Sa kabila ng mga pagbabanta niya ay hindi ko siya sinunod. Pinalagpas ko sa kabilang tainga ang mga masasakit na salitang binanggit nila. Her words of warning had no relevance to my decision-making at all. Hindi nito nagawang mabago ang isipan ko. Hindi rin ako takot sa kanya. Siya ang dapat na matakot sa akin.
“Ano Dannie? Tatayo ka lang ba diyan? Hindi mo man lang ba ako tutulungan? Hilahin mo siya! Binubugbog na ako sa harap mo, nakatunganga ka lang. Kanino ba sa aming dalawa ka kampi ha?”
Hinigpitan ko pa ang hawak sa kanya na kulang na lang ay mahila ko pahubad ang suot na roba. Sinubukan ni Dannie na paghiwalayin kami. At mas lalo akong nagalit nang dahil sa pakikialam niya.
“Eloise...”
Hindi malaman ni Dannie kung kanino titingin sa amin. Halatang gulantang pa rin sa mukha nam
