เลขาท่านรอง

“แดกเลย วันนี้กูเลี้ยงเอง” น้ำเสียงเข้มโพล่งขึ้น ขณะที่ตนอยู่ในผับชื่อดังย่านทองหล่อ อัศวิน ใช่ชื่อของเขาชายหนุ่มที่มีตระกูลเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าผลิตภัณฑ์เครื่องหนังขนาดใหญ่ อัศวินเป็นลูกชายคนเดียวของที่บ้านก็ว่าได้ เพราะนอกจากเขา ก็มีพี่สาวเป็นผู้หญิงถึงสามคน ชายหนุ่มเป็นเด็กนักเรียนนอก พึ่งจบและกลับมาที่ไทยได้แค่สองวันเท่านั้น ด้วยความที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียว พ่อแม่ก็เอาใจเป็นพิเศษ อีกทั่งอยากได้อะไรก็ต้องได้ เรียกว่าเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด “ไอ้วิน พึ่งกลับมาแบบนี้ ก็ออกเที่ยวเลย พ่อกับแม่มึงไม่ว่าหรือวะ” เดย์หนึ่งในเพื่อนของชายหนุ่มถามขึ้น พลางยกแก้วขึ้นดื่ม ชายหนุ่มหน้าคมผิวเข้มเล็กน้อยมองหน้าคนถามแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่เขาจะตอบเพื่อนออกไป “จะว่าอะไร ยังไงกูก็ต้องสานต่องานที่บริษัทอยู่แล้ว อีกอย่างนะ พ่อกับแม่กูไม่เคยว่ากูสักครั้ง” พูดพลางเบ้ปากยกคิ้ว แต่มันคงจะจริงอยู่บ้างที่เขาพูดเพราะอัศวินเป็นลูกชายเพียงคนเดียวที่พ่อแม่ตามใจทุกอย่าง บรรยากาศในผับเริ่มครึกครื้นขึ้น เมื่อความเมาวิ่งสู่ร่างพร้อมทั้งเสียงดนตรีที่อื้ออึง แสงไฟที่สาดส่องวาบวับ ทำให้ความสนุกเริ่มก่อเกิด ไม่ต่างจากกลุ่มของ.. ภัทรา “อีภัทร มึงแดกเยอะไปแล้วนะ เดี๋ยวก็กลับบ้านไม่ได้หรอกมึง” อิ้งรู้สึกเป็นห่วงเพื่อน ภัทรา เป็นสาวสวยรูปร่างดี แต่ไม่รู้ยังไง แฟนถึงทิ้งได้ แล้วที่ดื่มหนักเพราะแฟนที่คบมาเกือบหนึ่งปี เลิกราไป “ช่างกู แม่ง!! กูอยากรู้นัก ทำไมพี่เจมส์ถึงทิ้งกูไป กูไม่ดีตรงไหนวะ” สายตาเริ่มฉ่ำปรือ เมื่อเงยหน้าขึ้นมา แล้วตัดพ้อกับเพื่อนรัก ตอนนี้ไม่ใช่ว่าไม่เมา แต่น่าจะเรียกว่าเมาแล้วต่างหาก “ช่างหัวมันดิวะ หากมันไม่เห็นมึงดีก็ปล่อยมันไป อีกอย่างนะ มันก็คงเป็นที่ตัวมึงนั้นแหละ มีอย่างที่ไหนวะคบมาจะปี มึงไม่ยอมให้เขา ป๊าบ ป๊าบ สักครั้ง เป็นกูก็ต้องทิ้ง” “เรื่องนี้กูผิดด้วยเหรอ กูแค่จะทดสอบเขาเท่านั้น ว่ารักกูจริงหรือเปล่า ไม่ใช่ว่ากูจะไม่ยอมนะ กูคิดว่า ครบรอบหนึ่งปี กูจะ ให้เขาป๊าบอยู่ แต่นี้ แม่ง..มันเอาผู้หญิงอื่นไปห้อง ถ้ากูไม่เห็นก่อน กูคงตกเป็นเมียน้อยมัน ไอ้พี่เจมส์ ไอ้บ้า ไอ้เวร” สารพัดคำหยาบที่ภัทราก่นด่าอดีตแฟน พูดแล้วมันน่าเจ็บใจนัก แต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่ไม่ยอมให้มันตั้งแต่แรก พูดจบก็ฟุบหน้าลงที่โต๊ะ เริ่มดึกคนในผับก็เริ่มเยอะไม่เพียงเท่านั้น ภัทราเองก็รู้สึกเวียนหัวจน อยากจะอ้วก ร่างบางลุกขึ้นยืนอย่างโซเซ กระทั่งอิ้งมองตามแล้วพูดขึ้น “อีภัทรมึงจะไปไหน” “ขอเข้าห้องน้ำแป๊บนะ กูอยากล้างหน้าวะ” “ไปเองได้เปล่าเนี่ย ให้กูพาไปไหม” “ไม่ๆ แค่นี้ จิ๊บจ้อย” พูดจบเธอก็เดินโซเซไปทางห้องน้ำ แต่การเมาแบบนี้ มันไม่ใช่ครั้งแรก อิ้งรู้ดีว่าเพื่อนดูแลตัวเองได้เลยไม่ไปเป็นเพื่อน ด้าน อัศวิน ชายหนุ่มร่างสูงว่าที่ท่านรองประธานบริษัท เขาเองก็รู้สึกตาลายนิดหน่อย หากได้เข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาก็คงจะดี “แดกไปก่อนเลย เดี๋ยวกูมา” “อย่าไปลากสาวที่ไหนกลับบ้านะครับท่านรอง” “โอ้ยไอ้ชิบหาย เห็นกูเป็นอย่างงี้กูก็เลือกกินนะเว้ย” ความมืดในผับพร้อมแสงไฟที่สลัวๆ มองเห็นแค่นิดหน่อยเท่านั้น ภัทราที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็ชนกับอัศวินเข้าอย่างจัง ห้องน้ำที่ทางเดินเดียวกันแต่แยกชายหญิงอยู่คนละฝั่ง พรึบ!! “ขอโทษค่ะ” “นี่คุณเมาขนาดชนคนอื่นแบบนี้ มากับใครวะ ทำไมไม่มีคนดูแล” “ก็ขอโทษแล้วไง มากับใครไม่สำคัญหรอก คุณก็ไม่ได้ขาหักแขนหักนิ” “เหอะ!! ปากดีซะด้วย ” **ฝากเก็บเข้าชั้น กดหัวใจและคอมเม้นมาบอกกันบ้างนะ