บทที่51 อยากแล้วขอไม่ได้เหรอ
คนปากแข็งอาการออกขนาดนี้ไม่ยังไม่เรียกว่างอนแล้วจะเรียกว่าอะไร อบิเกลถึงขั้นต้องกลอกตามองบนให้กับคนที่ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองสักที
“ไม่ใช่ฉันไม่อยากอยู่กับนายแต่อยากให้นายได้ไปเตรียมตัวให้พร้อมก่อนลงแข่งและที่สำคัญฉันอยากให้นายปลอดภัยและอยากให้นายชนะการแข่งด้วย” เธอพูดออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ ไม่ได้คิดว่าอยากพูดเอาใจเขา
“เธอคิดอย่างที่พูดจริง ๆ” เขายิ้มออกมาอย่างมีความสุขและรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ยังมีความเป็นห่วงเป็นใยในตัวเขาอยู่บ้าง นัยน์ตาคมจ้องมองเธอด้วยแววตาเป็นประกาย
“จริงสิ ที่สำคัญนายต้องปลอดภัยเข้าใจไหม” มือเล็กจับไปที่แก้มสากแล้วบีบเบา ๆ อย่างรู้สึกมันเขี้ยว การกระทำของเธอเรียกรอยยิ้มของทั้งคู่และคนรอบข้างที่ลอบมองพวกเธออยู่
ทานอาหารเสร็จมาวินก็ขับรถมาส่งเกลที่บ้านพอจอดรถแล้วก็ไม่ยอมให้เธอลงจากรถเอาแต่รั้งตัวเธอเอาไว้
“วินฉันต้องเข้าบ้าน
