SAY - JELLY 07 เอาแมวไปส่ง
1572 Words
“พอ!!ฉันไม่อยากเถียงกับเธอแล้ว” เขาหยุดเอาไว้ก่อนแต่ว่าฉันต่างหากที่ต้องพูดคำนั้นอ่ะ
“=_=”
“ไหนเอารูปแมวมาดิที่เธอบอกว่าจะให้ฉันช่วยอ่ะ” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะพูดเรื่องแมว
“ไม่ต้องแล้ว”
“ทีไอ้อาโปยังให้ได้เลยนิทำไมฉันให้ไม่ได้?”
“เพราะฉันอยากให้เขา” แค่นั้นเองคำตอบง่าย ๆ
“เหอะ!!เร็วเดี๋ยวฉันช่วย” แมวน้อยนั้นเองก็หายดีแล้วล่ะเพราะงั้นให้รีบไปอยู่กับเจ้าของดีกว่าจะได้สนิทกันเร็ว ๆ
“...” หมับ! ฉันหยิบโทรศัพท์ของเขามาก่อนจะกดไลน์ของฉันและฉันเองก็ส่งรูปให้เขาไปเหมือนกัน
“เรียบร้อย”
“คัดบ้านด้วย” ฉันบอกกับเขาเพราะฉันไม่อยากให้ใครเอาไปง่าย ๆ เพราะคิดว่าอยากได้เพราะนายเซย์
“คัดยังไง?”
“เอาที่มีเวลาหรือเลี้ยงแมวมาบ้างแล้วก็ได้ มีพื้นและมีเงินมากพอจะเลี้ยงดูตามความเหมาะสม” ฉันอธิบายไป
“พอเป็นเรื่องแมวพูดเยอะเชียวนะ”
“.....”
“เงียบอีกแหละแต่ฉันก็เข้าใจแหละเพราะเธอคงรักสัตว์เลยเป็นหมอสัตว์” เขาบอกแบบนั้น
“นายไม่ไปเรียนหรือไง?” เขาอยู่ห้องเดียวกับอาโปเพราะงั้นตอนนี้เขาก็น่าจะไปเรียนได้แล้วไม่ใช่มาลอยลอยตาอยู่แบบนี้
“ก็จะไปนี่ไงแต่ว่าฉันมีเรื่องอยากย้ำกับเธอ” เขามองหน้าของฉันจริงจัง
“...?”
“ฉันชอบเธอจริง ๆ นะ”
“แต่ฉันไม่ชอบนาย”
“ช่างสิ เพราะงั้นเตรียมตัวไว้ล่ะฉันจะจีบเธอ ^^” เขาบอกก่อนจะเดินออกไปทันทีโดยทิ้งหน้าตากวนประสาทเอาไว้ด้วย
“เหอะ!!ประสาท!!” ฉันเองก็ควรกลับได้แล้ว
หิวข้าว =_=
หอพัก J
เมี๊ยววววว
หลังจากกลับมาจากมหาลัยฉันก็ไปกินข้าวก่อนจะกลับมานอนเล่นกับแมวน้อยที่อีกไม่นานก็คงได้บ้านแล้ว ก็ใจหายอยู่เหมือนกันแหละที่ต้องจากกันแต่ว่าฉันเองก็รับรู้สามารถของตัวเองว่าไม่สามารถเลี้ยงแมวน้อยเอาไว้ได้เพราะฉันยังไม่อยากมีภาระตอนนี้
ติ๊ง!
SAY : คนนี้เป็นไงบ้าง?
ฉันกำลังนอนกลิ้งเล่นกับแมวน้อยก็มีไลน์ของเซย์เด้งขึ้นมาความจริงฉันจะไม่กดเข้าไปอ่านแต่มันเกี่ยวกับแมวน้อยน่ะสิ
JELLY : ไม่ผ่าน
ฉันตอบไปเมื่ออ่านข้อมูลคนที่อยากรับแมวน้อยไปเลี้ยงซึ่งคุณสมบัติไม่ผ่านเพราะฉันอ่านแล้วพบว่าหน้าโฮมโซเชี่ยวของเธอมีแต่เซย์เพราะงั้นเดาได้ไม่อยากว่าเธอคนนั้นต้องเป็นแฟนคลับของเขาแน่นอน
SAY : คนนี้อ่ะเคยเลี้ยงแมวมาก่อน
JELLY : ไม่ผ่าน
เพราะว่าสาเหตุของแมวคือช้ำทั้งตัวและมีบาดแผลพร้อมทั้งยังมีร่องรอยเก่า ๆ ที่เคยผ่านการรักษามาอีกด้วย นั่นหมายความว่าแมวที่ตายอาจจะโดนทำร้ายจนตายจากเจ้าของหรือใครบางคนก็ได้เพราะงั้นไม่ผ่าน
SAY : คนนี้ตอนนี้กำลังแมวจรอยู่หลายตัวเลย
JELLY : อืม
แม้ว่าจะเลี้ยงแมวจรหลายตัวแต่ทุกคนกลับสุขภาพมากและอ้วนมาก ๆ ทุกคน นี่เขาเลี้ยงแมวให้กลายหมูอยู่หรือไง
SAY : อืม แปลว่าผ่านใช่ไหม?
