บทที่41 คิดใหม่
“ไม่มีคนเข้ามาได้หรอก ห้องนี้มันห้องส่วนตัวของพวกฉันเองแค่เธออย่าครางเสียงดังจนเกินไปก็พอ” มาวินถอนปากออกจากสองเต้าที่เขาชื่นชอบเพราะมันเป็นของแท้แม่ให้มามันทั้งนุ่มหยุ่น ทรงสวยและเต็มไม้เต็มมือ
สองมือเล็กค่อยแกะกระดุมออกที่ละเม็ดด้วยความไม่ค่อยคุ้นชินกับชุดนักแข่งเธอไม่รู้จะเริ่มจากถอดตรงส่วนไหนออกก่อนดีจนดูเงอะงะไม่ทันใจของมาวินจนเขาต้องเป็นคนถอดมันออกเอง
ชุดแข่งที่ถูกถอดออกจากตัวก็เผยให้เห็นผิว ๆ และกล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวกันเป็นลอนสวยงาม สะกดสายตาของอบิเกลที่จ้องมองด้วยความหลงใหลไม่ต่างกับเวลาที่มาวินจ้องมองที่ทรวงอกงามของเธอ มือเล็กลูบไปตามซิกแพคเป็นลอน มาวินเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทั้งรูปร่างที่สมส่วนเพอร์เฟคและด้วยหน้าตาที่หล่อเหล่าดั่งพระเจ้าปั้นแต่ง ดีกรีความร่ำรวยไม่ต้องพูดถึง ครอบครัวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่และอื่น ๆ อีกมากมายไม่แปลกที่บรรดาหญิงสาวต่าง
