บทที่26 อุบัติเหตุ
เลิกเรียนทั้งสามก็แยกย้ายกัน อบิเกลกดโทรศัพท์ทักแชทไปหาแดนดินแล้วเดินออกมานั่งรออยู่ที่หน้าคณะ รอไม่นานแดนดินก็เดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มเหมือนเช่นเดิม
“รอพี่นานไหมครับ”
“ไม่นานค่ะแล้วพี่แดนดินรอเกลนานไหมคะ”
“รอไม่นานพี่ก็พึ่งเลิกเรียนเหมือนกันแวะคุยงานกลุ่มกับเพื่อนนิดหน่อยก่อนที่น้องเกลจะทักมา”
แดนดินนำอบิเกลไปที่ห้องประชุมที่ทีมงานของมหาลัยนัดเอาไว้ ขณะนั่งประชุมอยู่ไลน์ของอบิเกลก็เด้งแจ้งเตือนอยู่ตลอดเวลาจนเธอรู้สึกรำคาญและรู้สึกเกรงใจคนอื่น ๆ จนต้องปิดเสียงปิดสั่นเพราะมันไม่ได้มีแค่ไลน์แต่ยังมีสายเรียกเข้ามาอีกด้วย
“เกลกลับยังไงให้พี่ไปส่งไหม” แดนดินถามหลังจากที่ประชุมกันเสร็จ
“ไม่เป็นไรค่ะ เกลนัดเพื่อนไว้เกลขอตัวก่อนนะคะ”
“ให้พี่เดินไปส่งไหม เพื่อนรออยู่ตรงไหน”
“เกลเดินไปเองดีกว่าค่ะ ได้วันถ่ายงานแล้วพี่ทักบอกเกลได้เลยนะคะ” เกลรีบโบกมือลาแดนดินแล้วเร่งฝีเท้
