นพรัตน์ต้องรู้เข้าสักวัน ว่าเธอมาทำงานให้ย่าของเขา หรือบางทีเขาอาจรู้มาโดยตลอดแล้วก็เป็นได้ แต่ที่นอกเหนือความคาดหวังของเธอ คือการพบกันอีกครั้งนั้น จะมีท่าทีเช่นไร เฉยเมยไหม และแล้วความทรงจำระหว่างกัน ก็ทำให้เธอย้อนกลับไปนึกถึงที่เขาพูดกับเธอที่ชายหาด ในวันแต่งงานของธารินทร์กับณธิดา บางทีเขาอาจหลงลืมมันไปแล้วก็เป็นได้ ผ่านมาตั้งสามปีขนาดนี้แล้ว
แม้จะไม่เห็นข่าวว่าเขาควงใครเลยตลอดสามปีมานี้ก็ตาม
แต่คนอย่างนพรัตน์ หากไม่อยากให้เป็นข่าวก็คงไม่ใช่เรื่องอยากเย็นเท่าไรนัก
และเช้าของวันถัดมา ขณะออกจากบ้านที่เธอใช้เป็นที่พัก ก็ถึงได้พบเขาเดินประคองคุณย่าศรีพรรณรายมาหยุดยืนที่ตรงหน้าบ้าน
“วันนี้จะไปวิ่งกันอีกไหมหรือจะไปปั่น...” นพรัตน์ถามไปยิ้มไป ยังไม่ทันจบความดี บัวตองก็กล่าวแทรกพร้อมกับยิ้มแปลกๆ ส่งให้เขาเช่นกัน
“คุณนาตาชาไม่ไปไหนหรอกค่ะวันนี้ เพราะต้องไปช่วย