JELLY : อืม
SAY : งั้นพรุ่งนี้ก็เอาแมวไปส่งเขาแล้วกันเพราะว่าเขาอยู่กรุงเทพแค่มาเที่ยวที่นี่เฉย
JELLY : นัดที่ไหน?
เพราะเดี๋ยวฉันเอาไปส่งเองไม่อยากไปกับเขา
SAY : ฉันจะไปด้วยคนนั้นเป็นผู้ชายเธอไม่ควรไปเจอเขาตามลำพัง
“เหอะ!!” ฉันแค่นเสียงในลำคอออกมาอย่างหงุดหงิดที่เขาไม่ตามฉันเท่าไหร่ ทำไมวะทำไมต้องขัดไปซะทุกอย่างเลย
JELLY : จะไปเองบอกมา
SAY : พรุ้งนี้เลิกเรียนไปด้วยกัน
SAY : เล่นเกมล่ะ
SAY : บายยยย ^^
เขาตั้งใจ....
JELLY : กวนตีนฉันเหรอ?
JELLY : ไอ้บ้า
JELLY : ไอ้เวร!
JELLY : fuck you!!!
หงุดหงิด ๆ ทำไมต้องมายุ่งกับฉันด้วยยยยย
ชอบเหรอ?!!
ไม่ต้องมาชอบกูเว้ย!!!!!
เมี๊ยวววววว~
แมวน้อยมาคลอเคลียที่ขาของฉันคงรู้ว่าฉันกำลังหงุดหงิดสินะ
“เฮ้อออ แกน่ารักนะแต่ฉันเลี้ยงไม่ได้จริง ๆ เพราะงั้นพรุ่งนี้ไปอยู่บ้านใหม่นะ”
เมี๊ยวววววว~
“ฉันไม่ได้ไล่แกแต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันเพราะงั้น...ฉันคงทิ้งแกไว้ตัวเดียวไม่ได้หรอกเข้าใจใช่ไหม ถ้าเข้าใจร้องสองที”
เมี๊ยวววววว~เมี๊ยวววววว~
“หึ น่ารักมาก ฟอดดดดดดด” ฉันยิ้มออกมาทั้งที่ไม่ได้ยิ้มแบบนี้เท่าไหร่นักมานานมากแล้ว
วันต่อมา....
มหาวิทยาลัย T
วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องเอาแมวน้อยไปส่งเจ้าของใหม่ซึ่งนายเซย์เจ้ากวนประสาทก็ไม่ยอมตอบอะไรฉันอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้นมันน่าโมโหสุด ตั้งแต่เกิดมาเขาเป็นคนทำให้ฉันโมโหบ่อยที่สุดแล้ว
“เยลลี่!!” และขณะที่กำลังเดินออกจากห้องเพราะหมดคาบแล้วก็มีเสียงเรียกชื่อของฉันและจะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใครอาโป
“มีอะไรเหรอ?” ฉันหันไปถามเขา
“ได้บ้านแมวหรือยัง?” เขาถาม
“ได้แล้ว”
“เสียดายจังพอดีเรามีรุ่นน้องที่รู้จักอยากเลี้ยงอ่ะ” เขาบอกคงจะพยายามทำคะแนนสินะแต่ถึงอย่างนั้นต่อให้เป็นรุ่นน้องของเขาฉันก็ต้องตรวจสอบดูก่อนเหมือนกันก่อนจะยกให้ไป
“เหรอช้าไปนิดเดียวเอง”
“และใครเป็นคนช่วยหาเหรออย่าบอกนะว่าไอ้เซย์?” เขาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิด ๆ
“อืม”
“เราบอกแล้วว่าจะช่วยไง....”
“ใครช่วยก็เหมือนกันแหละแค่หาบ้านแมวเพราะงั้นมึงไม่ต้องหงุดหงิดขนาดนั้นก็ได้นะ” เสียงของเซย์เดินมาก่อนจะยืนข้าง ๆ ฉัน
“เหอะ!!”
