“เลขาคนใหม่หรือคุณนพ หน้าตาใช้ได้เลยนี่”
“ครับคุณลุง”
“ออฟฟิสไวฟ์?”
ชายแก่อาวุโสผู้มาเยือนนพรัตน์ในช่วงสายของอีกวันกล่าวกระเซ้าเย้าแหย่ หัวเราะจนพุงกระเพื่อม แววตาที่มองเธอแทะโลมไม่ปิดบัง เลยหันไปสบตากับนพรัตน์ พบแววตาผิดแปลกไปจากที่เคย
ครู่เดียวก็มลายหายวับไป เขาไม่ได้ตอบอะไรชายสูงวัยคนนั้น แล้วเชื้อเชิญกันเข้าไปในห้องทำงานในเวลาต่อมา
หลังจากคืนนั้น ที่เขาพาเธอไปงานเลี้ยง บรรยากาศระหว่างเธอกับนพรัตน์ก็ดูอึมครึมน่าอึดอัดกว่าเดิมเสียอีก นึกเสียดายอยู่ไม่น้อยที่ปฏิเสธงานงานหนึ่งไปเมื่อสัปดาห์ก่อนหน้า ที่เพิ่งจะโทรมาแจ้งผลว่ารับเธอเข้าทำงานแล้ว
ขยับตัวลุกไปบอกให้แม่บ้านเตรียมเครื่องดื่มสำหรับบริการแขกของเขา ค่อยออกมาจัดแจงเอกสารที่ยังค้างคาบนโต๊ะของตัวเองต่อ อีกชั่วโมงถัดมาจึงเห็นชายทั้งคู่เดินคุยกลั้วหัวเราะออกมาจากด้านใน ไม่มีใครให้ความสนใจเธออีก ค่อยหา
