เมียบำเรอแค้นฅนเถื่อน

ทายาทศัตรู

ตอน

ทายาทศัตรู

พันธิตรานั่งกอดเข่าอย่างน่าสงสาร ยิ่งดึกอุณหภูมิโดยรอบก็ยิ่งลดต่ำลงจนขนลุกไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย หากความหนาวเย็นของอากาศและสายลมที่พัดพลิ้วกระทบผิวกาย ยังไม่หนาวสะท้านเท่ากับความรู้สึกที่เย็นยะเยือกอยู่ในหัวใจ เธอทำความผิดอะไรถึงต้องมาตกอยู่ในสภาพเหมือนนักโทษแบบนี้ ดวงตากลมโตเจิ่งนองไปด้วยหยาดน้ำที่รินไหลลงมา หญิงสาวล้มตัวลงนอนคุดคู้อยู่กับพื้น ป่านนี้ทั้งพ่อแม่และโมไนยชายผู้เป็นคู่หมั้น คงกำลังวุ่นวายกับการหายตัวไปของเธออยู่กระมัง สิ่งเดียวที่ทำได้ในเวลาแบบนี้ก็คือเธอต้องเข้มแข็งให้มากๆ อดทนให้ถึงที่สุด เพื่อรอวันกลับไปพบกับพวกเขาเหล่านั้นอีกครั้ง หญิงสาวบอกกับตัวเองขณะนอนขดตัวอยู่อย่างน่าสงสาร ก่อนความรู้สึกทั้งหลายทั้งมวลจะดับวูบลง

แต่ใครอีกคนที่เปิดเต็นท์ออกมายืนดูเธออยู่กำลังเกิดความสับสนเล็กๆ ขึ้นในหัวใจ

“คุณจะโทษว่าเป็นความผิดของผมไม่ได้หรอกนะ ถ้าคุณไม่ได้เป็นผลผลิตของความชั่วช้านั่น ก็คงไม่ต้องตกอยู่สภาพน่าเวทนาเช่นนี้”

เสียงทุ้มเรียบกล่าวถ้อยคำราวกับสงสารเห็นใจ แต่แววตาคมกล้ากลับมองร่างบอบบางที่สั่นเทาอย่างเย้ยหยันและเกลียดชัง

กองไฟลุกโชติช่วงด้วยเชื้อฟืนที่ถูกโยนเติมเข้า กระจายความร้อนแผ่ออกไปไกลส่งความอบอุ่นถึงร่างเล็กที่นอนขดอยู่ในกักขัง ดวงตาของชายหนุ่มที่จ้องร่างของหญิงสาวก็ลุกวาวไม่ต่างกับพระเพลิงที่กำลังโหมกระพือ ต่างกันแค่เปลวไฟที่ลุกอยู่ในดวงตาสีน้ำตาลเข้ม มันถูกสุ่มด้วยเชื้อเพลิงแห่งโทสะและความเคียดแค้นชิงชังที่ฝังแน่นอยู่ในอก เพลิงแค้นที่พร้อมเผาไหม้ทุกสรรพสิ่งให้มอดม้วยเป็นจุล…

บ้านดำรงค์เทวะดูเงียบเหงาและเจือไปด้วยกระแสแห่งความเศร้าโศกเข้าปกคลุม หลังการหายตัวไปอย่างลึกลับไร้ร่องรอยของบุตรสาวเจ้าของบ้าน ซึ่งเป็นที่รักของคนในบ้านทุกคน และผู้ที่ยังคงทำใจรับไม่ได้อย่างหนักก็คงจะไม่พ้นนางเก็จแก้วภรรยาของเจ้าของบ้าน เพราะนับจากวันที่ลูกสาวได้หายตัวไปจวบจนถึงวันนี้ น้ำตาของนางก็ยังไม่เหือดแห้งไปจากดวงตาเลยสักนิด นายเวทิศต้องคอยให้คนรับใช้คอยเฝ้าดูแลภรรยาของเขาอย่างใกล้ชิด ในยามที่เขาออกไปทำงานนอกบ้าน ด้วยสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ของภรรยาควรจะมีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา

ร้อยตำรวจโท สาริน รัศมีสุริยันมาในชุดเครื่องแบบเต็มยศ ตามหลังมาด้วยโมไนยคู่หมั้นหนุ่มของบุตรสาวเจ้าของบ้าน อีกทั้งยังดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีหนุ่มไฟแรงในรัฐบาลปัจจุบันที่อายุน้อยที่สุด ด้วยฐานอำนาจเก่าของบิดาที่คร่ำหวอดอยู่ในแวดวงการเมืองมาอย่างยาวนาน ช่วยผลักดันให้บุตรชายก้าวขึ้นมารับตำแหน่งดังกล่าว สองสามีภรรยาเจ้าของบ้านลุกขึ้นต้อนรับแขกหนุ่มทั้งสองด้วยความตื่นเต้น หวังใจว่าจะรับทราบข่าวความคืบหน้าของบุตรสาวบ้างไม่มากก็น้อย

