EP.6 เจ้าสาวที่ถูกย่ำยี
1182 Words
EP.6 เจ้าสาวที่ถูกย่ำยี
ก้าวเข้าหาพลางเชยคางมนขึ้นสูง เขามองลึกเข้าไปในดวงตาสวยดั่งเนื้อทรายที่มีแววตระหนกตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธอปัดมือเขาออกแล้ววิ่งไปที่ประตูทว่าเขากลับคว้าข้อมือเธอเอาไว้ ออกแรงกระชากเพียงนิดเธอก็เซถลากลับเข้ามาในอ้อมกอดอย่างง่ายดาย
“ใครจะเชื่อว่าเธอกับฉันไม่ได้มีอะไรกัน”
“คุณทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรกันแน่”
‘ฉันต้องการเธออย่างไรล่ะวาดฟ้า’
เขาเก็บงำความในใจเอาไว้แล้วแสยะยิ้มที่มุมปาก วาดฟ้ามองกิริยาของเขาแล้วก็ตัดสินใจกระทืบเท้าลงบนเท้าของชายหนุ่มเต็มแรง เธอโผไปที่ประตูอีกครั้งแล้วเปิดประตูออก แต่แล้วกลับรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกเต็มแรง เทวาปราดเข้าประกบร่างบางจากทางด้านหลัง ดันแรงจนประตูปิดลงตามเดิม
เสียงล็อกประตูทำให้หญิงสาวหายใจติดขัด ลมหายใจร้อนจากชายหนุ่มเป่ารดลงบนต้นคอจนขนอ่อนบริเวณนั้นลุกชัน
“ปล่อยฉันนะคุณเทวา นี่มันเรื่องอะไรกันฉันงงไปหมดแล้วนะ”
หญิงสาวตวาดแหวอย่างเหลืออด แต่ดูเหมือนเทวาจะไม่ใส่ใจ เขาฝังจมูกลงบนซอกคอระหงอย่างจงใจ เรือนร่างบอบบางมีเพียงชุดชั้นในเจ้าสาวสีขาวปกปิดอกอิ่มเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ แผ่นหลังของเธอถูกแนบชิดด้วยเรือนกายกำยำที่ไม่มีท่าทางว่าจะผละออก ทั้งยังกดเข้าหาแนบชิดแทบผสานเป็นเนื้อเดียวกัน
“ฉันต้องการให้แทนไทเจ็บปวด เจ็บอย่างที่ฉันเคยเจ็บ เจ็บเมื่อโดนแย่งอย่างที่พวกมันเคยแย่งไปจากฉันและคุณแม่”
“ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ แล้วแทนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคุณพ่อคุณแม่ของพวกคุณ แต่พวกคุณเป็นพี่น้องกัน ยังไงก็มีสายเลือดเดียวกัน...โอ๊ย!”
หญิงสาวร้องด้วยความตกใจเมื่อเขากดใบหน้าเธอแนบประตู รู้สึกได้ถึงแรงกดที่เต็มไปด้วยความเคืองแค้นที่อัดแน่นรอวันระเบิดออกมา แล้วคนที่โดนลูกหลงทั้งที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลย ก็คือวาดฟ้า...เจ้าสาวแสนสวยที่เพิ่งก้าวเข้ามาเป็นสมาชิกตระกูลเทเวศร์ไพศาล
“ทำไมจะไม่เกี่ยวในเมื่อเธอเป็นเจ้าสาวของแทนไท ถ้าแทนไททุกข์ใจคุณพ่อและนวลพรรณก็จะต้องทุกข์ใจไปด้วย ฉันจะไม่ยอมให้ใครมีความสุขทั้งนั้น”
“แล้วคุณทำแบบนี้ คุณมีความสุขแล้วอย่างนั้นหรือ สิ่งที่คุณทำอยู่ตอนนี้ทำให้คุณกับคุณแพรวดีมีความสุขหรือเปล่า”
หญิงสาวตะโกนจนสุดเสียง นึกเสียใจที่ให้คนใช้นอนที่คฤหาสน์หลังใหญ่ เรือนหอหลังเล็กจึงมีเพียงแค่เธอกับเทวาเท่านั้น เธอต้องกรีดร้องจนสุดเสียงเท่านั้นคนที่เรือนใหญ่ถึงจะได้ยิน แต่ดูจากเสียงเพลงที่ยังคงดังมาตามสายลม เธอไม่แน่ใจว่าเสียงของเธอจะไปถึงพวกเขาได้หรือไม่
“ใช่ฉันมีความสุขมาก และจะมีความสุขมากยิ่งกว่าถ้าเจ้าสาวของแทนไทเป็นของฉัน ผู้หญิงที่มันรักนักหนา เฝ้าทะนุถนอมมากว่าสิบปี ฉันอยากรู้นักว่ามันจะทำหน้ายังไงถ้ารู้ว่าในคืนวันส่งตัวเธอนอนกับฉัน”
