ่มเต็มปาก ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างออกสำรวจส่วนเว้าส่วนโค้งแทบทุกตารางนิ้ว
“คนเลว”
วาดฟ้าเกลียดเขา ในขณะที่เธอก็เกลียดตัวเองเช่นกัน...เกลียดที่แอ่นรับสัมผัสของเขาราวกับหญิงแพศยาไร้ยางอาย สองมือที่ควรผลักไสกลับโอบกระหวัดรัดรอบแผ่นหลังของชายหนุ่มเพื่อให้เขาเชยชิดเรือนร่างของเธอได้อย่างถนัดถนี่ เธอส่ายหน้าน้อยๆ เริ่มรู้สึกมึนงงและร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ปลายจมูกและบริเวณซอกคอ
“คุณเทวา”
หญิงสาวเอ่ยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดูเหมือนยาที่เขาให้เธอรับประทานนั้นจะออกฤทธิ์จนทำให้วาดฟ้าลืมความผิดชอบชั่วดี ณ เวลานี้เธอแทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอคือเจ้าสาวของแทนไท เพราะสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้คือบุรุษตรงหน้า คนที่สามารถปลดปล่อยความทุกข์ทรมานที่ก่อตัวเร็วราวกับพายุร้ายที่พัดเหวี่ยงหัวใจจนหวิวไหว
“วาดฟ้า...ฉันจะทำให้เธอจดจำฉันไปชั่วชีวิต”
เธอช้อนเปลือกตาขึ้นสบตาเขาอย่างตัดพ้อแม้ร่างกายเธอจะไม่รักดี แต่จิตสำนึกอันน้อยนิดตะโกนบอกเธอว่านี่เป็นเรื่องต่ำช้าที่ไม่ควรเกิดขึ้น
“คุณมันเลวอย่างสมบูรณ์ เลวจนไม่อาจสรรหาคำใดมาเปรียบได้” หญิงสาวกัดฟันกรอดแต่ร่างกายกลับตอบรับสัมผัสเมื่อเขาฟอนเฟ้นหน้าอกคู่สวยอย่างไม่รามือ
“บอกมันว่าเธอเป็นของฉัน ฉันอยากเห็นมันเจ็บปวด อยากให้มันค่อยๆ ตายลงช้าๆ เมื่อรู้ว่าเจ้าสาวของมันถูกฉันย่ำยี ไม่สิ...คั่วกันอย่างถึงพริกถึงขิงต่างหากล่ะ”
พูดจบก็บดเบียดเรียวปากลงบนริมฝีปากสีกลีบกุหลาบ แล้วปลดเปลื้องพันธนาการชิ้นสุดท้ายด้วยปลายนิ้วออกไปจากเรือนร่างบอบบาง หญิงสาวห่อตัวเข้าหากันในขณะที่เทวาถอดชุดสูทของตนออกไปจนพ้นกาย แล้วโถมทับเข้าหาร่างบางอีกครั้ง
ครานี้เขาตวัดปลายอกอิ่มด้วยเรียวลิ้นร้อนวาบหวาม มือหนาลูบไปยังส่วนเว้าคอดกิ่วก่อนจะไปหยุดที่สะโพกผายเต็มมือ แล้วเลื่อนมายังด้านหน้าสัมผัสเนินหนั่นของอิสตรีอย่างเชื่องช้า จากนั้นค่อยๆ เลื่อนปลายนิ้วหมุนวนกระตุ้นจุดที่ไวต่อความรู้สึก ซึ่งมันได้ผลร่างบางครางกระเส่าสะโพกสวยแอ่นรับและถอยร่นราวกับไม่สามารถควบคุมมันได้
เทวาผละออกจากร่างบางแล้วจัดการสวมเครื่องป้องกันอย่างเร่งรีบ
“ไม่นะ ออกไป”
หญิงสาวพยายามเรียกสติกลับคืน เธอพยายามต่อต้านเขา นึกรังเกียจใบหน้าหล่อเหลาที่บัดนี้หยักยิ้มที่มุมปากราวกับผู้ชนะ
“แน่ใจหรือว่าจะให้ฉันหยุดวาดฟ้า ฉันว่าเธอกำลังต้องการฉันต่างหากล่ะ”
เขาปิดเรียวปากที่กำลังจะร้องอุทธรณ์ไว้อย่างรวดเร็ว มือหนาลูบไล้คลึงเคล้นจนเธอมิอาจขัดขืนส่งผลให้ยอดอกชูสล้าง ความแข็งแกร่งของบุรุษเพศบดเบียดลงบนเนินแน่น วาดฟ้าหายใจระรวยกระสันซ่านกับสัมผัสหวามหวิวราวกับจะกระชากหัวใจเธอให้หลุดลอย
ริมฝีปากหนาพรมจูบลงบนหน้าผากมน ไล่ลงมายังปลายจมูกเล็กเชิดรั้นแล้วประกบเรียวปากอิ่ม ขบเม้มที่ริมฝีปากล่างสลับกับริมฝีปากบนแล้วแทรกปลายลิ้นร้อนตวัดหวามจนวาดฟ้าหายใจรวยริน มือสากเลื่อนไปที่หน้าขาค่อยๆ ลูบไล้จนแยกออกอย่างเผลอไผลจากนั้นเขาจึงสอดประสานแก่นกายเข้าหากายสาวอย่างรวดเร็ว
แต่แล้ว...ก็ต้องชะงักเมื่อเล็บยาวจิกลงบนแผ่นหลังเต็มแรง เขานิ่วหน้ามิได้เจ็บที่เธอทำร้ายเขา แต่ปวดหนึบกับความรัดแน่นจากสาวบริสุทธิ์
“เจ็บ”
หญิงสาวหลับตาแน่น ใบหน้าแดงก่ำมีเพียงหยาดน้ำตาที่หลั่งรินไม่ขาดสาย เทวาชะงักมิได้ล่วงล้ำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น ดวงตาของเขาหรี่ต่ำมองหญิงสาวด้วยความแปลกใจ ในยุคสมัยที่ชายหนุ่มหญิงสาวคบหากันอย่างเสรีเช่นนี้น้อยคู่นักที่จะยังคงความบริสุทธิ์จนกระทั่งถึงคืนวันเข้าหอ ยิ่งกรณีของแทนไทกับวาดฟ้าที่คบกันมานับสิบปี เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะยังคงความบริสุทธิ์อยู่
- Writer
