“NAKATULOG ka ba ng mahimbing?” bungad na tanong ni Marcus nang makalabas ako ng kuwarto.
Inilapat pa nito ang palad niya sa noo ko upang i-tsek kung nilalagnat pa ba ako.
“Buti naman at bumaba na ang lagnat mo. Sabi ko na nga ba at mabisa iyong sabaw na ipinainom ko sa iyo...” napangiti siya habang naglalakad papunta sa kusina. “Tara, saluhan mo 'ko...”
Umupo ako sa upuang nasa harapan niya. Mayamaya pa ay inilagay niya sa harap ko iyong isang tasa ng kape at isang supot ng pandesal.
“'Yong tungkol sa akin—” hindi pa ako natatapos sa pananalita nang iangat nito ang palad niya sa kawalan na animoy pinapahinto ako sa pagsasalita.
“Hep! Puwede ba isantabi muna natin ang problema, Ziana? Nagiging seryoso ka, eh! Ang isipin mo muna ay iyang sarili mo kung paano ka makakabawi ng lakas