เขากระซิบเหี้ยมข้างหู วาดฟ้าหวาดกลัวกับสิ่งที่ได้ยิน แต่เมื่อเธอดิ้นรนเธอเองนั่นล่ะที่เจ็บตัวเมื่อเขากดร่างเข้าหาประตูทุกครั้งที่เธอออกแรงขัดขืน พลันสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมือหนาปลดตะขอบราเซียร์ออกอย่างชำนาญ อกอิ่มเป็นอิสระได้ไม่นานมือข้างหนึ่งก็อ้อมมาจากด้านหลัง กอบกุมทรวงอกเอาไว้เต็มมือ
ร่างบางผวาเฮือก...คบหากับแทนไทมาสิบปีเขาไม่เคยล่วงเกินเธอมากไปกว่าการกอดจูบ ทว่าในวันแต่งงาน วันที่คู่รักประกาศให้ทุกคนได้รับรู้ว่าความรักของทั้งสองสุกงอมจนพร้อมจะใช้ชีวิตร่วมกัน แต่แล้วคนที่ได้แตะต้องเรือนกายของเธอ กลับเป็นผู้ชายที่เธอเพิ่งเคยเห็นหน้าไม่ทันข้ามคืน
“ปล่อยฉันนะคุณเทวา”
หญิงสาวปัดป่ายมือเพื่อที่จะทำร้ายเขาแต่ก็ทำได้ด้วยความลำบากเพราะเขาอยู่ด้านหลังเธอ ทันใดนั้นวาดฟ้าก็รู้สึกราวกับว่าตนเองเดินมาจนถึงทางตันเมื่อเขารวบมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะแล้วดึงเนกไทออกจากชุดสูท นำมันมามัดมือเธอทั้งสองข้างเอาไว้
“ช่วยด้วย!”
วาดฟ้าร้องขอความช่วยเหลือด้วยน้ำตานองหน้า ในขณะที่เทวาแทรกขาข้างหนึ่งเข้ามาระหว่างเรียวขาทั้งสองข้างของเธอเพื่อให้แยกออก มือทั้งสองข้างฟอนเฟ้นอกอิ่ม เรี่ยวแรงที่คิดจะขัดขืนหดหายเมื่อสัมผัสหวามแล่นปราดจนชาไปทั่วทั้งเรือนกาย
“คุณเทวาฉันขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”
เสียงเครืออ้อนวอนอย่างยอมจำนน แต่ดูเหมือนอสูรร้ายจะมีดวงตามืดบอดจนไม่แยแสกับหยาดน้ำตาเหล่านั้น แล้วจู่ๆ เขาก็หมุนร่างบางเข้าหาอกแกร่ง มือข้างหนึ่งบีบที่ปลายคางจนหญิงสาวเผยอปากเขาล้วงยาเม็ดสีขาวใส่ลงไปในปากของหญิงสาว
“อื้อ...”
วาดฟ้าพยายามจะคายทิ้งทว่าเขากลับใช้มือปิดปากของเธอเอาไว้ เวลานี้ต่อให้ตายเธอก็ไม่มีวันยอมกลืนย***าๆ นี่เข้าไปเป็นอันขาด เมื่อเทวาเห็นว่าหญิงสาวอมเอาไว้ที่กระพุ้งแก้มเขาก็บดริมฝีปากลงบนเรียวปากของเธอ โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเขาก็แทรกลิ้นร้อนเข้าไปตวัดเม็ดยาแล้วบังคับให้เธอกลืนลงไปในที่สุด
วาดฟ้าถูกปล่อยเป็นอิสระทันทีเมื่อเทวามั่นใจว่ายาของเขาได้เข้าไปอยู่ในร่างกายของเธอโดยสมบูรณ์แล้ว หญิงสาวทรุดฮวบลงกับพื้น พยายามโก่งคออาเจียนยาออกมาจนตัวโก่ง ใบหน้าแดงก่ำจนมาถึงลำคอแต่ก็ไม่เป็นผล
“คุณเอาอะไรให้ฉันกิน”
หญิงสาวลุกขึ้นแล้วกระโจนเข้าหาเขา สองมือที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยเนกไทพยายามทุบตีชายหนุ่มอย่างสุดแรง เวลานี้เธอแทบไม่เหลืออาการเขินอายแม้ว่าทรวงอกจะไร้บราเซียร์ห่อหุ้ม ด้วยความที่เธอเจ็บแค้นจึงโถมตัวเข้าหาเขาอย่างไม่คิดชีวิต
“ก็แค่ยาปลุกเซ็กส์จะโวยวายไปทำไมกัน”
เทวาถอยหลังหลบหญิงสาวจนแผ่นหลังกว้างชิดกำแพง วาดฟ้าชะงักไปหลายอึดใจเมื่อได้ยินดังนั้น หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มนวลสีมะปรางสุกไม่ขาดสาย
“ทำไมคุณถึงได้ทำเรื่องชั่วช้าแบบนี้ ทำไม!”
- Writer