“ไปกันเถอะ” หมับ!! เซย์คว้ามือของฉันไปจับแต่ฉันก็ไม่ได้โวยวายอะไรแค่แกล้งตามน้ำเข้าไปอย่างนั้นเพื่อเรียกอารมณ์ของอาโป เขาเป็นคนที่นิ่งและคีพลุกอยู่เวลาและทำเหมือนว่าคนเองนั้นเป็นคนใจเย็น รับฟังคนอื่นแต่ความจริงแล้วมันตรงกันข้ามเลยล่ะและแน่นอนว่าเซย์เป็นเครื่องมือชั้นดีในการเรียกอารมณ์ของเขาออกมา
“ปล่อยได้แล้ว” ฉันบอกเมื่อเราเดินออกมาไกลมากแล้วแต่เซย์ยังคงจับมือของฉันอยู่
“อุ้ย! ลืมไปเลยอ่ะนิ่มดีเลยจับนานไปหน่อย”
“...” =_=
“ไม่ทำหน้าตาแบบนั้นดิ ไหนแมวอ่ะที่จะเอาไปส่ง” เขามองหานี่เขาเป็นคนฉลาดจริง ๆ หรือเปล่าเนี่ย?
ใครมันจะพกแมวมามหาลัยไหนวะ?
“เฮ้อ!!” ฉันถอนหายใจออกมาแรงก่อนจะเดินหนีเขาไป
“รอด้วยสิจะไปไหนอ่ะ?!” เขาร้องเรียกก่อนจะวิ่งตามฉันมา
“....”
หมับ!!
“ไม่เอาสิมีอะไรก็คุยกันนะ ^^” แต่ฉันไม่อยากคุยกับเขาเลยสักนิด
“...จะไปเอาแมว”
“อ่อ งั้นไปสิ”
“ฉันเอารถมา” อยู่กับเขาทีไรต้องคุยเยอะทุกทีเพราะอะไรรู้ไหม?
เพราะว่าเขามันคนพูดไม่รู้เรื่องไง ถ้าไม่พูดให้ชัดเจนก็งงโง่อยู่อย่างนั้นทั้งที่ความจริงเขาแค่แกล้งฉันเท่านั้นแหละ เหอะ!!!
“งั้นไปเจอที่หอเธอแล้วกันและไปรถคันเดียวกัน”
“....”
“ตกลงใช่ไหม?”
“....” ฉันพยักหน้านิดหน่อย
“โอเค!!งั้นเดี๋ยวฉันขับรถตามแล้วกันเนอะ^^”
“....”
“พูดบางเถอะขอร้อง -_-”
“...อือ”
ร้านคาเฟ่
หลังจากที่ไปเอาแมวมาแล้วฉันกับเซย์ก็มาร้านที่นัดกับเจ้าของใหม่เอาไว้ ซึ่งฉันกับเขาน่าจะมาก่อนเวลาเพราะตอนนี้ยังไม่มีใครเลย ส่วนเซย์ก็นั่งเลยกับแมว
“มันเปลี่ยนไปมากเลยนะจากที่เจอกันวันแรก” เขาพูดกับฉัน
“....” ก็นะฉันทั้งอาบน้ำทำแผลและรักษาอย่างดีทำไมจะไม่ดีขึ้นละ
“มันมีชื่อไหม?”
“ไม่”
“งั้นฉันตั้งให้มันดีไหม?” เป็นเจ้าของมันหรือไง?
“ไม่ต้องเดี๋ยวให้เจ้าของใหม่ตั้งเอง”
“แต่...ฮัตชิ้วววว!!!” เขาจามออกมา
“แพ้แล้วยังจะเล่นอีก” หมับ!! ฉันจับแมวออกมาจากเขา
“ก็มันน่ารัก...” เบะปากขึ้นว่าน่ารักมากหรือไง
“ขอโทษนะครับที่มาสาย” และระหว่างนั้นมีก็ผู้ชายเดินเข้ามาซึ่งน่าจะเป็นคนที่มารับแมว เพราะคนเหมือนในรูป
“สวัสดีครับคุณติวใช่ไหมครับ?” เซย์ถามส่วนฉันก็มองผู้ชายตรงหน้าอย่างสำรวจ
“ครับ ขอโทษด้วยนะครับที่มาสายพอดีว่ารถมีปัญหานิดหน่อย”
“ครับ ไม่เป็นไรพวกเราเองก็มาไวด้วย”
“แล้วไหนแมวเหรอครับ?”
“นี่ค่ะ...” ฉันส่งแมวน้อยให้ไปแม้ว่าจะใจหายนิดหน่อยก็ตาม
“น่ารักมากครับยังไม่มีชื่อใช่ไหมครับ?”
“ค่ะ รบกวนคุณตั้งชื่อและให้ชีวิตใหม่กับมันด้วยนะคะ...”
- Writer
