ตอนที่ 5
1039 Words
บทที่ 5
นี่เธอจะไม่พูดอะไรที่เป็นการต่อต้านเขาสักหน่อยเลยหรือ แต่หญิงสาวกลับเก้อเขินมากเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาเพราะขณะนั้นจอมทัพก็ยังจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอพร้อมขยับเข้าใกล้ แต่แล้วเขาก็เอียงหน้าไปนอกระเบียงพร้อมทั้งพูดขึ้นว่า
“นั่นดาวตก!”
“ไหนคะ...ไหน...”
เสียงนั้นขาดหายไปเมื่อลัคณาหันมองบนท้องฟ้าแต่เมื่อหันกลับมาปากของเธอกลับถูกประกบไว้แน่นด้วยปากของจอมทัพ เขาฉวยโอกาสตอนเผลอจูบเธอ แถมไม่ได้จูบเฉย ๆ ด้วยการใช้ปากแนบปากแต่ยังสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวอีกด้วย
ลัคณานิ่งไปด้วยความตื่นตกใจหากก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรนอกจากปล่อยให้ลิ้นสากหนาของรุ่นพี่หนุ่มสอดลึกเข้าไปในอุ้งปากของเธอแต่มันก็ช่างนุ่มนวลปราศจากการจาบจ้วงแถมยังทำให้เธอร้อนวูบวาบไปหมดตั้งแต่ปลายคางจรดปลายเท้า
นี่เป็นจูบแรกของสาววัยใสที่เรียบร้อยอย่างผ้าพับไว้ มันเป็นสัมผัสจากปลายลิ้นของชายแปลกหน้าที่ซุกซอนเข้าไปในปากจิ้มลิ้มทำให้หญิงสาวสะท้านไปหมดทั้งตัวเมื่อปากของเธอถูกถูกเรียวปากหนาของหนุ่มรุ่นพี่กดจูบ แค่สัมผัสแผ่วเบาแต่ก็ทำเอาสาวเจ้าตัวแข็งและนิ่งไปเลยทีเดียว
จูบนั้นนานพอดูและเมื่อจอมทัพถอนปากของเขาออกก็เห็นว่าลัคณานั่งหลับตาพริ้มและเธอกำลังกดเกร็งไปหมดทั้งตัว น่าแปลกที่ชายหนุ่มเห็นว่ามันเป็นท่าทางที่น่ารักและเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอยากใกล้ชิดกับผู้หญิงที่พึ่งรู้จักกันให้มากกว่านี้ ปกติเขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ แค่มีผู้หญิงเข้ามาติดพันและชอบเสนอตัวให้แต่เขาปฏิเสธไปนักต่อนัก แค่เขายังไม่เจอผู้หญิงที่ใช่และรู้สึกต้องชะตาดังจัง ๆ ก็เท่านั้นเอง
“ลัคกี้...”
เขาเรียกแผ่วเบาและเป็นการกระตุกให้สติของหญิงสาวคืนกลับ ลัคณาลืมตาขึ้น เธอนึกว่าตัวเองฝันไปแต่ก็ยังเห็นหน้าตาคร้ามเข้มของจอมทัพปรากฏแก่สายตาเพราะนี่คือความจริง ปากจิ้มลิ้มของเธอสั่นระริกด้วยความตื่นตระหนกที่เจือไว้ด้วยความวาบหวาม
“พี่แจ็ค...”
