เช้านี้มีบางคนตื่นเต้นที่จะได้กลับบ้าน อายุมากขนาดไหน แต่เมื่อได้ทำอะไรที่ถูกใจความรู้สึกและกิริยาท่าทางก็เหมือนเด็ก อินทนนท์และนักรบอารมณ์ตื่นแต่เช้า สองพี่น้องตื่นเต้น หลังกินข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อย หมออบเชย เขตชัย อินทนนท์ นักรบ และเรณู ขนกระเป๋าออกมาจากห้องของตัวเองคนละใบ นักรบรับหน้าที่นำกระเป๋าขึ้นรถ รถจิ๊ปของหมออบเชย จุคนและของได้เยอะมาก
“ลาพอ พะพาย พรรณราย รออยู่ที่นี่นะ มีอะไรก็สอบถามแสงกับจูน ไม่ต้องห่วงพวกเรา พักผ่อนกันให้สบายใจ”
“ผมขอขอบพระคุณคุณหมออบเชยมากครับ”ครอบครัวนายลาพอยกมือไหว้หมออบเชย บุญคุณของครอบครัวคุณหมอที่ช่วยพวกเขาตอบแทนยังไงก็ไม่หมด
“เดี๋ยวผมขอขับเองนะครับคุณยายหมอ”นักรบอาสาขับรถกลับบ้านเขาตื่นเต้นมากกว่าพี่ชาย
“ได้เลย"
ทั้งหมดออกเดินทางออกจากบ้านของหมออบเชย พวกเขาเลือกใช้เส้นทางอุโมงค์ใต้ดิน จากไทยไปโพคะยา
หมออบเชยนั่งหน้าคู่คนขับ เขตชัย อินทนนท์นั่งแถวที
