บทนำ... อดีต

1274 Words
ฟีฟ่าลูกชายคนเดียวของฟาโรห์เจ้าของธุรกิจโรมแรมชื่อดังระดับประเทศ หนุ่มหล่อในรั้วมหาวิทยาลัยที่มีแต่คนหมายปองและมีสาวๆเข้าหาตลอด แต่เขาชอบผู้หญิงคนหนึ่งเจอกันตอนเขาเรียนอยู่ปีสองและเธอเรียนอยู่ปีหนึ่งจนปัจจุบันทั้งคู่คบหากันมาสองปีกว่าแล้ว ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันและเขาก็เอ็นดูเธอมาก มีความคิดถึงขั้นที่ว่าจะแต่งงานเป็นคู่ชีวิตอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า "น้องแพรไปกินข้าวกับพี่มั้ย" "แพรต้องทำงานพิเศษตอนเย็นค่ะอาจจะไปไม่ได้" "แย่จังงั้นพี่ไปเฝ้าน้องแพรดีกว่า บอกให้เลิกทำงานซะพี่เลี้ยงแพรไหวอยู่แล้วก็ไม่ยอมฟัง" ชายหนุ่มบ่นหญิงสาวก่อนจะลูบผมเธออย่างเอ็นดู เขาเองรักเธอมากและรู้ว่าบ้านเธอก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่เธอนิสัยดีมากและน่ารักสำหรับเขาเสมอ "แพรไม่อยากรบกวนพี่ฟีฟ่านี่นา" หญิงสาวกุมมือชายหนุ่มเอาไว้ยิ้มให้กับความใจดีและเอาใจใส่เธอแบบนี้ ฟีฟ่าลูบผมคนรักอย่างอ่อนโยนเขาหยิบสร้อยคอขึ้นมาตรงหน้าหญิง แพรหวานมองด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อประโยคถัดมาของเขามาทำให้เธอซึ่งใจมาก "พี่ให้ค่ะถือว่าหมั้นไว้ก่อน" "หมั้นอะไรคะพี่ฟีฟ่าพูดอะไรก็ไม่รู้" เขายิ้มออกมาก่อนจะสวมสร้อยคอให้เธออย่างเบามือ จี้รูปหงส์ที่สั่งทำพิเศษมีแค่เส้นเดียวในโลกเพราะเขาตั้งใจมอบให้เธอซึ่งเป็นคนพิเศษ "เจอกันเย็นนี้นะคะ" "ได้ค่ะ" หลังจากนั้นเธอก็มาทำงานพิเศษอย่างเช่นปกติเพราะคุณแม่ของเธอร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแพรหวานจึงไม่อยากให้ท่านทำงานหนักจนเกินไปจึงช่วยแบ่งเบาภาระด้วยการทำงานพิเศษ "สวัสดีค่ะพี่ๆ" "สวัสดีจ้ะวันนี้มาเร็วนะเนี่ย" แพรหวานยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเบอร์ของคุณแม่เธอเอง "แม่..." หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบกดรับสายทันที "แม่จ๋าว่าไงจ๊ะ" (ญาติของคุณสร้อยสวรรค์ใช่มั้ยครับ) "ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ" (คุณแม่ของคุณลื่นล้มตอนนี้มีคนนำมาส่งที่โรงพยาบาลครับ คุณหมออยากเจอญาติคนไข้ในตอนนี้) "อะไรนะคะ ได้ค่ะๆแพรจะไปตอนนี้" เธอมือไม้สั่นไปหมดเพราะชีวิตนี้เหลือแค่ท่านเพียงคนเดียวเท่านั้น หญิงสาวรีบวิ่งไปหาผู้จัดการร้านขอลาไปดูแม่ก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินออกไปจากตรงนั้นทันที และเมื่อมาถึงโรงพยาบาลก็ได้รับข่าวร้ายว่าคุณแม่ของเธอเลือกคลั่งในสมองต้องได้รับการผ่าตัดด่วน หญิงสาวไม่กล้าเซ็นเอกสารในการรักษาแต่เนื่องจากเธอไม่มีเงินมากพอจึงไม่รู้จะทำยังไง "ขอเวลาก่อนนะคะฉันจะไปหาเงินค่ะ" "ต้องรีบหน่อยนะคะทุกวินาทีมันสำคัญ" "ค่ะ" แพรหวานกำมือตัวเองแน่นไม่รู้จะไปหาเงินจากที่ไหนก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาพี่ฟีฟ่าของเธอเพราะมีแค่เขาคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ แต่เธอคงไม่มีเงินมาคืนเขาหรอกเพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอจะทำมันอาจจะไม่ถูกใจใครแต่ถ้ามันทำให้แม่ของเธอหายเธอก็ยินดี (ว่าไงคะคนสวย) "แพรไปหาพี่ที่คอนโดได้มั้ยคะ" (ไม่ทำงานเหรอคะ...