“ได้ไงเล่า! ฉันเป็นผู้หญิงแล้วนายก็เป็นผู้ชาย จะอยู่บ้านเดียวกันตามลำพังได้ไง นอกจากนายจะเป็นผู้ชายนะฮะที่ผ่านการแปลงเพศมาแล้วเท่านั้นถึงเป็นข้อยกเว้น ไม่งั้นฉัน! ก็! ไม่! ยอม! เหมือน! กัน!”
ฉันลองพูดเน้นคำแบบคนตรงหน้าบ้าง และพบว่ามันเหนื่อยมาก! และเพราะความโล่งใจที่จะได้อยู่ที่นี่เหมือนเดิมเลยลืมสะอึกสะอื้นไปซะสนิท แว้ก! คุณแทคกี้จ้องหน้าฉันเขม็งเลยอะ!
“แง้”
“ไม่ทันแล้ว!”
“ดิ? แหะๆ” ฉันหัวเราะแห้งๆ ก่อนก้มหน้าลงหงอยๆ เมื่อถูกจับได้แบบกะทันหันจนไม่ทันตั้งตัว อ่า... พอนั่งนิ่งๆ แบบนี้แล้วรู้สึกร้อนจัง ร้อนไปทั้งตัวเลยอะ ฉันยกมือขึ้นแตะแก้มตัวเอง และชัดเจน! ฉันเป็นไข้ =_=; ไข้ทับระดูด้วย ฉันจะตายไหม แงๆ
ที่จริงนะ ช่วงที่ฉันไม่สบายแบบนี้ถ้ามีคนอยู่เป็นเพื่อนมันก็อุ่นใจดีอะ...
“ฉันไว้ใจนายได้แน่นะ”
พอเอ่ยถามออกไปแบบนั้น คนที่นั่งบนโซฟาอยู่นานสองนานก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนลุกขึ้นเดินมาน
