หลังจากที่ทักทายกันครบเรื่องราวแล้ว เจ้าสิงขรสั่งให้ย้ายสัมภาระจากรถของหมออบเชยไปไว้ที่รถของโพคะยา จอดรถของหมอไว้ที่ปลอดภัย ทั้งหมดเดินทางเข้าเมืองโพคะยาด้วยรถตู้กันกระสุนของครอบครัวอินทนนท์ เดี๋ยวนี้เป็นเรื่องปกติแล้วที่คนสำคัญของโพคะยาต้องใช้รถกันกระสุน ทุกคนกำลังเดินทางไปบ้านของอินทนนท์
รถตู้คันใหญ่เคลื่อนตัวมาได้สักระยะประมาณสิบกิโลเมตร เริ่มมีบ้านเรือน สองฝั่งเป็นบ้านไม้ทั้งนั้น อากาศเริ่มเย็นลงๆอีกสิบกิโลเมตรต่อมา บ้านเรือนเริ่มแน่นหนา สังเกตได้ว่า ตั้งแต่เริ่มมีบ้านคน และวัดวาอารามเยอะมากคล้ายจังหวัดหนึ่งของเมืองไทย ที่ไปทางไหนก็มีแต่วัดเต็มไปหมด โครงสร้างของวัดและบ้านเรือนของประชาชน ยังคงเป็นไม้ทั้งหลังเชื่อว่าน่าจะสร้างด้วยการใช้สลักทั้งหมด
บ้านสองชั้นที่เมืองไทยพัฒนามาเป็นบ้านปูนหมดแล้ว แต่ที่โพคะยาเต็มไปด้วยไม้ แน่นอนที่นี่ป่าไม้อุดมสมบูรณ์ ต้นไม้ที่ยืนต้นใหญ่ขนาดคนโอบสองถึงส