พูดไม่ทันจบประโยคปากสวยก็ถูกประกบปิดไว้อีกครั้ง คราวนี้จอมทัพจูบเธออย่างเร่าร้อนและจริงจัง เขาจูบเธออย่างดูดดื่มและสอดลิ้นจุ่มจ้วงเข้าไปในความชุ่มฉ่ำที่อาบทั่วอุ้งปากแสนหวานของรุ่นน้องสาว ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาอยากเข้าใกล้และจูบด้วยความดื่มด่ำอย่างนี้มาก่อน
มันอาจเร็วไปแต่เขาก็รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ อีกอย่างคืนนี้เขาก็ดื่มเบียร์เข้าไปมากกว่าปกติก่อนจะมีปัญหาต้องเผชิญหน้ากับพิมพ์พิณ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาวูบวาบและยอมรับเลยว่ามันทำให้เขาเกิดอารมณ์เวลาอยู่ใกล้รุ่นน้องสาวที่เนื้อตัวของเธอนุ่มนิ่มเหมือนอยู่ใกล้ของหวานที่เขาโหยหามานานอย่างไรอย่างนั้น
ส่วนลัคณาก็นิ่งเหมือนตุ๊กตาไปเลยทีเดียว เพราะไม่เคยถูกผู้ชายจูบ แค่หอมห็ยังไม่เคย แต่คราวนี้ถูกจูบแบบปากประกบปากดูดดื่มขนาดนี้มีหรือจะไม่ทำให้คนเรียบร้อยอย่างเธอหวั่นหวามอย่างไรไหว
หญิงสาวเธอสับสนระหว่างคำว่าเคลิบเคลิ้มกับใจง่าย โอ...นี่เธอใจง่ายปล่อยให้ผู้ชายที่พึ่งรู้จักกันจูบอย่างนั้นหรือ แต่ช่างน่าหวั่นหวามและวาบหวิวซะจริงๆ ยิ่งจอมทัพบดเบียดริมฝีปากและจุ่มจ้วงลิ้นเข้าไปในปากของเธอลึกล้ำก็ยิ่งทำให้เกิดความปั่นป่วนอย่างหนักและทำให้ลืมเรื่องของอัญชัญไปแบบปลิดทิ้ง
จากนั้นร่างบอบบางก็ถูกดันให้สนอนราบลงบนโซฟานุ่ม ๆ โดยแทบไม่รู้สึกตัว ลัคณาเคลิบเคลิ้มกับจุมพิตหวามจากรุ่นพี่หนุ่มโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ร่างหนาใหญ่ของนักฟุตบอลมหาลัยทาบทับอยู่บนตัวของเธอ แนบสนิทตั้งแต่อกจนถึงปลายเท้าเลยก็ว่าได้ จูบวาบหวิวยังดำเนินต่อไปก่อนที่เขาจะเลื่อนปากออกและกระซิบเสียงแผ่ว ๆ
“ลัคกี้...เห็นดาวตกหรือเปล่าเมื่อกี๊นี้”
ลัคณาลืมตาขึ้น อารมณ์ของเธอตอนนี้เหมือนกำลังเคลิ้มฝันแต่ก็ยังครองสติได้ เธอพยักหน้าหงึก ๆ
“ค่ะ...ฉันเห็นดาวตก”
“เธออธิษฐานว่าอะไร...ขออะไรบ้างไหม”
“ฉะ...ฉัน...”
อยากให้รุ่นพี่รับรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร...ก็แค่คิดในใจแต่ไม่กล้าบอกออกไปทั้งที่ร่างกายเบียดแนบกันขนาดนี้ ลัคณาหน้าแดงก่ำ ไม่รู้เป็นเพราะฤทธิ์ของไวน์ที่ดื่มเข้าไปหลายแก้วด้วยหรือเปล่า แต่ที่รู้คือตอนนี้เธอชักสลึมสลือและเคลิบเคลิ้มกับอารมณ์ที่จอมทัพจุดประกายให้อย่างหนัก ร่างกายของเธอร้อนรุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นี่ถ้าไม่ขอตัวอัญชัญมาเข้าห้องน้ำก็คงไม่เกิดอะไรอย่างนี้ขึ้นเป็นแน่ ไม่รู้ว่าจะขอบใจเพื่อนสนิทที่ชวนมาเที่ยวผับคืนนี้หรือโทษตัวเองที่กำลังใจอ่อนกับสัมผัสหวามเพียงเพราะไม่เคยประสีประสาเรื่องผู้ชายมาก่อน เธอช้อนตามองรุ่นพี่หนุ่มและกระซิบถาม
“แล้วพี่แจ็คล่ะคะ...พี่แจ็คอธิษฐานขออะไร”
“ไม่รู้ซีนะ...ที่จริงไม่ค่อยเชื่ออะไรแบบนี้หรอก เคยได้ยินคนพูดว่าถ้าเห็นดาวตกให้รีบอธิษฐาน เมื่อกี๊พี่ก็นึกแทบไม่ทัน”
“คงเหมือนกันกระมังคะ ลัคกี้ก็นึกไม่ค่อยทัน”
“เราอย่าไปนึกเรื่องนั้นเลยดีกว่านะ เรามานึกเรื่องของเราจะดีกว่าไหม”
“นึกเรื่องของเรา...เหรอคะ...”
ก็พูดไม่ทันจบประโยคปากของเธอก็ถูกประกบปิดไว้อีก จอมทัพไม่ยอมให้รุ่นน้องได้หายใจหายคอ เขาจูบเธอเนิ่นนานเหมือนกับว่าหลงใหลในรสวาบหวามของจุมพิตแสนหวานที่ยากจะหยุดตัวเองได้
- Writer
