“ตินติน นี่คุณอยู่ที่ไหนกันแน่”
“มีอะไรหรือเปล่าครับอลิซ”
“ทำไมจะต้องถามว่ามีอะไรหรือเปล่าด้วยคะ นี่อลิซคิดถึงตินตินจะแย่อยู่แล้ว ไหนบอกจะมาหาอลิซไง รอทั้งวันก็ยังไม่เห็นหน้า ทีหลังนัดแล้วไม่มาไม่ต้องนัดอลิซเลยนะ”
ลืมไปแล้วว่านัดหญิงสาวไว้ตอนไหน แล้วเลยเอาตัวรอดไปก่อนด้วยข้ออ้างแบบง่ายๆ
“ผมติดงานน่ะ ลืมดูตารางเลย ขอโทษนะ”
“งานอะไรกัน อลิซถามพี่เสแล้ว พี่เสบอกว่าวันนี้ตินว่างทั้งวัน อลิซจะรอที่ห้องถึงแค่หกโมงเย็น แล้วดูสิว่าเรื่องระหว่างเรา ถ้าแฟนตินรู้ เธอจะว่ายังไง”
“อลิซ!” ธารินทร์เรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงกดต่ำข่มกลั้นอารมณ์ สูดหายใจลึกระงับโทสะของตัวเอง บอกด้วยเสียงประนีประนอม “เดี๋ยวตินไป ให้ตินทำธุระเสร็จก่อน”
“ไม่รู้ล่ะ อลิซรอถึงแค่หกโมงเท่านั้น”
ธารินทร์วางสายลงด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
อลิซที่เคยน
