ข้อต่อรอง
771 Words
น้ำเสียงที่เคยผ่านหู ทำเอาภัทราค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อเจอรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมด้วยใบหน้าแบบนี้ เธอเบิกตากว้าง แล้วถอยหลังโดยอัตโนมัติก่อนจะพูดขึ้น
“ห๊ะ! ไม่จริง!!”
“จะให้ผมเซ็นตรงไหนครับคุณเลขา”
ภัทรา ยังงง กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ ผู้ชายคนนั้น เขาคือท่านรอง อีกอย่าง เขาเป็นเจ้านายเธอ หรือนี่เธอฝันไป
“ฝัน ใช่ ! ต้องฝัน ไม่ไม่ ตาฝาด ตาฝาด”
เธอสะบัดหัวไปมา แล้วก็หลับตาลงอยู่อย่างนั้น ส่วน อัศวินที่เห็นอาการของเธอยิ่งนึกขำไปใหญ่ ยัยขี้เมา! ที่แสนซื่อ ชายหนุ่มลุกออกจากเก้าอี้ แล้วเดินมาหาคนที่ยืนนิ่งหลับตาแบบไม่สนิท จากนั้นเขาก็ยืนกอดอก ชะโงกหัวลงไปมองหน้าคนที่ตัวเล็กกว่า จากนั้น…
“จะหลับตาอีกนานไหม เธอเข้าเฝ้าพระอินทร์อยู่หรือไง”
“หา!!”
ภัทรา สะดุ้งตกใจ แล้วก็เอนตัวออกห่าง แต่เหมือนจะเสียหลัก อัศวินเลยช้อนร่างเธอไว้ กลัวว่าเธอจะล้ม
“แหม…มาวันแรกก็อ่อยซะแล้ว ใจเย็น! เราอยู่ด้วยกันอีกนาน”
คราวนี้ต้องตั้งสติ แล้วผลักร่างของชายหนุ่มออก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่แน่ๆ ต้องถามคนตรงหน้าให้เข้าใจ
“คุณคือท่านรอง หรอกเหรอ”
“ถูกต้อง”
“ที่นี่เป็นบริษัทคุณใช่ไหม”
“แน่นอน”
“แสดงว่าคุณรู้นะสิว่าฉันมาสมัคร”
“ก็เมื่อวานไง”
“งั้น ฉันขอลาออก!!”
อัศวินยกยิ้ม จ้องมองหน้าของภัทรา ส่วนหญิงสาวที่บอกท่านรองไปแล้วก็พร้อมที่จะเดินออกจากห้อง ทว่า คำพูดของท่านรองอัศวิน กับทำให้ขาของเธอก้าวไม่ออก
“เงินเดือนห้าหมื่นเธอกล้าลาออกด้วยเหรอ”
ห้าหมื่น แน่นอนว่าเธอได้ยินไม่ผิด ภัทรา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเงินเดือนจะเยอะขนาดนี้ เพราะตอนที่เธอสมัครในตำแหน่งผู้ช่วยบัญชี เขาระบุว่าสองหมื่นห้า นี่มันเยอะขึ้นเท่าตัวเลย
หญิงสาวหันมาทางท่านรองเจ้าเล่ห์ พร้อมกับตั้งคำถามนั้น “หะ ห้าหมื่น คุณพูดผิดหรือเปล่า”
อัศวินเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม พร้อมกับเปิดเอกสารเพื่อที่จะเซ็น แต่ก็ยังไม่ได้ตอบคำถาม ภัทรา
“นี่คุณ ฉันไม่ตลกด้วยนะ ตอนมาสมัครเขาบอกสองหมื่นห้านิ”
“นั้นมันคนละตำแหน่ง ปกติเลขาหน้าใหม่ก็อาจจะได้เท่านั้นแหละ แต่ถ้าเธอเป็นเลขาฉัน เธอก็ได้อีกเท่าหนึ่ง จะว่าไปเงินเดินไม่ใช่น้อยๆ อีกอย่างหาไม่มีแล้วเงินเดือนสูงเท่าคนมีประสบการณ์ห้าปี”
มันก็น่าคิด คิด สิ ห้าหมื่นกินอยู่สบาย ขนาดที่ทำงานเก่าแค่สองหมื่น เธอก็ยังพอใช้เลย
“แต่…”
ภัทรา เหมือนจะกระอักกระอ่วน เพราะเขากับเธอไม่ใช่แค่คนรู้จักตามผับธรรมดา รู้จักชนิดที่ว่าเห็นเนื้อในแล้ว
อัศวินที่ก้มเซ็นเอกสาร ก็ช้อนสายตาขึ้นมอง ภัทรา ทำปากขมุบขมิบเหมือนมีเรื่องที่อยากจะพูด แน่นอนว่าเขาต้องเดาถูก เมื่อเห็นว่า การที่อยากทำงานแต่มีข้อแม้ มันอาจเป็นอุปสรรค
“หากจะคิดถึงเรื่องคืนนั้นละก็ เลิกคิดไปได้เลย เพราะมันจะไม่เกิดขึ้นอีก ถ้าหากเธอไม่…”
“หยุดเลย! ไม่มีทาง เพราะฉันเมาหรอก อีกอย่างนะ ฉันจะบอกคุณไว้ตรงนี้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว เงินห้าพันที่ให้ฉัน…ฉันจะเอามาคืนคุณแน่”
“ทำไม ไม่เอามาคืนวันนี้ละ..”
จะให้คืนได้อย่างไร ก็เงินตัวนั้นเธอใช้ไปแล้ว
“ไม่ได้เอามา…”
“เหรอ!”
อัศวินเหมือนจะรู้ว่าเงินตัวนั้นไม่น่าจะเหลือ แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร ปล่อยให้ ภัทรา โกหกน่าตายต่อไป
“เอ้า เสร็จแล้ว มีอะไรอีกหรือเปล่าที่ต้องเซ็น”
“ไม่มีค่ะ”
“วันนี้ผมมีประชุมบ่าย อย่าลืมเตรียมเอกสารที่จะเข้าร่วมด้วย”
ภัทราเดินเข้าไปหยิบ พร้อมเบ้หน้าใส่คนมาดเข้ม ให้ตายเถอะ ต้องยอมทนอยู่ร่วมงาน เพราะเงินเดือนล่อตา
ในช่วงเช้าผ่านไปได้ด้วยดี เพราะไม่ค่อยมีอะไรมาก อีกทั้งตรงไหนที่เธอไม่เข้าใจ เธอก็เดินไปถามพี่แก้วตา หากไม่จำเป็นละก็ เธอจะไม่เข้าไปในห้องนั้นเด็ดขาด ห้องที่มีชื่อติดเท่าห้องผู้ป่วย
รองประธาน อัศวิน อนันธีรนนท์
ท่านรองงงงง???
คอมเม้นหน่อยนะคะ
- Writer
