ตอนที่ 15
“แก้ม...แก้ม...พี่มาแล้ว แก้มเป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงเขาถามดังมาหลังจากเสียงห่ากระสุนที่ดังเมื่อสักเกือบชั่วโมงที่แล้ว
“ปลอดภัยแล้วนะ” เสียงเขาฟังดูอบอุ่น เหลือเกิน ปรินดาที่นั่งรอกอดเข่าด้วยความกลัว แหงนเงยหน้าขึ้นพยายามปรือมอง
“กลับขึ้นไปข้างบนกันเถอะ”
“แล้วพี่รัณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ปรินดาถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าเสื้อเขาเปื้อนเลือด หญิงสาวพยายามเพ่งมองบริเวณร่างกายของเขาว่ามีส่วนไหนบาดเจ็บหรือเปล่า
“พี่ไม่เป็นอะไรหรอก”
“แต่....เสื้อพี่มีแต่เลือดนะ
“อ๋อ ไม่รู้เลือดใครมันกระเด็นมาโดนนะสิ”
“แล้วพี่ฆ่าพวกมันหรือเปล่าคะ”
“พี่ไม่ได้ฆ่าใคร..พวกมันหนีไปได้” ดรัณไม่อยากบอกความจริงกับปรินดาเพราะกลัวเธอจะตกใจ และรับไม่ได้กลับความป่าเถื่อนของเขา
ดรัณไปอาบน้ำชำระร่างกาย ปรินดาจัดการเอาเสื้อเปื้อนเลือดของดรัณไปซักให้ พอปรินดาเอาผ้าไปตากไว้ ดรัณก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี
“พี่
