ตอนที่ 17
เมื่อเครื่องบินลงจอดที่สนามบินภูเก็ตแล้ว นายหัวหนุ่มจึงหันไปปลุกหญิงสาวขี้เซาที่พังไหล่กว้างหลับมาตลอดทาง
“ถึงแล้วเหรอคะพี่รัณ” เสียงของคนที่นอนเสียเต็มอิ่มฟังดูสะลึมสะลือเหมือนไม่อยากตื่น
“ใช่ จะนอนบนเครื่องบินหรือลงไปเที่ยว”
“ลงไปเที่ยวสิคะ” หญิงสาวกระเด้งตัวลุกขึ้นทันที และยิ้มแป้นแร้น ให้ชายหนุ่ม
“เด็กหนอเด็ก”
“แก้มไม่เด็กแล้วนะคะ ถ้าพูดแบบนี้อีกโกรธจริงๆ ด้วย”
ดรัณโคลงศีรษะเล็กๆ ด้วยความเอ็นดู ก่อนจูงมือนุ่มพาเดินลงจากเครื่องบิน พาขึ้นรถต่อและใช้เวลาเดินทางไม่นาน ภาพ ความงามเบื้องหน้าทำให้ดวงตากลมโตยิ่งโตขึ้นไปอีก
หาดทรายสีขาวกระจ่างมีน้ำทะเลสีคราม สะกดปลายเท้าเรียวเล็กให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ มองออกไปในทะเลเห็นเรือยอชต์หลายลำลอยละล่องอยู่กลางทะเล มือน้อยกระตุกมือใหญ่โดยไม่มองหน้าคนถูก กระตุก
“โห...สวยจังนะคะพี่รัณ”
“ทีแรกจะพาแก้มไปเที่ยวสะเม็ด แต่เปลี่ยนใจมาที่
