บทที่ 7/3
สายลมยามเย็นพัดเข้าทางหน้าต่างโรงเตี๊ยมชวีกลิ่นอายควันไฟจางๆ ที่ลอยมากับลมทำให้มุมปากของบุรุษผู้หนึ่งยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ในเมื่อเจ้าเองก็ไม่ได้มีใจรักใคร่นางไยจึงไม่ยินดีที่มีผู้อื่นมาติดพันนางเล่า”
เจ้าของรอยยิ้มเย็นตวัดสายตาคมมองไปยังสหายที่นั่งยกสุราขึ้นจิบด้วยความขุ่นเคืองใจ
“คนแซ่จ้าวไม่เหมาะสม”
“แล้วผู้ใดเหมาะสมกัน จวิ้นอ๋องอย่างเจ้าหรือ”
“เมืองอี้ไม่ต้องการทัพเสริมแล้วใช่หรือไม่”
“อ่า..หย่งฉีเจ้าไยเป็นคนไม่รู้จักแยกแยะ เรื่องส่วนรวมกับเรื่องส่วนตัวเช่นนี้ หากเจ้ากล้าสั่งถอนทัพชาตินี้ก็ไม่ต้องมาเหยียบแคว้นเกาของข้าอีก”
“กงจื่อ! ถ่ายทอดคำสั่งข้า...”
“ไม่...ไม่...ข้าเพียงล้อเล่น กงจื่อห้ามเจ้าเข้ามา! ซือหนงไปขวางเขาไว้”
บุรุษที่ยืนด้านหลังโจวเหวินหลงก้มหน้ารับคำสั่งแล้วเร่งเดินไปขวางประตูไว้ในทันที โจวเหวินหลงเร่งลุกไปปิดปากสหายเอาไว้ไม่ให้เอ่ยถ่ายทอดคำสั่ง ทว่าก
