สองบุรุษต่างตื่นตะลึงกับกิริยาตัวสั่นเทากอดร่างน้อยทั้งสองแล้วร้องไห้โฮออกมาสุดเสียง นางร้องออกมาได้ชวนปวดใจ จนพวกเขายังรู้สึกเจ็บปวดไปกับนางด้วย ไม่เหลือกิริยาร้ายกาจเช่นในอดีตอีกเลย
“ไม่รัก ข้าก็ไม่ขอวิงวอนให้ท่านอดทนอีกต่อไป ข้าขอหย่าแล้วแต่ท่านมันก็เป็นเพียงบุรุษขี้ขลาด แอบอ้างเอาสมรสพระราชทานมาข่มขู่ข้า ทำไม? …เหตุใดจึงไม่ปล่อยข้าไป ข้าสัญญาด้วยชีวิต หากวันนี้ท่านยินดีหย่าขาดแล้วปล่อยพวกเราแม่ลูกไป ตัวของข้า…เซี่ยผิงหลัวจะจากไปไม่หวนคืนมาที่มหานครสี่เฉิงอีกจวบจนสิ้นชีพ!”
ให้รั้งอยู่อีกเพียงหนึ่งวันนางก็คล้ายตกลงไปในขุมนรกนับหมื่นปี นางอัดอั้นตันใจมาสิบสองเดือนเต็ม บัดนี้ฟางเส้นสุดท้ายมันขาดลงด้วยมือของบุรุษนามอู๋หลิงเซียวไปเสียแล้ว นางรับไม่ได้กับบุรุษที่ทำร้ายได้แม้แต่สตรีที่สุด
“เจ้าอารมณ์ไม่ดี วันนี้เราอย่าเพิ่งพูดคุยอันใดกันอีกเลย เจ้าสองแฝดตกใจกับเสียงร้องไห้ของเจ้าใหญ่แล้ว ใ