“สวัสดีครับคุณเวทิศ/คุณหญิงเก็จแก้ว”

นายตำรวจหนุ่มกล่าวทักทายเจ้าของบ้านด้วยความอ่อนน้อม

“สวัสดีครับผู้หมวด เชิญนั่งก่อนครับ”

“ได้เรื่องอะไรคืบหน้าบ้างคะคุณโมไนย คุณตำรวจ”

นางเก็จแก้วถามและรอฟังอย่างใจจดใจจ่อกับคำตอบของแขกหนุ่มทั้งสอง หัวอกของคนเป็นแม่แม้ความหวังเพียงน้อยนิดก็สามารถทำให้หัวใจชุ่มชื่นขึ้นมาได้บ้าง

“หลังจากที่ผมสอบถามจากพยานแวดล้อมนะครับ ครั้งสุดท้ายที่พบเจอกับคุณพันธิตราก็เป็นเวลาเย็น ก่อนวันที่เธอจะหายตัวไปในตอนเช้าของอีกวัน พวกเราพบรถยนต์ของเธอห่างจากโรงเรียนอนุบาลประมาณห้าร้อยเมตร รถยนต์ก็อยู่ในสภาพปกตินะครับไม่มีร่องรอยการรื้อค้น สิ่งของมีค่าก็อยู่ในสภาพดี แต่เหมือนจะมีร่องรอยของการเบรกรถอย่างกะทันหัน ข้อสันนิษฐานเดียวที่ผมพอจะสรุปได้ในขณะนี้ก็คือคุณพันธิตราเธออาจจะถูกลักพาตัวไป อย่างที่พวกเราคาดการณ์เอาไว้ตั้งแต่แรก”

ผู้หมวดสารินเล่าเรื่องราวที่เขาและทีมงานสืบทราบมาได้ให้เจ้าของบ้านทั้งสองฟัง

“ยัยณัจลูกแม่!”

นางเก็จแก้วยกมือทาบอก หน้าซีดทำท่าจะเป็นลมล้มพับไปอีกเหมือนเมื่อหลายวันก่อน หลังทราบข่าวของบุตรสาว จนสามีต้องรีบเข้ามาประคองร่างของนางเอาไว้

“ใจเย็นๆ ก่อนนะ ผมเชื่อว่าทางเจ้าหน้าที่ตำรวจคงตามรอยลูกสาวของเราได้ในไม่ช้า” สามีปลอบภรรยาที่นั่งดมยาอยู่อย่างน่าสงสาร

“คุณอาพอจะนึกถึงใครที่น่าจะเข้าข่ายน่าสงสัยบ้างมั้ยครับ” ว่าที่บุตรเขยเป็นฝ่ายถามขึ้นมาบ้าง

“ช่วงนี้อาไม่ได้มีเรื่องขัดแย้งกับใครหรอกคุณโมไนย ยิ่งตัวยัยณัจเองด้วยแล้ว อาว่ายิ่งไม่น่ามีเพราะรายนั้นน่ะนิสัยหยั่งกับแม่พระไม่มีทางจะเป็นพิษเป็นภัยกับใครแน่”

“ผมว่าเรื่องนี้อาจจะมีอะไรที่พวกเราคาดไม่ถึงซ่อนอยู่ ผมกับทีมสืบสวนจะเร่งทำงานให้เต็มที่ และถ้าเกิดว่ามีคนแปลกหน้าโทรศัพท์เข้ามาทำนองเรียกค่าไถ่หรือไม่ชอบมาพากล ผมขอให้พวกคุณทั้งสองรีบโทรบอกผมหรือจะเป็นคุณโมไนยก็ได้”

“ได้ครับคุณตำรวจ”

ชายเจ้าของบ้านรับคำด้วยสีหน้าเป็นกังวล ผู้หมวดหนุ่มลากลับไปก่อนหลังจากบอกเล่าความคืบหน้าของคดีให้เจ้าของบ้านฟัง เหลือเพียงรัฐมนตรีหนุ่มกับบอดี้การ์ดสองคนเท่านั้น ที่ยังอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน ชายหนุ่มพูดรับปากว่าจะใช้อำนาจที่มีผลักดันให้คดีดำเนินไปให้เร็วที่สุด พลางปลอบใจว่าที่แม่ยายที่กลัดกลุ้มจนร่างกายผ่ายผอม

“คุณอาทั้งสองไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ตอนนี้ผมให้คนของผมและนักสืบฝีมือดีช่วยกันออกตามหาน้องณัจอย่างเต็มที่แล้ว ผมเชื่อว่าอีกไม่นานต้องได้เรื่องแน่ ใครก็ตามที่มันกล้าทำกับคู่หมั้นของผมแบบนี้ผมไม่เอาในไว้แน่”

รัฐมนตรีหนุ่มขบกรามแน่น ดวงตาฉายแววแห่งความพิโรธ