บทที่21 กูตายแน่ ๆ คืนนี้
ครืดดด ครืดดดด
“ฮัลโหลค่ะ”
(เกลแต่งตัวเสร็จรึยังครับ ที่บ้านน้องเกลให้พี่เข้าไปรับ)
“เสร็จแล้วค่ะ”
(อีกครึ่งชั่วโมงพี่ถึงครับ ตอนนี้พี่ขับรถออกมาแล้วถึงแล้วพี่ทักอีกทีนะครับ)
“ได้ค่ะ”
วางสายจากไมเลอร์อบิเกลเริ่มทำหน้ากลุ้มใจขึ้นมาทันที เธอบอกมาวินว่าจะไปงานพร้อมกับคนรถที่บ้านแล้วตอนนี้กลับเป็นไมเลอร์มารับถ้ามาวินรู้เข้ามีหวังเป็นเรื่องอีกแน่
“มึงเป็นอะไร ใครจะเข้ามารับมึง”
“ลูกชายเพื่อนแม่จะเข้ามารับไปงานนะสิ”
“เชี่ยแล้วไหมล่ะ มึงบอกไอ้วินมันว่าไง มันรู้เข้าตัวมึงไม่ต้องมีรอยรักประกาศติดทั่วหน้าเลยเหรอวะ” ริชชี่เริ่มจะกลุ้มใจแทนเพื่อนแล้วสิ
“ช่างแม่งเถอะ! กูก็ไม่รู้จะทำไงแล้ววินมันก็ไม่รู้จะอะไรกับกูหนักหนาผู้หญิงมันก็มีเยอะแยะแล้วบ้านกูก็ไม่รู้อะไรหนักหนาเหมือนกันขยันหาหนุ่ม ๆ มาแนะนำให้กูรู้จักเหลือเกินเหมือนกับกลัวกูจะหาผัวไม่ได้งั้นแหละ มึงดูดิริชชี