งั้นมาสิพี่รอค่ะ) หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆเดินทางไปหาชายหนุ่มถึงที่และเพื่อนเงินมารักษาแม่เธอจำเป็นต้องทำแบบนี้ไม่มีทางเลือก และเมื่อมาถึงที่คอนโดของชายหนุ่มเขาออกมารับเธอข้างหน้าล็อบบี้ ทั้งสองคนควงแขนกันขึ้นไปชั้นบนโดยที่ฟีฟ่ายิ้มหน้าบานเพราะหญิงสาวยอมมาหาถึงที่ "นึกยังไงมาหาพี่ที่คอนโด ชวนมาไม่เคยมาเลย" "แพรมีเรื่องจะคุยกับพี่ฟีฟ่าค่ะ" "เรื่องอะไร" เขามองหญิงสาวด้วยความสงสัยหญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆเสมองไปทางอื่นเพื่อทำใจก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ "แพรต้องใช้เงินห้าแสนค่ะ พี่ฟีฟ่าช่วยแพรหน่อยได้มั้ยคะ" "ได้สิพี่โอนให้ ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นคะมีอะไรรึเปล่า" หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหน้าทันที เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าครอบครัวเธอกำลังลำบากเพราะไม่งั้นเขาต้องหาทางช่วยจนสุดทางและเขาเองที่จะลำบากจนเกินไป "ไม่มีอะไรค่ะขอบคุณมากนะคะที่ช่วยแพร ส่วนเรื่องเงินแพรยังไม่รู้ว่าจะหาที่ไหนมาคืนขอจ่ายเป็นอย่างอื่นได้มั้ยคะ" "จ่ายเป็นอะไร" "ตัวของแพรค่ะ" ฟีฟ่าอึ้งไปไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากหญิงสาว ตั้งแต่คบกันมาเธอไม่เคยให้เขามีอะไรด้วยเลยสักครั้งและเขาเองก็พยายามอดทนมาตลอด แต่ครั้งนี้เธอมาเสนอตัวให้ถึงที่เพื่อแลกเงินห้าแสน เขาไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรสักหน่อยทำไมถึงคิดว่าเขาจะเอาเปรียบเธอขนาดนั้น "พี่ไม่ได้อยากเอาเปรียบแพรนะทำไมพูดแบบนั้น" "แต่แพรเต็มใจนะเพราะว่าแพรรักพี่จริงๆ แพรรู้ว่าพี่อดทนมาตลอดให้แพรได้ตอบแทนพี่บ้างนะคะ" หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงหวาน ฟีฟ่าเกลี่ยปอยผมหญิงสาวอย่างแผ่วเบาริมฝีปากหนาขยับเข้าไปใกล้เธอก่อนจะจูบริมฝีปากบางอย่างโหยหามาโดยตลอด แพรหวานหลับตาลงรับสัมผัสจากชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ เธอเองรักเขามากและคิดว่าถ้าเธอต้องเอาตัวเข้าแลกเงินคนเดียวที่เธออยากให้ก็คือเขา ทั้งสองคนกอดรัดนัวเนียกันแทบจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน สองกายประสานกันจนในที่สุดร่างกายก็เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ ฟีฟ่าอุ้มคนรักไปนอนลงบนเตียงริมฝีปากซุกไว้ตามตัวอย่างหื่นกระหาย เขามองร่างสวยอย่างตื่นตะลึงเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ซ่อนรูปมากและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นแบบเต็มตา "พี่รักแพรนะและอย่าคิดว่าการที่พี่ทำแบบนี้เพราะพี่จ่ายเงิน แต่พี่ทำเพราะพี่รักแพรและพี่อยากเป็นเจ้าของแพรเพียงคนเดียว" "แพรสัญญาว่าจะเป็นของพี่คนเดียวค่ะ" เขายิ้มออกมาก่อนจะจูบริมฝีปากบางอีกครั้ง ความเป็นชายแข็งแกร่งเต็มที่พร้อมสำหรับการที่จะเข้าไปในร่องสาวที่มันเปียกแฉะพร้อมให้เขาเข้าไปสำรวจได้ทุกเมื่อ หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นอย่างเจ็บปวดแต่เธอเต็มใจยอมเป็นของเขาเพราะเธออยากเป็นของเขาเช่นเดียวกัน และเมื่อทั้งสองคนเสร็จสมอารมณ์หมายแพรหวาน ก็สลบเหมือดนอนหลับอยู่บนเตียงนอนของชายหนุ่ม ฟีฟ่าลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดูกดโอนเงินเข้าบัญชีให้แพรหวานหกแสนบาทเพื่อให้เธอเอาไปใช้จ่าย และเขาไม่รู้หรอกว่าเธอจำเป็นมากน้อยแค่ไหนและถ้าเธอต้องการมากกว่านี้เขาก็ให้ได้ ถ้าคนที่เรารักลำบากเขาพร้อมยื่นมือช่วยอยู่แล้ว "พี่รักแพรนะ..."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD