บทที่50 รอยยิ้ม
พอย้ายกลับมาที่นั่งตัวเองก็จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่หลังจากที่ถูกมาวินนัวเนียอยู่นานสองนาน
“เกลอยู่บ้านเธอแต่งตัวแบบนี้เหรอวะ ที่บ้านเธอไม่มีใครว่าบ้างเลยรึไง” สิ่งที่อบิเกลพูดออกมาเมื่อครู่เข้าไม่ได้ฟังเพราะมัวแต่สำรวจชุดของเธอตอนเธอย้ายไปนั่งที่นั่งข้าง ๆ เกลสวมเสื้อยืดครอปลายแมวและสวมกางเกงขาสั้นสีขาวและทั้งเสื้อและกางเกงของเธอมันรัดเรือนร่างสมส่วนของเธอแค่มองก็ทำให้ใจสั่นแล้ว อกเป็นอก เอวเป็นเอวและยังอวดเรียวขาขาวที่ยาวสวยจนเขารู้สึกหวงขึ้นมา
“ไม่ว่านะ ทำไมละก็แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นนายมีปัญหาอะไรอีก” อบิเกลก้มมองสำรวจตัวเองก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ” เธอขมวดคิ้วตอบหน้าซื่ออย่างไม่เข้าใจนักแค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นทำไมเขาต้องไม่พอใจด้วย
“ไม่ว่าเลยเนอะ รัดทั้งนม รัดทั้งก้นขนาดนี้ไม่มีใครห้ามใครเตือนเลย” มาวินขมวดคิ้วมองอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก
“อย่าเอาเรื่องเล็ก ๆ มาทำให้เส
